sebî

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /sɛˈbiː/
• Kîtekirin: se·bî

Navdêr

sebî nêr

1. Kurr, law, gede, weled, zarokê nêr.
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Jê

• sebîtî

Ji wêjeya klasîk

• ihsan bike qenc jê xeber de
  Kanî sebiyê di min çi derd e
  Mecnûnî ye ser' e ya hewa ye — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Werger

• Almanî: Kind → de mê
• Îngilîzî: bantling → en
• Tirkî: çocuk → tr, yavru → tr, ^?koca bebek → tr, ^?sabırsızlıkla, ^?sabi → tr

Rengdêr

sebî

1. Çîmentoyî, gêçî, ji sebê.
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Etîmolojî

Ji seb + -î

Jê

• sebî anîn (lêker)
• sebîanîn (navdêr)