Քրիստոնեական-դեմոկրատական միություն (Գերմանիա)

Քրիստոնեական-դեմոկրատական միություն; գերմ.՝ Christlich Demokratische Union Deutschlands
Տեսակ	major party?, fraternal party? և Գերմանիայի կւոսակցություն
Երկիր	Գերմանիա
Առաջնորդ	Friedrich Merz?
Հիմնադրված	հունիսի 26, 1945
Գաղափարախոսություն	քրիստոնեական դեմոկրատիա, պահպանողականություն, լիբերալ պահպանողականություն և պրո-եվրոպեականություն
Քաղաքական հայացք	աջակենտրոն և ցենտրիզմ
Շտաբ	Konrad-Adenauer-Haus, Միտտե, Բեռլին, Գերմանիա
Միջազգային պատկանելություն	Գերմանիայի եվրոպական շարժում, Եվրոպական ժողովրդական կուսակցություն, Կենտրոնական ժողովրդավարական ինտերնացիոնալ և Միջազգային դեմոկրատական միություն
Կայք	cdu.de
	Christlich Demokratische Union Deutschlands Վիքիպահեստում

Քրիստոնեական-դեմոկրատական միություն, (գերմ. Christlich Demokratische Union Deutschlands (CDU)) կուսակցություն է Գերմանիայում^[2]^[3]^[4] հիմնադրված 1945 թվականի հունիսի 26-ին^[5]^[5]։

Պատմություն

Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի վերջում նացիստական բռնապետության փլուզումից անմիջապես հետո Գերմանիայում նոր քաղաքական կարգի անհրաժեշտությունը առաջնային էր համարվում։ Գերմանիայում սկսվում են հանդիպումներ, որոնք քրիստոնյա-դեմոկրատական կուսակցության ստեղծման մտադրություններ ունեին։ ՔԴՄ-ն հիմնադրվել է 1945 թ. հունիսի 26-ին Բեռլինում։

ՔԴՄ նախագահները

Նախագահ	Ժամանակաշրջան
Կոնրադ Ադենաուեր	1950–1966
Լյուդվիգ Էրհարդ	1966–1967
Կուրտ Գեորգ Կիեզինգեր	1967–1971
Րեիներ Բարզել	1971–1973
Հելմուտ Կոլ	1973–1998
Վոլֆգանգ Շոյբլ	1998–2000
Անգելա Մերկել	2000–2018
Աննեգրետ Կրամպ-Կարրենբաուեր	2018–մինչ հիմա

Ընտրությունների արդյունքներ

Ֆեդերալ Խորհրդարան (Բունդեսթագ)

Ընտրություն	Առաջնորդ	Քվեներ	Քվեները ցուցակներում	%	Տեղեր	+/-
1949	Կոնրադ Ադենաուեր		5,978,636	25.2	115 / 402
1953	Կոնրադ Ադենաուեր	9,577,659	10,016,594	36.4	197 / 509	82
1957	Կոնրադ Ադենաուեր	11,975,400	11,875,339	39.7	222 / 519	25
1961	Կոնրադ Ադենաուեր	11,622,995	11,283,901	35.8	201 / 521	21
1965	Կոնրադ Ադենաուեր	12,631,319	12,387,562	38.0	202 / 518	1
1969	Կուրտ Գեորգ Կիեզինգեր	12,137,148	12,079,535	36.6	201 / 518	1
1972	Րեիներ Բարզել	13,304,813	13,190,837	35.2	186 / 518	15
1976	Հելմուտ Կոլ	14,423,157	14,367,302	38.0	201 / 518	15
1980	Հելմուտ Կոլ	13,467,207	12,989,200	34.2	185 / 519	16
1983	Հելմուտ Կոլ	15,943,460	14,857,680	38.1	202 / 520	17
1987	Հելմուտ Կոլ	14,168,527	13,045,745	34.4	185 / 519	17
1990	Հելմուտ Կոլ	17,707,574	17,055,116	36.7	268 / 662	83
1994	Հելմուտ Կոլ	17,473,325	16,089,960	34.2	244 / 672	24
1998	Հելմուտ Կոլ	15,854,215	14,004,908	28.4	198 / 669	46
2002	Անգելա Մերկել	15,336,512	14,167,561	29.5	190 / 603	8
2005	Անգելա Մերկել	15,390,950	13,136,740	27.8	180 / 614	10
2009	Անգելա Մերկել	13,856,674	11,828,277	27.3	194 / 622	14
2013	Անգելա Մերկել	16,233,642	14,921,877	34.1	254 / 630	61
2017	Անգելա Մերկել	14,027,804	12,445,832	26.8	200 / 709

Եվրախորհրդարան

Ընտրություն	Քվեներ	%	Տեղեր	+/–
1979	10,883,085	39.0	33 / 81
1984	9,308,411	37.5	32 / 81	1
1989	8,332,846	29.5	24 / 81	8
1994	11,346,073	32.0	39 / 99	15
1999	10,628,224	39.2	43 / 99	4
2004	9,412,009	36.5	40 / 99	3
2009	8,071,391	30.6	34 / 99	6
2014	8,807,500	30.0	29 / 96	5

Ծանոթագրություններ

↑ https://www.n-tv.de/politik/Merz-mit-94-62-Prozent-als-CDU-Chef-gewaehlt-article23076938.html
↑ Nordsieck, Wolfram (2017). «Germany». Parties and Elections in Europe.
↑ T. Banchoff (1999). Legitimacy and the European Union. Taylor & Francis. էջ 126. ISBN 978-0-415-18188-4. Վերցված է 2012 թ․ օգոստոսի 26-ին.
↑ Ari-Veikko Anttiroiko; Matti Mälkiä (2007). Encyclopedia of Digital Government. Idea Group Inc (IGI). էջ 389. ISBN 978-1-59140-790-4. Վերցված է 2013 թ․ հուլիսի 19-ին.
↑ ^5,0 ^5,1 Mark Kesselman; Joel Krieger; Christopher S. Allen; Stephen Hellman (2008). European Politics in Transition. Cengage Learning. էջ 229. ISBN 978-0-618-87078-3. Վերցված է 2012 թ․ օգոստոսի 17-ին.

Արտաքին հղումներ

Քրիստոնեական-դեմոկրատական միության պաշտոնական կայքէջ

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Քրիստոնեական-դեմոկրատական միություն (Գերմանիա)» հոդվածին։

[_5b97e2685703a603-1] ttps://www.n-tv.de/politik/Merz-mit-94-62-Prozent-als-CDU-Chef-gewaehlt-article23076938.html

[Nordsieck-2] Nordsieck, Wolfram (2017). «Germany». Parties and Elections in Europe.

[Banchoff-3] T. Banchoff (1999). Legitimacy and the European Union. Taylor & Francis. էջ 126. ISBN 978-0-415-18188-4. Վերցված է 2012 թ․ օգոստոսի 26-ին.

[AnttiroikoMälkiä2007-4] Ari-Veikko Anttiroiko; Matti Mälkiä (2007). Encyclopedia of Digital Government. Idea Group Inc (IGI). էջ 389. ISBN 978-1-59140-790-4. Վերցված է 2013 թ․ հուլիսի 19-ին.

[KesselmanKrieger20082-5] 5,0 ^5,1 Mark Kesselman; Joel Krieger; Christopher S. Allen; Stephen Hellman (2008). European Politics in Transition. Cengage Learning. էջ 229. ISBN 978-0-618-87078-3. Վերցված է 2012 թ․ օգոստոսի 17-ին.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]