herbívoro

Galego

• Etimoloxía: de herba e o sufixo -voro.

• Pronuncia: /ɛɾˈβiβo̝ɾo̝/ (AFI)

Adxectivo

herbívoro (ms: herbívoro; mpl: herbívoros; fs: herbívora; fpl: herbívoras)

1. (Zooloxía) Que se alimenta unicamente de plantas.

Traducións

• Alemán: herbivor ^(de), pflanzenfressend ^(de), phytophag ^(de)
• Asturiano: herbívoru ^(ast)
• Castelán: herbívoro ^(es)
• Catalán: herbívor ^(ca)
• Francés: herbivore ^(fr)
• Inglés: herbivore ^(en)
• Italiano: erbivoro ^(it)
• Polaco: roślinożerny ^(pl)
• Portugués: herbívoro ^(pt)
• Ruso: травоядный ^(ru)

Substantivo masculino

herbívoro (ms: herbívoro; mpl: herbívoros; fs: herbívora; fpl: herbívoras)

1. (Zooloxía) Animal que se alimenta unicamente de plantas.

Traducións

• Alemán: Pflanzenfresser ^(de)
• Castelán: herbívoro ^(es)
• Catalán: herbívor ^(ca)
• Francés: herbivore ^(fr)
• Inglés: herbivore ^(en)
• Italiano: erbivoro ^(it)
• Polaco: roślinożerca ^(pl)
• Portugués: herbívoro ^(pt)

Castelán

Adxectivo

herbívoro (ms: herbívoro; mpl: herbívoros; fs: herbívora; fpl: herbívoras)

1. (Zooloxía) Herbívoro.

Portugués

Adxectivo

herbívoro (ms: herbívoro; mpl: herbívoros; fs: herbívora; fpl: herbívoras)

1. (Zooloxía) Herbívoro.