Jump to content

Cilicia

E Vicipaedia
Cilicia provincia
Isauria in libro manu scripto Notitia dignitatum a Peronet Lamy picta

Cilicia est regio antiqua Asiae Minoris austro-orientalis, in litore Maris Mediterranei ad meridiem Tauri montis sita, cuius incolae Cilices appellabantur. Ab Alexandro Magno victa, postea provincia Romana, deinde regnum Armenium Ciliciense, deinde pars Imperii Ottomanici facta est. Nunc est Turciae pars, quae inter provincias Adana, Mersin, Osmaniye, atque Hatay dividitur.

Quae Pomponius Mela de Cilicia scripserit

[recensere | fontem recensere]

Pomponius Mela haec de Cilicia scripsit:

At in recessu intimo locus est magni aliquando discriminis, fusorum ab Alexandro Persarum fugientisque Darii spectator ac testis, nunc ne minima quidem, tunc ingenti urbe celebris. Issos fuit, et hac re sinus Issicus dicitur. procul inde Hammodes promunturium inter Pyramum Cydnumque fluvios iacet. Pyramus Isso propior Mallon praeterfluit, Cydnus ultra per Tarsum exit. deinde urbs est olim a Rhodiis Argivisque, post piratis Pompeio adsignante possessa, nunc Pompeiopolis tunc Soloe. iuxta in parvo tumulo Arati poetae monimentum ideo referendum, quia—ignotum quam ob causam—iacta in id saxa dissiliunt. non longe hinc Corycos oppidum portu saloque incingitur, angusto tergore continenti adnexum.

supra specus est nomine Corycius singulari ingenio, ac supra quam ut describi facile possit eximius. grandi namque hiatu patens montem litori adpositum et decem stadiorum clivo satis arduum ex summo statim vertice aperit. tunc alte demissus et quantum demittitur amplior viret lucis pendentibus undique, et totum se nemoroso laterum orbe conplectitur: adeo mirificus ac pulcher, ut mentes accedentium primo aspectu consternat, ubi contemplari duravere non satiet. unus in eum descensus est angustus asper quingentorum et mille passuum per amoenas umbras et opaca silvae quiddam agreste resonantis, rivis hinc atque illinc fluitantibus. ubi ad ima perventum est, rursum specus alter aperitur ob alia dicendus. terret ingredientes sonitu cymbalorum divinitus et magno fragore crepitantium. deinde aliquamdiu perspicuus, mox et quo magis subitur obscurior, ducit ausos penitus, alteque quasi cuniculo admittit. ibi ingens amnis ingenti fonte se extollens tantummodo se ostendit, et ubi magnum impetum brevi alveo traxit, iterum demersus absconditur. intra spatium est magis quam ut progredi quisquam ausit horribile et ideo incognitum. totus autem augustus et vere sacer, habitarique a diis et dignus et creditus, nihil non venerabile et quasi cum aliquo numine se ostentat.

alius ultra est quem Typhoneum vocant, ore angusto et multum, ut experti tradidere, pressus, et ob id adsidua nocte suffusus neque umquam perspici facilis, sed quia aliquando cubile Typhonis fuit et quia nunc demissa in se confestim exanimat natura fabulaque memorandus. duo deinde promunturia sunt Sarpedon, finis aliquando regni Sarpedonis, et quod Ciliciam a Pamphylia distinguit Anemurium, interque ea Celenderis et Nagidos Samiorum coloniae; sed Celenderis Sarpedoni propior.[1]

Fasti proconsulum ante Caesarem

[recensere | fontem recensere]

Fuere proconsules Ciliciae inter alios :

Anno 58 a.C.n. illi provinciae addita est insula Cyprus, lege Clodia in populi Romani redacta et a Catone Minore ordinata.

  1. Pomponius Mela, De chorographia 1.70.1.

Fontes antiqui

[recensere | fontem recensere]

Bibliographia

[recensere | fontem recensere]
  • Tenney Frank, Roman Imperialism. Novi Eboraci: Macmillan, 1914 Textus apud archive.org
  • Tenney Frank, ed., An Economic Survey of Ancient Rome. 6 voll. Baltimorae: Johns Hopkins University Press, 1933-1940
  • A. H. M. Jones, The Later Roman Empire 284-602; a social, economic and administrative survey. 3 voll. Oxoniae: Blackwell, 1964

Nexus externi

[recensere | fontem recensere]
Provinciae Imperii Romani (ante Diocletianum)