Papaia

Papaia, crúa
Valor nutricional por 100 g
Enerxía	179 kJ (43 kcal)
Carbohidratos	10.82 g
Azucres	7.82 g
Fibra alimentaria	1.7 g
Graxas	0.26 g
Proteínas	0.47 g
Vitaminas	Cantidade %DV†
Vitamina A equiv. beta-caroteno luteína zeaxantina	6% 47 μg 3%274 μg 89 μg
Tiamina (B1)	2% 0.023 mg
Riboflavina (B2)	2% 0.027 mg
Niacina (B3)	2% 0.357 mg
Ácido pantoteico (B5)	4% 0.191 mg
Ácido fólico (B9)	10% 38 μg
Vitamina C	75% 62 mg
Vitamina E	2% 0.3 mg
Vitamina K	2% 2.6 μg
Minerais	Cantidade %DV†
Calcio	2% 20 mg
Ferro	2% 0.25 mg
Magnesio	6% 21 mg
Manganeso	2% 0.04 mg
Fósforo	1% 10 mg
Potasio	4% 182 mg
Sodio	1% 8 mg
Cinc	1% 0.08 mg
Outros constituíntes	Cantidade
Auga	88 g
Licopeno	1828 µg
	Ligazón á base de datos USDA
	Units; μg = microgramos • mg = miligramos; IU = Unidades internacionais;
	†As porcentaxes son aproximadas empregando a recomendación de US para os adultos. ; Fonte: Base de datos USDA Nutrient

Papaia

Clasificación científica

Reino:	Plantae
División:	Magnoliophyta
Clase:	Magnoliopsida
Orde:	Brassicales
Familia:	Caricaceae
Xénero:	Carica
Especie:	Carica papaya

Nome binomial

Carica papaya
L.

A papaia^[1], tamén chamada papaieira^[2] ou papaio^[3] (Carica papaya) é unha planta da familia Caricaceae, de orixe americana, coñecida e empregada en todo o continente dende hai varios séculos, aínda que hoxe en día se cultiva en moitos países doutros continentes, principalmente, en Asia e África. En México o seu froito, a papaia, era especialmente apreciado na época dos aztecas; en náhuatl coñécese como chichihualtzapotl, que significa "zapote nodriza", e era un froito especialmente relacionado coa fertilidade.

Descrición

A planta posúe un tronco sen pólas (malia o que podería inferirse da imaxe incluída na clasificación científica), dunha altura entre 1,8 e 6 m, coroado por follaxe en forma palmada, provisto de longos pecíolos. Conserva, aínda nos espécimes maduros, unha textura suculenta e turxescente, escasamente leñuda; e presenta numerosas cicatrices características, produto do crecemento e caída consecutivas da ramallada superior. O zume é de consistencia leñuda, e tóxico en estado natural para o ser humano, pode producir irritacións alérxicas en contacto coa pel . Este zume leitoso contén un encima moi útil, a papaína^[4], empregado como abrandador de carnes: nas grellas ou barbacoas emprégase o zume que xorre o cortar a cortiza da leitosa verde para esparexelo sobre a carne, deixándoa sumamente tenra e zumarenta.

As follas de tipo palmadas posúen longos pedúnculos e lóbulos, medindo as follas até 24 cm de diámetro e os talos arredor de 61 cm de longo.

Notas

↑ Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para papaia.
↑ Nome vulgar galego da árbore Gran dicionario Século 21 Galego/Castelán-Castelán/Galego, Galaxia, 2006.
↑ Nome vulgar galego da árbore n'Os cultivos agrícolas en Vocabulario do medio agrícola Santiago de Compostela, Dirección Xeral de Política Lingüística, 1988 e en Gran dicionario Xerais da lingua galega Vigo, Xerais, 2009.
↑ Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para papaína.

Véxase tamén

Ligazóns externas

CRFG Fruit Facts Arquivado 21 de maio de 2013 en Wayback Machine. (en inglés)
A papaia e as súas propiedades medicinais (en castelán)

[1] Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para papaia.

[2] Nome vulgar galego da árbore Gran dicionario Século 21 Galego/Castelán-Castelán/Galego, Galaxia, 2006.

[3] Nome vulgar galego da árbore n'Os cultivos agrícolas en Vocabulario do medio agrícola Santiago de Compostela, Dirección Xeral de Política Lingüística, 1988 e en Gran dicionario Xerais da lingua galega Vigo, Xerais, 2009.

[4] Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para papaína.

[1]

[2]

[3]

[4]