Jump to content

Ուգո Սոտիլ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ուգո Սոտիլ
իսպ.՝ Hugo Sotil
Քաղաքացիությունը  Պերու
Ծննդյան ամսաթիվ մայիսի 18, 1949(1949-05-18)[1][2][3]
Ծննդավայր Ica, Պերու[2][4]
Մահվան ամսաթիվ դեկտեմբերի 30, 2024(2024-12-30)[5][6] (75 տարեկան)
Մահվան վայր Լիմա, Պերու[7]
Հասակ 1,68 մետր
Դիրք հարձակվող
 Սա հոդված է վերջերս մահացած մարդու մասին:
Որոշակի տեղեկությունները, ինչպիսիք են՝ մահվան կամ դրան նախորդող իրադարձությունների հանգամանքները, կարող են հաճախակի փոփոխվել՝ կախված այդ հանգամանքների ի հայտ գալուց: Այն դեպքում, երբ ապակառուցողական խմբագրումներ են եղել, դիմե՛ք ադմինիստրատորներին:

Ուգո Ալեխանդրո Սոտիլ Երեն (իսպ.՝ Hugo Alejandro Sotil Yerén,մայիսի 18, 1949(1949-05-18)[1][2][3], Ica, Պերու[2][4] - դեկտեմբերի 30, 2024(2024-12-30)[5][6], Լիմա, Պերու[7]), պերուացի ֆուտբոլիստ, խաղացել է հարձակվողի և կիսապաշտպանի դիրքերում։ Համարվում է Պերուի պատմության նշանավոր ֆուտբոլիստներից մեկը՝ Թեոֆիլո Կուբիլյասի և Հեկտոր Չումպիտասի հետ։

Կարիերա

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ուգո Սոտիլն պրոֆեսիոնալ ֆուտբոլում իր նորամուտը նշեց 1968 թվականին։ Նա իր առաջին մրցաշրջանում օգնել է մայրաքաղաքի «Դեպորտիվո Մունիսիպալին» հասնել պերուական ֆուտբոլի առաջին դիվիզիոն։

1973 թվականին Սոտիլը տեղափոխվել է իսպանական «Բարսելոնա», որտեղ ընկերցել է կիսապաշտպան Յոհան Կրոյֆի հետ։ «Բարսելոնայում» Սոտիլն ավելի հաճախ հանդես է եկել հարձակվողի դիրքում։ Նա գոլի հեղինակ է դարձել «Բարսելոնայի» կազմում Բորուսիայի» դեմ իր առաջին խաղում (2:2, հաղթանակ 11 մետրանոցներով՝ 4:2): Իսպանիայում անցկացրած 4 տարիների ընթացքում Սոտիլը չորս անգամ նվաճեել է Ժուան Գամպերի գավաթը, հասել է Իսպանիայի գավաթի եզրափակիչ և դարձել երկրի չեմպիոն (մինչև 1974 թվականը «Բարսելոնան» 14 տարի չի կարողացել հաղթել երկրի առաջնությունում)։


1973/74 մրցաշրջանում Բարսելոնան Սանտյագո Բերնաբեու մարզադաշտում 5։0 հաշվով հաղթել է «Ռեալին»։ Այդ խաղում Սոտիլը խփել է հինգերորդ գոլը[8]։

1973 թվականին Սոտիլը Եվրոպայի և Հարավային Ամերիկայի հավաքականների միջև տեղի ունեցած ընկերական խաղում խաղացել է Հարավային Ամերիկայի հավաքականի կազմում։ Հանդիպմանը մասնակցել են համաշխարհային ֆուտբոլի այնպիսի աստղեր, ինչպիսիք են Յոհան Կրոյֆ, Ֆրանց Բեկենբաուերը, Ռոբերտո Ռիվելինոն և Թեոֆիլո Կուբիլյասը։ Հիմնական ժամանակում խաղն ավարտվել է 4:4 հաշվով, 11 մետրանոց հարվածաշարով՝ 7:6 հաղթել է Սոտիլի թիմը։

Սակայն Սոտիլը աստիճանաբար խնդիրներ է ունեցել ալկոհոլի հետ և այլևս չի կարողացել ցուցադրել իր նախկին խաղամակարդակը։ Նա վերադարձել է հայրենի «Ալյանսա Լիմա» ակումբ, որտեղ նվաճել Պերուի չեմպիոնի տիտղոսը։ Հետագայում նա խաղացել է Կոլումբիայում, իսկ ակումբային կարիերան ավարտել է հայրենի «Դեպորտիվո Մունիսիպալում»։

Սոտիլը Պերուի ֆուտբոլի ազգային հավաքականում իր նորամուտը նշել է 1970 թվականին։ Նրա օրոք պերուացիներն իրենց պատմության մեջ առաջին անգամ դուրս են եկել աշխարհի առաջնության քառորդ եզրափակիչ։ Որոշ փորձագետների կարծիքով, վերջին խաղում Սոտիլի բացակայության պատճառով Պերուն տանուլ է տվել Բրազիլիային։

1975 թվականին Սոտիլը Պերուի ազգային հավաքականի կազմում նվաճել է Ամերիկայի գավաթը։ Դա պերուացիների համար երկրորդ տիտղոսն էր 1939 թվականից հետո։ Սոտիլն այս մրցաշարում անցկացրել է ընդամենը մեկ խաղ՝ եզրափակչում։

Ազգային հավաքականի կազմում Սոտիլի համար վերջին խոշոր մրցաշարը 1978 թվականի աշխարհի առաջնությունն է եղել, որտեղ Պերուի հավաքականը քառորդ եզրափակիչում դուրս է մնացել Արգենտինայի դեմ սկանդալային պարտությունից հետո՝ 0:6։

Սոտիլի անձնական կյանքում առկա խնդիրները, մասնավորապես՝ ալկոհոլից կախվածությունը, խանգարել են նրան լիովին իրացնել իր ֆուտբոլային տաղանդը[9]։

2024 թվականի դեկտեմբերի 20-ին Սոթիլը հոսպիտալացվել է Լիմայում՝ վերակենդանացման բաժանմունքում՝ «առողջական խնդիրներ» ունենալուց հետո [10]: Նա մահացել է տասն օր անց՝ դեկտեմբերի 30-ին, 75 տարեկան հասակում[11] [12]։

Ձեռքբերումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • Պերուի չեմպիոն (2), 1977, 1978 թթ․
  • Իսպանիաի չեմպիոն
  • Ժոան Գամպերի գավաթակիր (4), 1973, 1974, 1975, 1976 թթ.
  • Պերուի փոխչեմպիոն (1)՝ 1981 թ․
  • Իսպանիայի փոխչեմպիոն (1)՝ 1975/76 թթ․
  • Իսպանիայի գավաթի փոխչեմպիոն (1)՝ 1973/74 թթ․
  • Ամերիկայի գավաթակիր՝ 1975 թ․
  • Պերուի տարվա լավագույն ֆուտբոլիստ (2), 1973, 1974 թթ․
  • Հարավային Ամերիկայի տարվա լավագույն ֆուտբոլիստ (1), 1973 թ․

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ 1,0 1,1 Hugo ‘Cholo’ Sotil: de promesa en Municipal a ícono del fútbol mundial en Barcelona | FOTOS — 2024.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Muere Hugo Sotil, exjugador de la selección peruana y del FC Barcelona, a los 75 años — 2024.
  3. ↑ 3,0 3,1 El fútbol peruano de luto: murió Hugo 'Cholo' Sotil — 2024.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 El fútbol peruano de luto: murió Hugo 'Cholo' Sotil — 2024.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Sanderson T. FC Barcelona Legend Dies On Cusp Of 2025
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 Muere Hugo Sotil, leyenda del Barça y del fútbol peruano (իսպ.) — 2024.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 Meghalt a Barcelona legendás futballistája
  8. ↑ «Hugo "El Cholo" Sotil» (իսպաներեն). arkivperu.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2012-07-11-ին. Վերցված է 2011-02-14-ին.
  9. ↑ Sacatipa (2007-07). «Hugo Sotil: el "cholo" de Perú» (իսպաներեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2012-07-11-ին. Վերցված է 2011-02-14-ին.
  10. ↑ Sanderson, Tom. «FC Barcelona Legend Admitted To Intensive Care Unit». Forbes (անգլերեն). Վերցված է 2024-12-30-ին.
  11. ↑ «Muere Hugo Sotil, leyenda del Barça y del fútbol peruano». Mundo Deportivo (իսպաներեն). 2024-12-30. Վերցված է 2024-12-30-ին.
  12. ↑ Sanderson, Tom. «FC Barcelona Legend Dies On Cusp Of 2025». Forbes (անգլերեն). Վերցված է 2024-12-30-ին.

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ուգո Սոտիլ» հոդվածին։
 ⛭ 
  Թեմատիկ կայքեր
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Ուգո_Սոտիլ&oldid=10179483» էջից