Tarondor (1577 TE - 1798 TE) – dwudziesty siódmy król Gondoru. Syn Minastana, młodszego brata króla Telemnara.
Biografia[]
Król Telemnar zmarł w wyniku zarazy pustoszącej Śródziemie w 1636 roku Trzeciej Ery. W czasie Wielkiego Moru zmarły również wszystkie dzieci króla oraz prawdopodobnie jego brat, ojciec Tarondora. Ten, jako najbliższy żyjący krewny króla, objął po nim władzę.
W czasie dwuletniej zarazy zmarła niemal połowa ludności królestwa. Osgiliath, dopiero co odbudowane po zniszczeniach spowodowanych Waśnią Rodzinną, niemal całkowicie się wyludniło. Większość jego mieszkańców przeniosła się albo na zachodnie równiny, albo do lasów Ithilien. Ci, którzy pozostali w stolicy, nie byli w stanie jej utrzymać w porządku i miasto znów zaczęło popadać w ruinę. Z tego właśnie powodu władca zadecydował o przeniesieniu na stałe stolicy do dotychczasowej letniej rezydencji królewskiej – Minas Anor. Tam też zasadził nową sadzonkę Białego Drzewa, ponieważ stare obumarło w czasie zarazy. Władzę po nim objął jego syn, Telumehtar.
Niestety wyludnienie królestwa doprowadziło do ostatecznego zaprzestania kontrolowania Mordoru, co później przyniosło wiele złych konsekwencji, między innymi powrotu Saurona.
Etymologia[]
Słowo Tarondor pochodzi z quenyi i oznacza Królewska Skała, od tar - "królewski" i ondo - "skała".
| Poprzednik: Telemnar |
Król Gondoru 1636 - 1798 TE |
Następca: Telumehtar |