Hikari (sepur)

*Hikari*
	Hikari Rail Star seri 700, April 2009
Informasi umum
Jinisé ladi	Shinkansen
Wiwit lumaku	25 April 1958 (ekspres); 1 Oktober 1964 (shinkansen)
Operator saat ini	JR Central, JR West
Operator sebelumnya	JNR
Lumakuné Paladénan
Jinis rél	Tōkaidō Shinkansen; San'yō Shinkansen
Paladénan
Kelas	Green + Standard
Fasilitas restorasi	Layanan troli
Tèknis sarana
Bakal pelanting	Seri 700/N700
Ambané sepur	1.435 mm (4 ft 8 1⁄2 in) standard gauge
Elektrifikasi	25 kV AC, 60 Hz
Rikaté mlaku	285 km/j (177 mpj) (Tōkaidō); 300 km/j (190 mpj) (Sanyō)

Hikari (ひかり, Hikari^? "Light") ya iku jeneng layanan sepur kacepetan dhuwur sing lumaku ing jalur "sepur peluru" Tokaido lan San'yō Shinkansen ing Jepang. Luwih alon tinimbang Nozomi utama nanging luwih cepet tinimbang kabeh stasiun Kodama, Hikari minangka layanan sepur paling cepet ing Tokaido lan Sanyo Shinkansen sing bisa digunakake karo Japan Rail Pass, sing ora ditrapake kanggo lelungan kanthi sepur Nozomi utawa Mizuho.

Variasi layanan

West Hikari

Layanan iku kapisan muncul ing taun 1988 ing Sanyo Shinkansen antarane Shin-Osaka lan Hakata nggunakake sepur 6 gerbong seri 0. 12 gerbong seri 0 unit S_K dipunginaaken ing layanan iki wiwit taun 1989. Wiwit 11 Maret 2000, sebagean gedhe diganti karo layanan "Hikari Rail Star" seri 700 sing anyar "Hikari Rail Star", lan pungkasane ditarik ing 21 April 2000.

Grand Hikari

Iku minangka layanan utama sing dilakokno ing antarane Tokyo lan Hakata wiwit 11 Maret 1989 nggunakake sepur JR West 16 gerbong seri 100 V karo papat gerbong tengah dek ganda kalebu gerbong mangan.^[2] Iku dioperasikake kanthi kacepetan maksimal 230 km/jam ing Sanyo Shinkansen (dibandhingake karo 220 km/jam kanggo layanan Hikari liyane).^[3] Wiwit 11 Maret 2000, layanan gerbong mangan mandheg ing kabeh sepur, lan wiwit Mei 2002 lan sabanjure, sawetara layanan Grand Hikari sing isih ana mung diwatesi kanggo Sanyo Shinkansen. Pungkasan "Grand Hikari" dianakaké ing November 2002.^{[butuh sitiran]}

Family Hikari

Kaping kapisan muncul ing musim panas 1995, layanan musiman iku dioperasikake antarane Shin-Osaka lan Hakata sajrone liburan nggunakake sepur khusus 6 gerbong seri 0 (R2 lan R24) sing kalebu area dolanan bocah-bocah ing gerbong 3. Kabeh lelenggahan wis dipesen ini layanan iku.^{[butuh sitiran]}

Hikari Rail Star

JR West miwiti ngoperasikaké layanan Hikari Rail Star wiwit jadwal anyar ing 11 Maret 2000. Layanan iku diwatesi ing jalur Sanyo Shinkansen lan nggunakake sepur khusus 8 gerbong seri 700-7000 kanthi corak khas lan kacepetan maksimal 285 km/jam. JR West ngenalake layanan kasebut kanggo nyedhiyakake saingan sing luwih apik marang maskapai penerbangan ing rute Osaka-Fukuoka. Layanan iku ora akomodasi gerbong Green, nanging gerbong lelenggahan dipesen duwe lelenggahan 2+2 lan uga sawetara kompartemen 4 lelenggahan, ora setelan standar 3+2 ing gerbong lelenggahan sing ora dipesan. Barisan ngarep lelenggahan ing gerbong iku nduweni stopkontak listrik kanggo pangguna laptop. Kanthi umume layanan Hikari Rail Star diganti liwat layanan Kyushu Shinkansen Sakura wiwit 12 Maret 2011, sepur 8 gerbong seri 700 sing digunakake ing layanan kasebut sebagean gedhe wis lumaku ing kabeh stasiun layanan Kodama ing jalur Sanyo Shinkansen. Wiwit 14 Maret 2020, Hikari Rail Star minangka siji-sijine variasi layanan khusus sing lumaku ing layanan Hikari.

Rujukan

↑ "N700-Hikari" (ing basa Jepang). Diarsip saka sing asli ing 2022-08-24. Dibukak ing 2022-08-24.
↑ Suda, Hiroshi (2000). 東海道新幹線 [Tōkaidō Shinkansen]. Tokyo, Jepang: JTB Can Books. ISBN 4-533-03563-9.
↑ "列車名鑑1995" (Train Name Directory 1995), published August 1995 by Railway Journal

Pranala njaba

ひかり N700系：JRおでかけネット Archived 2022-08-24 at the Wayback Machine. – JR West
ひかり N700系（8両編成）：JRおでかけネット Archived 2022-08-24 at the Wayback Machine. – JR West

[1] "N700-Hikari" (ing basa Jepang). Diarsip saka sing asli ing 2022-08-24. Dibukak ing 2022-08-24.

[suda2000-2] Suda, Hiroshi (2000). 東海道新幹線 [Tōkaidō Shinkansen]. Tokyo, Jepang: JTB Can Books. ISBN 4-533-03563-9.

[meikan1995-3] "列車名鑑1995" (Train Name Directory 1995), published August 1995 by Railway Journal

[1]

[2]

[3]