ჭიქა

ქართული

➤ ჭიქა, ჭიქ-ის(ა), მრავლობითი: ჭიქ-ებ-ი, ჭიქა-ნ-ი

ბრუნვა	მხოლობითი	მრავლობითი
სახელობითი	ჭიქა	ჭიქები	ჭიქანი
მოთხრობითი	ჭიქამ / ჭიქამა	ჭიქებმა	ჭიქათ / ჭიქათა
მიცემითი	ჭიქას / ჭიქასა	ჭიქებს / ჭიქებსა	ჭიქათ / ჭიქათა
ნათესაობითი	ჭიქის / ჭიქისა	ჭიქების / ჭიქებისა	ჭიქათ / ჭიქათა
მოქმედებითი	ჭიქით / ჭიქითა	ჭიქებით / ჭიქებითა
ვითარებითი	ჭიქად / ჭიქადა	ჭიქებად / ჭიქებადა
წოდებითი	ჭიქავ / ჭიქა	ჭიქებო	ჭიქანო
ყველა სხვა ფორმა იხილეთ ფორმაწარმოების გვერდზე

ცილინდრული ფორმის ჭურჭელი (სასმისი) მინისა.
1974: ჭაბუა ამირეჯიბი, დათა თუთაშხია

„თუთაშხიამ ღიმილით შეგვათვალიერა, ჭიქა ასწია: – ერთ სადღეგრძელოს ავაყოლებ სათქმელში. “
მინა, შუშა.
თამაზ მეტრეველი, „ველური წაბლის ხეივანი“

„რატომ გდის სისხლი? – გამეჭრა, ჭიქა გავტეხე. შუშაზე გავიჭერი … შუშის ნამსხვრევზე … – უპასუხა ბესომ.“
რთული ფუძის მეორე შემადგენელი ნაწილი.
ჯამ-ჭიქა
მოსე ხონელი, „ამირანდარეჯანიანი“

„ ბრძანა პურისა დაგება, მაგრა თვალსა ჩემსა არა უნახავან ეგეთნი ჯამ-ჭიქანი, რომელ მის ტაბლასა ზედან ვნახენ. “
➤ სინონიმები: კათხა, შუშა

➤ წარმოებული სიტყვები: ჭიქა-საინი, ჭიქური

საჯარო მოხელის ორთოგრაფიულ-სტილისტიკური ლექსიკონი, თამარ ვაშაკიძე, ავთანდილ არაბული, თეა ბურჭულაძე, თბილისი, 2022, გვ. 605

ნეიმანი ალ., ქართულ სინონიმთა ლექსიკონი, მესამე გამოცემა, თბ.: „განათლება“, 1978, გვ. 535.
სულხან-საბა ორბელიანი, ლექსიკონი ქართული : [ორტომეული], ტ. 2, თბილისი: „მერანი“, 1993, გვ. 592.