Deccan

Deccan

Tipo	Meseta
Localización
División administrativa	India
15°N 77°L
Comparte fronteira con	Ghats occidentais, oeste Gates Orientais (pt) , leste Satpura Range (en) , norte
Características
Altitude	600 m
Superficie	1.000.000 km²

Vista panorámica.

A meseta do Deccan é unha gran meseta que se estende pola maior parte do territorio centro-sur do subcontinente indio. Esténdese de leste a oeste polos estados indios de Madhya Pradesh, Chhattisgarh, Maharastra, Andhra Pradesh e Karnataka.

Xeografía

A súa altitude oscila entre os 79 e 750 msnm. Ocupa unha superficie duns 800 000 km², ten forma de triángulo invertido e os seus límites defínenos os seguintes accidentes xeográficos:

• ao oeste, a cordilleira dos Ghats occidentais;
• ao leste, a cordilleira dos Ghats orientais;
• ao norte, o río Narmada (que forma co Tapti a separación entre o norte e o sur da India). Salientan tamén os contrafortes montañosos dos Satpuras e os Vindhyas que conforman a base do triángulo invertido.
• Ao sur, os outeiros e montes de Nilgiri e Palni, que son unha extensión dos Ghats occidentais.

Toponimia

O nome Deccan é unha forma anglicanizada da palabra dakkhin en prácrito, que á súa vez provén da palabra dakia en sánscrito, que quere dicir sur.

Estrutura xeolóxica

O Deccan é unha meseta de rocas cristalinas interrompida por horsts que se levantan no seu interior (montes Vindhya) ou nos seus bordos (Ghats occidentais e orientais).

Enormes coadas de roca basáltica rica en titanio, magnesio e ferro (ver trapps do Deccan).

Capas de lava que alcanzan extensións de 10 000 km², un volume superior aos 10 000 km³ e un espesor de 2400 m, vestixios dunha fortísima actividade volcánica a finais do Cretáceo superior (68-64 millóns de anos). De aí dedúcese que a idade da meseta é duns 70 millóns de anos.

Formación

Debido a erupcións fisurais, orixínanse ao longo dunha fisura ou dislocación da cortiza terrestre. As lavas son fluídas e percorren grandes extensións formando amplas mesetas, cun quilómetro ou máis de espesor e miles de quilómetros cadrados de superficie. Os restos dos fluxos, coñecidos como traps do Deccan, cobren aínda preto de 500 000 km².

En Rajahmundry, a uns 1000 km do centro dos traps do Deccan, obsérvanse algúns sedimentos mariños que conteñen microorganismos fósiles entre o fluxo das lavass deses enormes traps. Este fluxo provocou unha enorme liberación de CO₂ á atmosfera que puido ser unha das causas da extinción dos dinosauros.

A formación das illas Seychelles remóntase a máis de 200 millóns de anos cando ese terreo se desprendeu do bordo occidental da India, nas proximidades da meseta, separándose da plataforma continental.

Clima

Comprende dúas zonas climáticas ben distintas de exterior a interior. Por unha banda, existe un clima tropical húmido no bordo da meseta, o anel exterior. Isto é debido á abundancia de precipitacións nas ladeiras dos montes Ghats tanto orientais como occidentais. Pola contra a zona interior da meseta é semiárida debido a que as borrascas e en definitiva todas as masas de aire húmido (a maioría de orixe monzónica), descargan o seu contido nos cordais que a delimitan. Prodúcese entón o denominado efecto Föhn. As precipitacións medias sitúanse ao redor dos 500-1000 mm.

As temperaturas, aínda que hai unha excepción con valores máis suaves no bordo exterior, son suaves no inverno e tórridas a finais da primavera e principios de verán, con valores que poden superar facilmente os 40 °C e mesmo rozar os 50 °C.

Hidroloxía

Crúzana o río Godavari, principal río do sur da India, e o Krishna, ambos polo nordés. Existen outros ríos menores que nacen na propia meseta.

Flora

A vexetación da meseta do Deccan é menos exuberante que a das áreas máis húmidas do subcontinente indio, aínda que hai bosques de especies moi apreciadas pola súa madeira, como a teca e o sándalo. As ladeiras baixas dos Ghats occidentais están recubertas dunha densa xungla baixo influencia monzónica. Pódense atopar agrupacións máis ou menos densas de bambú, palmeira e árbores caducifolios. En case toda a meseta predomina unha vexetación subtropical seca, de tipo sabana con presenza apenas de especies arbóreas pero si de moitos arbustos e matogueiras.

Fauna

En canto a especies animais, as máis representativas son o elefante asiático e o xa extinto guepardo que era o máis estendido dos grandes felinos por esta zona, dada a súa predilección polas grandes extensións de sabana. Outros grandes mamíferos son o rinoceronte da India, o Melursus ursinus, o chacal, o dole, o gaur, o búfalo salvaxe, o xabaril e varias especies de simios, antílopes e cervos.

Distintas especies de serpes venenosas como a naia, a daboia e as serpes de auga salgada ou non venenosas como as pitóns. Entre os réptiles tamén cómpre destacar os crocodilos e gaviais. As aves máis importantes son o papagaio, o pavón, a garza e o martiño peixeiro.

A India caracterízase por ter un clima quente, o que lle dá a oportunidade ás selvas, chairas, outeiros e montañas de ser de ser hábitat dos felinos. Tendo en conta que o tigre é unha especie que esta en perigo de extinción, faise o esforzo nacional e internacionalmente; para o que existen reservas como Ranthambore e Rājasthān, que incrementan a poboación debido á seguridade e resgardo da especie.

Véxase tamén

Bibliografía

• Eaton, Richard M. (2005). A Social History of the Deccan, 1300–1761. Cambridge University Press. ISBN 9780521254847. 
• Alam, Shah Manzoor (2011). "The Historic Deccan - A Geographical Appraisal". En Kalpana Markandey; Geeta Reddy Anant. Urban Growth Theories and Settlement Systems of India. Concept. ISBN 978-81-8069-739-5. 

Ligazóns externas

• Dynasties of Deccan