Lingua synthetica

Lingua synthetica possidet flexionem, i.e. coniugationem et declinationem. Multae linguae Indoeuropaeae et enim lingua Latina syntheticae sunt.

Grammatica et definitio

Ut nomen prodit, linguae syntheticae formas categoriarum grammaticalium (modo autem partim!)—coniunctivus, futurum, ablativus etc.—synthetice exstruunt. Ergo frequentissime sunt terminationes (suffixum), rarius altera instrumenta. Contraria exstruere formas analytice.

Comparemus:

• Lingua Theodisca coniunctivum "II" (coniunctivo imperfecti latino aquabilis) duobus modis formare potest: Synthetice "er wäre" (sein, "esse" → thema verbi secunda/praeteriti war- → alternatione diphtongo ä (ab a) coniunctivus II) vs. analytice "er würde (coniunctivus II verbi werden, "fuere, escere") sein (infinitivus verbi sein, "esse")" (esset).
• Lingua Anglica nullas terminationes personales (exceptum suffixum -s, sed modo in praesente) possidet, utitur pronominibus personalibus. I/you/he(she, it)/we/you/they speak est analytica. Sed Linguae Hispanicae omni persona suffixum est: Hablo/as/a/amos/áis/an (dico, dicis, dicit...)

Notabilia linguarum syntheticarum exempla

• Lingua Gothica
• Lingua Graeca
• Lingua Hispanica
• Lingua Latina
• Lingua Sanscrita

Nexus interni

• Flexura
• Typologia linguistica

Stipula

Haec stipula ad linguam vel ad linguisticam spectat. Amplifica, si potes!