Sosyology

The history of women and womanhood is surrounded by a factual reality which has been affected by historic tradition, social institutions, and cultural practices. Women studies in social sciences are often nourished by feminist approaches within patriarchy debates. The hypothesis of patriarchy's being derived from religion and tradition is highly determinant while forming an estimate of women's status. This acceptance is also seen as the main reason of seeing women as a second class in eastern societies. This study represents the effort of digressing this acceptance. The main source of this effort is women and womanhood being in khutbahs used by Presidency of Religious Affairs of Turkey within the scope of non-formal religious education. The study aims to determine the discourses through which woman phenomenon has been expressed in khutbahs issued between 2006 and 2016 (on 599 khutbahs). In this context, 43 khutbahs issued throughout Turkey have been chosen. These khutbahs have been made content analysis under the categories of privacy, violence to family and women. Khutbahs, which are ways of non-formal religious education, are noteworthiness as they are read in mosques that gather all kind of people from society. These Khutbahs also stresses about the importance of womanhood and give chapters to respect women. Thus, how women have been expressed, the responsibilities given to women and the ways of describing women's roles in khutbahs are important to achieve the aim of the study.

Bu araştırmanın amacı, geçtiğimiz yüzyılda sosyal ilişkileri ve güven kavramını ön plana çıkartarak postmodern toplumu analiz etmeye çalışan sosyal sermaye kavramına Alexis De Tocqueville’nin çalışmaları aracılığıyla değinmektir. Araştırmanın dayanak noktasını 18. Yüzyılda Tocqueille’nin eserlerinde tartıştığı sosyal ilişkiler, bireysel ilişkiler, bireylerin sosyal konumları gibi sosyolojik olguların, sosyal sermaye tartışmaları içerisindeki kavramlarla paralellik göstermesi oluşturmaktadır. Çalışmanın ilk kısmı, sosyal sermayenin kullandığı kavramların sunulmasını, ardından bu kavramların Tocqueville’nin Amerika’da Demokrasi adlı eserinde izlerinin sürülmesini kapsamaktadır. Bu bağlamda araştırma boyunca “sosyal sermaye nedir? Tocqueville’nin demokrasi analizi sosyal sermaye kavramıyla ilişkilendirilebilir mi? Tocqueville’nin bu çözümleme biçimi neleri kapsamaktadır? Amerika’da Demokrasi’nde bulunan sonuçlar bugüne taşınabilir mi?” sorularına yanıt aranmıştır.
Anahtar Kavramlar: Sosyal Sermaye, Toplum, Alexis de Tocqueville, Demokrasi, Güven.

Karabük Üniversitesi, 2007‟den 2012 yılına kadar Karabük‟te
ekonomik, sosyal ve kültürel açıdan önemli değiĢimlere yol açmıĢtır. Bu
bağlamdan hareketle hazırlanmıĢ bu çalıĢma, “üniversite-kent” ve “üniversitetoplum”
etkileĢimine odaklanmıĢtır. AraĢtırmanın evreni Karabük merkez ve
Safranbolu merkez mahalleleri olarak belirlenmiĢtir. Örneklem sayısı 1010 kiĢi
ve alanı ise “100. Yıl Mahallesi, 5000 Evler Mahallesi, Safranbolu Merkez
Mahalleleri (Atatürk Mahallesi, Emek Mahallesi), Karabük Merkez Mahalleleri
(Yeni Şehir, Yeni Mahalle, Kayabaşı, Bostanbükü), 200 Evler” olarak
sınırlandırılmıĢtır. AraĢtırmanın bu mahalleler ile sınırlı tutulmasındaki temel
neden, öğrencilerinin buralarda yoğun olarak ikamet etmeleri olmuĢtur.
AraĢtırmanın Karabük‟te yapılmıĢ ilk çalıĢma olması bakımından da literatür
için önemli bir katkıdır.
Anahtar Kelimeler: Kent, Toplumsal DeğiĢme, Toplumsal EtkileĢim,
Karabük Üniversitesi, Karabük.

Öz Müzik, bir sanat biçimi olarak temelde insanın zevklerine ve estetik kaygılarına hitap eder. Müzik, içerdiği farklı anlamlarla da toplumsal tutumların ve pratiklerin önemli bir yansıması olarak ortaya çıkar. Bu bağlamda müzik, toplumsal bir kimlik olarak bireylerin davranış pratiklerinde önemli bir yere karşılık gelir. Bu karşılık, aynı zamanda estetik kaygıların kültürel bir süreç sonucunda ortaya çıkıyor olması nedeniyle de özellikle anlamlıdır. Toplumsal koşullara uygun olarak farklı biçimlerde ortaya çıkan müzik, bireylerin kendilerini ifade etmeleri için kullandığı önemli sosyal araçlardan birisidir. Değişen sosyal şartlar, müzik tarzlarını ve bireylerin müzik tercihlerini de etkilemektedir. Böylece müzik, sosyal kimliklerin yansıdığı sosyolojik betimleme alanına dönüşmektedir. Çalışma, bu bağlamdan hareketle müziğin, toplumsal kimlikler üzerindeki etkisini sosyolojik bağlama oturtmuştur. Çalışmanın temel amacı, sosyalleşme biçimleriyle kendilerini dışa vuran bireylerin müziği bir araç olarak nasıl kullandıklarını tespit etmektir. Çalışmanın evreni Karabük Üniversitesi olarak belirlenmiştir. Çalışma sonuç olarak gençler için müziğin ifade ettiği anlamları sosyolojik olarak çözümlemiş olması bakımından dikkate değerdir. Abstract Music, as an art, basically addresses to the pleasures and aesthetic concerns of the people. Music with its different meaning shows up as an important reflection of the social practical. In this context music as a social identity, has an important role. Music, emerging in different ways according

ÖZ
Küreselleşmeyle birlikte oldukça geniş bir alana yayılan turizm olgusu, sosyolojinin yeni bir alanı olarak incelenmeye
başlamasını da beraberinde getirmiştir. Bu bağlamda çalışmanın temel konusu, turizmin toplumlar için sosyolojik
bir önem kazandığından hareketle Türkiye’deki yerleşik turistlerin sosyal ve kültürel hayattaki konumlarını
tartışmaya açmaktır. Dünyada “uluslararası emekli göçleri” ya da “yaşlı göçleri” başlıklarıyla incelenen bu konuların
Türkiye’de yeni bir alan olması ve bu tür çalışmaların sosyolojik açıdan incelenmeye ihtiyaç duyması, çalışmanın
temel amacını oluşturmaktadır. Hazırlanmış olan bu çalışma, “Antalya-Finike Örneği” başlığıyla Türkiye’ye yerleşen
turistler üzerine bir çalışmadır. Çalışmada iki yöntem kullanılmıştır. İlkinde, Türkiye’deki yerleşik turistlerin yaşadıkları
bölgelerdeki problemleri, bölgeye katkıları ve sosyal yapıda ortaya çıkarttıkları değişimleri, basına yansıyan
haberlerin içerik çözümlemesiyle ortaya koyulmuştur. Diğer yöntemde ise, Finike’de yaşayan yerleşik turistlerle
yapılmış görüşme sonuçları çözümlenmiştir. Çalışmanın sonuç kısmında ise yerleşik turistlerle ilgili sosyal ve kültürel
konular için uzmanlara ve yetkili kurumlara düşen sorumluluklar tartışılmıştır.

Özet İmparatorlukların siyasi ve ekonomik yapısının birçok alanda köklü değişikliklere uğradığı ve sonucunda siyasi açıdan ulus devlet tipine vardığı tarihsel değişim akışı, gücün işlevleri ile ilgili diğer bazı karakteristiklerin değişmesine müsaade edecek kadar dönüştürücü olamamış görünmektedir. Bu yazıda, o çağdan bu güne değişmeyen bir işleyiş sorgulanmaktadır: Ekonomik ve siyasi hakimler, gücü, hem kendi tebaalarını hem de diğer tebaaları, birey ve topluluk düzeyinde örtülü ve açık şekilde tek tipleştirebilmek için kullanıyorlar. Bu durum karşısında özgürlüklerin durumunun ne olacağı konusu da bizim temel sorunsalımızı oluşturuyor. Sayılanları tartışmamızı olanaklı kılması için seçtiğimiz araç kavram ise: küreselleşme. Sosyal ilişkilerin yerel, ulusal ve dünya çapındaki etkileşimlerinin, tarihsel ve dilsel kurulma sürecini simgeleyen kavram, pratik işleyişi esnasında kimi zaman belirsizlikleri ve riskleri, kimi zamansa çelişkileri ve kopuşları içerir. Ancak, bilinemezlik ağırlıklı bu tanımlayış, paradoksal bir geçekliği de görmezden gelemez. Süreç bu belirsizlik havasına karşın gönüllü ya da isteksiz katılımcılarının tümünü aynılaştırma doğrultusunda işler. Bu ise zihinlerde, bir paylaşımdan çok aynılaşmayı çağrıştırmaktadır. Bu doğrultuda özgürlük kavramına getirilecek yeni yorumların, küreselleşmenin ortaya çıkardığı " aynılaşma " ve " tek tip kültür " sorunlarıyla ilişkilendirilerek yapılması önem taşır. Buna ek olarak güvenlik ihtiyacının ki yeni türünün küreselliği vurgulanmaktadır, karşılanması sorunu da özgürlükler adına küreselleşmeyle bağdaşık başka/bir açmazların daha var olduğunu göstermektedir.

Özet: Hazırlanmış olan bu çalışma, sporun ve özelikle futbolun, Türkiye'de sahip oldu-ğu alan üzerinde değerlendirmelerden oluşmuştur. Çalışma, spordaki yasal düzenleme-leri içeren " 5149 Sayılı Kanun " üzerinde yapılan tartışmalara dayanarak sporda şidde-tin önlenmesine dair 2004 sonrasını çözümlemiştir. Aryıca " 6222 Sayılı Kanun " u eski kanunları yürürlükten kaldırması bağlamında ortaya koyduğu yeni düzenlemeleri ele almıştır. Bu amaçla çalışma, 5149 sayılı Yasanın hem ilk halini hem de değişiklikler ya-pıldıktan sonraki halini yeni çıkan 6222 sayılı Yasayla kıyaslamalı olarak içerik analizi yöntemiyle ele almıştır. Çalışma bu alanda yapılacak yasal düzenlemelerin sosyolojik anlamda taşıdığı değeri sorgulama çabası güderek, futbolun bu düzenlemelerde ayrıca taşıdığı öneme dikkat çekmiştir. Çalışma, ulaştığı sonuçlar bakımından, Türkiye'de ya-pılan yasal düzenlemelerin taraftar kimliğini ve duruşunu arka planda bıraktığı anla-şılmış, ancak kadın ve çocuk taraftar kitlesine pozitif bir yenilik getirmesi bakımından da dikkat çekici bulunmuştur. Yasada net tanımlamaların yapılmamış olması, şike-teşvik-şiddet gibi temel problemlere uzun vadede çözümler sunamadığı tespit edilmiştir. Abstract: Today, when we consider change, which is carried out along with globalization and consumption industry, we observe that sport has emerged as a field of living activity and is considered a professional career. Clubs, fan clubs, associations are sports-related organizations having their own structure and rules (formal or informal). Moreover, they are important social networks, which have been creating their own organizational culture. The sports have been discussed as a risk factor for communities as it brings about violence and aggressive behavior on the ground that has such a role within the social structure. In this situation, sport has exposed to intervention of the state due to broken social order, and that status keeps politics-sports relation on agenda. In the study, the task basically depends on that purpose, and additionally the study consists of consideration on sports realm and particularly football in Turkey. The study has paraphrased the "the Law o. 5149" including new regulations which have been made since 2004 in sports with discussions being made on and has drawn attention to how legal regulations are compatible with sociological background. For this purpose, the initial version of the law as well as the new version of the law following amendments is evaluated by using the method of content analysis. The study also seeks to offer an alternative approach to the regulations that will be made in the realm.

ÖZ Ölme ve ölüm etrafında oluşan pratikler, kültürel bir içeriği yansıtmakla birlikte bir kimlik edin-me süreci olarak da karşımıza çıkmaktadır. Bu kimlik süreci aynı zamanda kültürün, kuşaktan kuşağa aktarılmasını da ifade eder. Ölümü sosyolojik bakışın odağına yerleştiren bu çalışma, ölümün birey-lerin zihinsel alanının dışına çıktığı noktaların tespit edilmesi ve toplumsal pratiklerle nasıl yeniden üretildiğinin keşfedilmesi çabasını gütmektedir. Bu çalışma için, ölme sürecinde yapılan dinsel, büyü-sel ve kültürel uygulamalar; kefenleme ve ölüyü temizleme pratikleri; ölü gömme biçimleri ve mezar-lıklar; defin sonrası kurban, aş verme, ölü ruhundan korunma gibi pratikler ölme ve ölümün kültürel kimlik üzerindeki etkilerini betimlemektedir. Ölme ve ölme sürecinde değişen, bozulan ve yorumlanan biçimlerinin kimlik ve kültürlerde sabit kalan taraflarını tespit etmeyi amaçlayan bu çalışma, bir ölüm sosyolojisi denemesi olmakla birlikte, ölüm gerçekliğine ilişkin toplumsal alanda somut durumlara yüklenen anlamları iki örnek pratik ile çözümlemektedir. Bu bağlamda ölümün sosyolojik görünüm-leri, Türkiye Iğdır ili Ölü Bayramı'nı merkeze alarak, Meksika Ölüler Günü'yle karşılaştırmalı bir analizle değerlendirilmektedir. Her iki olayın seçilmesindeki temel amaç, her iki törenin de benzerlik-lerinin ve ortaklıkların tespit edilerek, kültür-kimlik ilişkisini toplumsal yansımalar üzerinden oku-nabilmesidir. Elde edilen veriler, ölümün kültür ve kimlik ekseninde toplulukları nasıl şekillendirdiği sorusu etrafında çözümlenmektedir. Anahtar Kelimeler Kültür, Kimlik, Ölüm, Ölü Bayramı, Ölüler Günü. ABSTRACT The practices that are formed around death and dying reflect an identification process. This identification process also refers to the transfer of culture from generation to generation. This study that puts Death in sociological imagination, is pursuing efforts to determine different aspects of death from individual views and to discover how it is reproduced through social practices. For this study, religious, magical, and cultural practices during a death process; practices of enshrouding and purification of the corpse, such as forms of burial and cemeteries; prevention rites and rituals from spirits characterize effects of dying and death practices on cultural identity. The study tries to confirm stable aspects of identity and culture according to changing, perishable and reviewed forms in process of dying and death. Though the study is an attempt of sociology of death, it also analyses meanings of death reality , which meet with concrete practical situations in social life, through two patterns. The sociological views of death, " Dead Day " that applied to the region of the Igdir province of Turkey and " Day of the Dead " in Mexico is considered a comparative analysis. Both of the cases aim at reading the relationship between culture and identity via social implications like similarities and concerns of two ceremonies. The obtained data were analysed around the question of how death shapes communities axis of culture and identity.

ÖZET Bu çalışma, temelde Türkiye'de " farklılıkların birlikteliği " gerçekliğine, farklı bir perspektif sunmayı amaçlamıştır. Çalışma, buradan hareketle Van/Erciş'e bağlı Ulupamir köyü ile Van/Özalp'a bağlı Dönerdere köylerini kapsayacak şekilde bir sosyo-kültürel yapı, çevresel etkileşim ve sosyal kimliklerin sunum biçimlerinin karşılaştırmalı analizi olarak tasarlanmıştır. Köylerin seçilmesindeki temel kaygı, etnik ve sosyal kimlik tanımlama biçimlerinin mikro bağlamda Van'da, makro bağlamda ise Türkiye'de durduğu yeri sorgulamaktır. Çünkü köylerin ortak özelliklerine bakıldığında, her iki köyün de devlet tarafından bir " iskan politikası " nın sonucu olarak kurulduğu gözlenmiştir. Türklerin, kuşkusuz " Kürt " lerin demografik olarak yoğun olduğu bir bölgeye yerleştirilmiş olması, etnik kimliklerin sosyal etkileşimler açısından önemli bir araç olmasının yolunu açmıştır. Çalışmada asıl odak Örnekdere köyü iken, Ulupamir köyü karşıt pratiklerin ortaya çıkış süreçlerini göstermesi bakımından çevre örnek olarak kullanılmıştır. Örnekdere'deki etkileşimin dikkate alınmasının nedeni, Türk-Kürt kaynaşmasının farklı toplumsal alanlarda günümüze kadar süregelen uyumlu birlikteliklerin ortaya çıkışına zemin hazırlamış olmasıdır. Çalışmada sosyo-kültürel yapı analizi çerçevesinde, insanların yaşam tarzları, evlilik şekilleri, çalışma ilişkileri, tüketim davranışları, ölüm ritüelleri, mekan kültürü, çevre köylerle etkileşimler gibi temel olgular analiz edilmiştir. Çalışma teorik ve uygulamalı olmak üzere iki aşamada gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın ilk safhasında kimlik ve göç sosyolojisi bağlamında etnik ve kültürel kimlikler, göç süreci ve bunların sosyal yansımaları ele alınmıştır. Araştırmanın uygulama safhası ise köyde seçilmiş 17 kişi ile yapılan mülakatların çözümlemesi ile oluşturulmuş ve köyde yapılan gözlemleri kapsamıştır. Uygulama bölümünde daha önce Van/Ulupamir köyünde elde edilen sonuçlar ile karşılaştırılmalı bir değerlendirme yapılmıştır. Böylece karşılaştırmalı sosyolojik bir perspektiften farklılıkların birlikteliğinin " mümkünlülüğünü " sosyolojik gerçeklikler üzerinden de okunabileceği varsayılmıştır. * Bu makale Crosscheck sistemi tarafından taranmış ve bu sistem sonuçlarına göre orijinal bir makale olduğu tespit edilmiştir.

ÖZ Ölüm, toplumsal gerçekliğin üzerine kurulduğu önemli olgulardan birisidir. Ölmenin başladığı andan ölüm sonrası süreçlere kadar uzanan bu alan, aynı zamanda insanlar arasında karşılıklı sosyal ve simgesel bir ağ ören gerçekliğin de kendisine denk düşmektedir. Ölüme verilen tepkilerin bütün kültürel topluluklar için ortaklığı, kişinin kaybıyla oluşan boşluk ve kaybın kapatılması için pratikler üretmesidir. Bu pratikler aynı zamanda ölümün bilenemez oluşunun yarattığı korku ve kaygılardan uzaklaşma amacını yansıtır. Bu bağlamda düşünüldüğünde ölüm, tarih boyunca hem bireysel hem de toplumsal süreçlerin yönlendirici ve itici kaynağı olmuştur. Mitler, inançlar, dinsel pratikler ve kültürel araçlar ölümün sosyolojisini deşifre eden önemli başlıklardır. Bu çalışma, ölüme bir parantez açma çabasını yansıtmaktadır. Çalışma, toplumsal alanın merkezinde olduğu gerçekliğinden hareketle ölüm üzerinden götürülen kültürel pratiklere odaklanmıştır. Bahsi geçen bu kültürel pratikler içerisinden, toplumsal göstergelerde geniş bir yer tutan ölüm-yeme İlişkiselliğinin betimlenmesi çalışmanın temel amacı olmuştur. Çalışmada üç farklı yol takip edilerek aynı noktada birleşilmiştir. İlk olarak ölümün ne olduğu ve sosyolojik olarak toplumsal derinlere salındığı alanlar betimlenmiştir. Arkasında yemek ve toplum arasındaki ilişkiye değinilmiş, burada kültürel pratikler ve göstergelerden hareketle bir " yemek sosyolojisi " yapılmaya çalışılmıştır. Çalışmanın nihai noktası ise ölüm-yemek bağlamında kurulmuştur. Bu bölümde kurban başta olmak üzere ölümle ilişkilendirilen festivaller, bahar karşılamaları ve dini ritlerden örnekler sunulmuştur. Çalışma, adı geçen örnekleri ölümün yemek kimliği üzerinden okunabilme biçimlerini gösterme kaygısıyla ele almıştır. Çalışmanın ortaya koyduğu sonuç, ölümün kimlikler üzerinde yarattığı etkilerin, yemeğe dair toplumsal göstergelerle anlamlandırılabileceği olmuştur.

The retirement that is generally corresponding to life period of people in old-ages is seen as a process of expansion of the free time and of making sense of social changes which is became evident by the loss of social role. The loss of social role is important for retired person. Because, this missing is caused to look for new socialization areas. One of these socialization areas is " meeting days " such as gold day, money day, evening meetings, meetings for religious purposes, coffee day. When the person gets out his/her loss of role, s/he provides interaction with new social environment and takes an advantage getting money and finds time to fun. Thus, retirees defining new roles for themselves in socialization, also redefine their own identity beyond free-time activities. İn this context, the study has been practiced with the participation in retirees meeting days which carry various purposes, in Karabük/Safranbolu. It has been preferred meeting days of women on this work. Two in-house, four out-home and after all six meeting days activities were observed. These meeting days, between 1 January 2013 and 15 March 2013 have been followed and participated in meeting days which confirmed the date before. In the study, participant observation technic has been used. It is determined activities which * Bu makale Crosscheck sistemi tarafından taranmış ve bu sistem sonuçlarına göre orijinal bir makale olduğu tespit edilmiştir.

Nilüfer Göle’yi Türkiye’de sosyal bilimlerin merkezine yerleştiren temel
nokta, modernleşme ve İslam arasında kurduğu yerinde ve kompleks
söylemlerdir. Modern Mahrem2 başta olmak üzere birçok çalışması, İslam’ın kamusal hayattaki farklı izlerini sürmeye dönük olarak hazırlanmıştır. Göle’nin bu değerlendirmeye konu olan çalışması da benzer şekilde İslam’ın kamusal izlerini modernliğin içerisinde süren bir saha araştırması olarak karşımızda durmaktadır. Nilüfer Göle’nin 2015 yılında Türkçeye kazandırılan eseri, Avrupalı Müslümanların gündelik hayatlarına dair önemli argümanlar içermektedir. “Gündelik Yaşamda Avrupalı Müslümanlar” ana başlığı “Avrupa Kamusal Alanındaki İslam İhtilafları Üzerine Bir Araştırma” alt başlığıyla sosyal bilimler literatürüne kazandırılmıştır. Bugünün Avrupası’nda bir taraftan yükselen modernite eleştirileri diğer taraftan yükselen İslam karşıtı söylemlerin köklerdeki uzantılarının anlaşılması için önemli bir çalışma. Bu çalışma aynı zamanda Suriyeli mültecilerin Avrupa’nın “uzaklardaki düşman” imgesinin Avrupa’ya taşınması bağlamına da gönderme yapması bakımından dikkat çekmektedir. Risklerin arttığı güvenlik duvarlarının kalktığı ve teknolojinin eskisinden daha çok insanların hayatlarını altüst ettiği bir dönemde Göle, tespitleriyle sosyolojik açıdan bize bir perspektif sunmuştur. Göle’nin çalışmanın bir yerinde ifade ettiği gibi “devletler arasındaki sınırların kalkması, seküler Batı ile İslam ülkeleri arasındaki koruyucu mesafeyi de kaldırmış, Avrupalıların kendilerini güven hislerini” sarsmıştı (Göle, 2015:37).

ÖZ Kültür ile kimlik arasında kurulacak ilişki, aynı zamanda farklı toplumsal olguları göz önünde bulundurmayı gerektirir. Tarih, gelenek, tutumlar, din, ekonomik algılar, siyasi düşünme biçimleri başta olmak üzere bütün toplumsal durumlar, zamanla kültürel öğelere dönüşmektedir. Böylece kül-tür, kimlikleri dışarıdan şekillendiren bir unsur haline gelmektedir. Günümüzde küreselleşmenin ar-tan baskısıyla dinden siyasete, politikadan eğitime hemen her alanda kimlik, tartışılan konular arasın-dadır. Tartışmalar arasında temel kimlik göstergeleri olarak ise yerellikler ve dinsellikler ile bunların uzantıları ön plana çıkmaktadır. Burada yerellikler, daha çok mekânsal aidiyetlikleri temsil ederken, dinsellikler ise toplulukların inanç ve ritüellerine denk düşmektedir. Bu çalışma, temelde bu noktadan hareketle, Hatay'ın Altınözü ilçesine bağlı, Türkiye'nin tek Arap Ortodoks köyü olan Tokaçlı Köyü'nde dinsel ve kültürel kimlik olgusunu içinde bulunduğu mekân bağlamında ele almıştır. Çalışmada kül-türel kimlik, etnik ve dini unsurlar üzerinden tanımlanmış ve çözümlenmiştir. Etnik unsur, köyün Arap köyü olarak bilinmesiyle ilişkilendirilirken, dini unsur ise köyün Hıristiyan Ortodoks olmasıyla ilişkilendirilmiştir. Bu bağlamdan hareketle çalışmada, toplumsal hareketlilik ve göç olgusu, katılım-cıların kendilerini nasıl tanımladıkları ve kimlik algılamaları, komşu köylerle kurdukları ilişkileri, kullandıkları dil ile ilgili bilgiler, köyde uygulanan gelenekler gibi konular değerlendirilmiştir. Çalış-mada mülakat ve gözlem tekniğiyle birlikte doküman incelemesinden yararlanılmıştır. Görüşmeler, 3-7 Temmuz 2011 tarihleri arasında sahaya gidilerek gerçekleştirilmiştir. Farklı yaşlardan, farklı mes-leklerden ve farklı eğitim seviyelerinden 50 kişi ile görüşmeler yapılmıştır. Çalışmada katılımcıların kültürel kimliğini belirleyen temel öğenin din olduğu, etnik tanımlama biçimlerinin ise sadece dil ve müzik gibi unsurlar etrafında şekillendiği tespit edilmiştir. Tokaçlı Hıristiyanlarının Türkiye'ye bağlı oldukları görülmüş, kimi zaman kendilerini " Türk vatandaşı " olarak, kimi zaman ise " Türk " olarak tanımladıkları tespit edilmiştir. Anahtar Kelimeler Kültür, Kimlik, Ortodoks Hıristiyanlık, Tokaçlı, Antakya. ABSTRACT Relationship which will be established between culture and identity also requires to consider different social facts. All social conditions, especially history, traditions, attitudes, religion, economic perceptions, political opinion are transformed into cultural elements over time. Thus, culture is becoming a factor which shapes the identities from the outside. Today, with the increasing pressure of globalization, identity is the topic discussed in almost every area from politics, religion, and politics to education. As indicators of the basic identity have come to the forefront locality and spirituality with their extensions in discussions. While the localities represent more local belonging, the religiosity corresponds to the beliefs and rituals of the community. The study has analyzed the phenomenon of religious and cultural identity in Altınözü township of Hatay, the only Arab-Orthodox village is Tokaçlı. In this study, cultural identity has defined and analyzed via the ethnic and religious facts. Ethnic fact

ÖZET Toplumların tarihsel bir parçası olarak yüzyılların birikimini ve çeşitliliğini taşıyan yemek olgusu, sadece bir karın doyurma eyleminden ziyade kültürel kalıpların da bir parçası olarak karşımıza çıkar. Bu bağlamda yemek, törenlerin, dinsel merasimlerin, düğünlerin, eğlencelerin, ölümlerin, festivallerin ve pek çok toplumsal davranışın temel olgularından birisidir. Yemek, aynı zamanda toplumsal bütünleşmenin ve dayanışmanın da araçsallaştırılmış bir haliyle toplumsal alana çıkar. Eğlenceler, dost sohbetleri, misafir ağırlama, düğün, nişan, adak, bayram ritüelleri, dinsel törenler gibi toplumsal olgular yemek kültürüyle de paralel gelişerek toplumda bir iletişim ağının oluşmasına katkı sunar. Yemek kültürü üzerinden hareketle yapılacak bir yemek sosyolojisi çalışması, aynı zamanda, ritüellerin, halk inanmalarının ve mutfağın da sosyolojisi olma çabasını da ifade edecektir. Bu çalışmada temel amaç, mutfakların bir toplumun tarihini kültürel, tinsel, ekonomik ve politik boyutlarıyla yansıtan bir ayna olduğu düşüncesinden hareketle, yemek kültürünün toplumsal dayanışma ve bütünleşme aracına dönüştüğü törenler, eğlenceler ve festivallerdeki yerini tartışmaktır. Çalışmanın kendisini sınırladığı örneklem ise Tokat mutfak kültürü ve bu kültürün betimlenmesidir. Çalışma ulaştığı sonuçlar bakımından, hem yemek kültürünün toplumsal kökenlerini incelemiş hem de bu bağlamdan hareketle toplumsal davranışlar ve alışkanlıklar üzerindeki etkisini ele almış olması bakımından bir yemek sosyolojisi denemesi olarak tasarlanmıştır. Çalışma, Tokat mutfağını yemek sosyolojisi bağlamında değerlendirmiş ve Tokat yemek kültürünün kimlikle ilişkili taraflarını çözümlemiş olması bakımından da alana katkı sunmayı hedeflemiştir. ABSTRACT  The food fact which carries centuries of accumulation and diversity as historical part of society comes up rather than tge act of impregnating with part of cultural pattern too. In this contex, food is a basic fact in society behaviours, such as ceremonies, religious ceremonies, wedding ceremonies, entertainments, festivals, death ceremonies. As well, food appears on society with a instrumentalization status of social integration and social solidarity. The social phenomena which like entertainments, friend conversations, honor, wedding, engagement, oblation, holiday rituals, religious ceremonies can contribute to the creation of a developed in paralled food culture developed in parallel social phenomena in society can contribute to the creation of a communication network in society. A study of food sociology that movement of food culture as well, sociology of rituals, folk beliefs and cousine too. The main purpose of this study is to discuss the place of food culture which has changed into social solidarity and integration in the ceremonies, entertainments and festivals. Tha starting point of the study is the idea that cousine is a mirror that reflects the history of a society in terms of spiritual, cultural, economic and politicak aspect. The field of the study is limited with cousine of Tokat and the description of this culture. With regards to the results, both the social origin of the food culture has been examined and from this context its effect on the social behaviours and habits. Therefore, this study has been designed as an experimentation of sociology of food. The study aimed at contribıuting to this field in respect to evaulate Tokat cousine in context of sociology of food.

ÖZET Kültür, toplumsal değişmelerin bir bütün olarak görülebileceği başlıca alanlardan birisidir. Toplumsal değişmenin görünür olduğu maddi ve manevi bileşenler, aynı zamanda kültürel değişimin de bir uzantısı olmaktadır. Kültürel pratiklerin gündelik hayatı düzenleyen göstergeler olduğu düşünüldüğünde, toplumsal değişmeler üzerinde çalışma yapmanın, içerisinde yaşanılan toplumsal gerçekliği anlamak için önemli bir adım olduğu görülecektir. Çalışmanın kendisini konumlandırdığı ana teorik çerçeve, toplumsal değişmelerin gündelik hayatlar üzerindeki izdüşümleridir. Gündelik hayatın önemsenmesindeki temel kaygı, toplumsal değişme ile kültürel pratiklerin çarpıştığı alan olmasıdır. Hazırlanmış olan bu çalışmanın temel hareket noktası kültürel hayatın toplumsal değişmelerden etkilenme biçimlerini tartışmak olmuştur. Bu bağlamdan hareketle Safranbolu'daki sosyal, kültürel, dini ve ekonomik hayatta geçmişten bugüne yaşanan değişim ve dönüşümleri saptamak amaçlanmıştır. Bu değişimlerin sıfır noktası olarak Demir Çelik Fabrikası'nın Karabük'te 1937 yılında temellerinin atılması belirlenmiştir. Bahsi geçen sıfır noktası, sanayileşmenin Karabük'ü ve çevresini değiştirdiği bir başlangıçtır. Küreselleşme ve teknolojik gelişmeler ise bu değişimleri destekleyici araçlar olarak düşünülmüştür. Çalışma, nitel bir araştırma olarak tasarlanmış ve Safranbolu'da yaşayan yerel halk ile yapılan mülakatları kullanmıştır. Safranbolu'da uzun süredir yaşadığı tespit edilen 17 kişiye 11 adet soru yöneltilmiştir. Sorular, Safranbolu'daki dini hayat, kimlik, yemek, kültür, geleneksel meslekler, aile hayatı, sosyo-ekonomik hayat gibi birçok kategoriden oluşmuştur. Ayrıca Demir Çelik İşletmeleri'nin Safranbolu'daki sosyo-ekonomik ve kültürel hayata etkisi, gündelik hayat kültürü ve eski mahalle yaşantısına dair çıkarımlar da toplumsal değişme başlığında destekleyici bilgiler olarak kullanılmıştır. Çalışmada toplumsal değişme kavramı, toplulukların gelenekselden modern hayata geçişte yaşadığı kayıpları ve kazanımları ifade etmek için kullanılmıştır. Safranbolu’daki toplumsal değişmenin temel dinamiği
olarak ta Karabük’te kurulan Demir Çelik Fabrikaları ve sonrasında
yaşanan sanayileşme süreci kabul edilmiştir. 
Culture is one of the main areas in which social change can be seen
as an entity. In this way, the material and spiritual components, in which
social change is visible, are also an extension of cultural exchanges.
When it is thought that cultural practices are everyday organizing
indicators, it will be seen that working on social changes is an important
step to understand the social reality in which they live. The main point of
this prepared work was to discuss the ways in which cultural life is
affected by social changes. The main theoretical framework in which
Work places itself is the projections of social changes on everyday life.
The main concern in everyday life is that social change and cultural
practices collide. In this study, the intended goal is to establish the
change and transformation of Safranbolu’s social, cultural, religious and
economic life from past to present. As the zero point of these changes, it
was determined that the foundation of the Iron and Steel Factory was to
be dismantled in 1937 in Karabük. The zero point is a starting for the
industrialists to change Karabük and its surroundings. Globalization and
technological developments are considered as supporting tools for these
changes. The study, as a qualitative research, is prepared with the
interview technique that has been held with locals who lives in
Safranbolu. Eleven question has been asked to seventeen individuals
whom are noted for living in Safranbolu for a long time. The questions
formed in many categories such as religious life, identity, cuisine,
traditional professions, family life, socio-economic life in Safranbolu. Iron
and Steel Plant’s effects on socio-economic and cultural life in Safranbolu
and the implications regarding daily life culture and old neighbourhood
life is also used in the title of social change as supportive information. In
the study, the term ‘social change’ is used for to express the losses and
gains of communities’ during the change from traditional to modern life.
For the primary dynamic of the social change in Safranbolu; Iron and
Steel Factories that founded in Karabük and the industrialization that
after followed is accepted as the main reason.

Öz Bu çalışma, 1944 yılında Sovyet Rusya tarafından, Batum’dan Kırgızistan kırsallarına sürülen Karadenizli Türklerin sosyo-kültürel yapısını analiz etme amacıyla hazırlanmıştır. Karadenizli Türklerin seçilmesindeki temel sebep, yaşadıkları coğrafyada 65 yıl geçmesine rağmen horondan mıhlamaya, misafir ağırlamadan türkülere kadar kültürlerini yaşatmaya çalışan bir topluluk olarak araştırılmaya değer olmalarıdır. Karadenizli Türkleri özel kılan bir diğer sebep ise diğer sürgün topluluklardan farklı olarak bir diyaspora oluşturabilecek sayıda ve büyüklükte olmamalarına rağmen diaspora gibi hareket etmeleridir. Ancak yaşlı kuşağın aradan çekilmesiyle birlikte yavaş yavaş kültürlerini kaybetmeye başlamış oldukları da bir gerçektir. Bu çalışma, unutulmuş bir topluluğu ve onların kültürlerini yeniden gündeme getirmesi nedeniyle önem arz etmektedir. Ayrıca, bundan sonra Karadenizli Türklerle ilgili yapılacak olan çalışmalara da kaynak teşkil edecek olması bakımından da dikkate değerdir. Ça...