Atak na Dol Guldur – atak członków Białej Rady na Dol Guldur, siedzibę Saurona, przeprowadzony w roku 2941 Trzeciej Ery.[1]
Przyczyny[]
W 1000 roku Trzeciej Ery na Wielki Zielony Las spadł Cień. Las zaczęła toczyć choroba, plugawe stworzenia zalęgły puszczę. Zjawił się tam wtedy Czarnoksiężnik. Biała Rada próbowała ustalić jego prawdziwą tożsamość. Gandalf ustalił, że Czarnoksiężnikiem tym był Sauron, który odbudowywał tam swoje siły. Szary Czarodziej starał się nakłonić Sarumana do ataku na Dol Guldur, Saruman jednak odmawiał ataku – jego interesem było przede wszystkim odnalezienie Jedynego Pierścienia i wykorzystanie go do własnych celów. Ostatecznie jednak, widząc że Sauron bezustannie szuka Pierścienia, Saruman zdecydował się na ofensywę. Teraz obawiał się odnalezienia Jedynego Pierścienia przez Saurona.[1][2]
Bitwa[]
Gandalf, po opuszczeniu Kompanii Thorina przed Mroczną Puszczą, dołączył do reszty członków Białej Rady. Wspólnie zaatakowali Dol Guldur. Sauron jednak przygotowany był na ewentaulny atak, toteż gdy Biała Rada zaatakowała, Sauron zbiegł ze swojej twierdzy, udając się do Mordoru.[1][2]
Po bitwie[]
Sauron został wypędzony z Dol Guldur, co nie oznaczało jednak ostatecznego zwycięstwa nad nim. Gandalf pośpiesznie udał się do Ereboru, gdzie stoczyć się miała Bitwa Pięciu Armii. Po bitwie, Gandalf postanowił wstąpić do Rivendell, do Elronda, z którym porozmawiał o bitwie. Razem doszli do wniosku, że Sauron powinien zostać raz na zawsze wygnany ze świata.[2]
Dol Guldur nie zostało zniszczone i nadal było siedliskiem zła. Fortecą i jej mocą dysponował najpierw Czarnoksiężnik z Angmaru, a potem Khamûl. Jej kres nastąpił po ostatecznym pokonaniu Saurona, kiedy potężnym zaklęciem Galadriela zniszczyła mury twierdzy.[1]