diyarker

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
diyarker	diyarkertir	herî diyarker

diyarker

1. Kesa/ê yan tişta/ê ku tiştekî diyar dike anku xwiya dike.

   Hevmane: zelalker, beyanker, îlanker, ragihîner, xwiyaker, xwiyaker, kifşker, ronker, eşkereker, geşker

Jê

• diyarkerî

Etîmolojî

Ji diyar + -ker.

Werger

• Almanî: entscheidend → de, bestimmend → de, bezeichnend → de
• Farisî: رسوا کننده‎ → fa, آشکارکننده‎ → fa
• Îngilîzî: ^?definer → en, ^?decisive → en, ^?radar → en, ^?revelator → en
• Tirkî: tayin edici → tr, belirleyici → tr