genieten in stijl

Na een jarenlange renovatie (sinds 2016) opende het Rubenshuis terug zijn deuren op 30 augustus. De nieuwe ingang (Hopland 13) is gelegen in een hedendaags gebouw van architecten Robbrecht & Daem. Ik liet me met plezier onderdompelen in de Rubens Experience en bezocht nadien de prachtig heraangelegde baroktuin. De woning van Rubens zelf blijft nog wel een tijdje gesloten (vermoedelijk tot 2030).

Via een trap kwam ik in de ondergrondse ruimte waar op het uur een film start over het leven van Rubens in het Nederlands en op het half uur in het Engels. Het deed me een beetje denken aan de populaire immersive experiences omdat hij op verschillende grote schermen te zien is. De ruimte is op het eerste gezicht aan de kleine kant,  maar met de verschillende interactieve belevingszones ben je wel een tijdje zoet.

Peter Paul Rubens (1577-1640) is één van de grootste Antwerpse kunstschilders aller tijden. In een installatie ontdek je de plaatsen die voor hem belangrijk waren in Antwerpen. Bij de kunstquiz dien je te raden welk van de twee getoonde schilderijen van de hand van Rubens was. Zijn bekende zelfprotret hangt er uiteraard ook. Daarnaast kom je meer te weten over zijn studies, inspiratiebronnen en basisingrediënten. De begeleidende teksten zijn zowel in het Nederlands, Frans, Engels als Duits.

De weelderige tuin verbindt het nieuwbouwgedeelte met de binnenkoer en de historische woning waar Rubens woonde. Dries Van Noten gaf hiervoor kleuradvies. Naast 450 taxushagen, 17.427 planten die afwisselend bloeien en 40 citrusbomen staan er ook heel wat bankjes waarop je kan plaatsnemen om te genieten van deze groene oase midden in de stad.

Het was een aangenaam bezoek waar ik op een eigentijdse en leuke manier heel wat opgestoken heb van Rubens. Wie denkt in een stoffig museum met talrijke schilderijen van hem terecht te komen heeft het mis. Je maakt vooral kennis met de persoon zelf en met hoe hij werkt.

12 euro (gratis met Museumpas)
Hopland 13, Antwerpen

Ik had me ingeschreven voor een college over kastelen en werd om 11 uur verwacht in Slot Loevestein in Poederoijen. Na ongeveer een uurtje rijden, kwam ik in Munnikenland, een streek waar ik nog nooit van gehoord had. Hoe mooi was het daar en wat imposante dieren liepen er rond! Ik wil hier zeker nog eens naartoe gaan om te wandelen en uitgebreid van het landschap te genieten, maar nu was het doorrijden richting Slot Loevestein.

Het college werd gegeven door Robbie Dell’Aira, kunsthistoricus en kasteeldeskundige. Hij vertelde dat Nederland procentueel gezien de hoogste kasteeldichtheid van Europa heeft. Aanvankelijk waren het er 2700, maar vanaf de 16^e eeuw verminderde het aantal drastisch, tot er nu nog ongeveer 550 overgebleven zijn. De provincies waar je de meeste kastelen vindt, zijn Limburg, Gelderland en Utrecht. De bekendsten zijn het Muiderslot, Slot Loevestein en Kasteel de Haar.  
Een kasteel zou men als volgt kunnen definiëren: een middeleeuws gebouw dat de functies van verdedigbaarheid en bewoonbaarheid combineert door het verschaffen van woonruimte en verdedigbaarheid aan een beperkte groep mensen.

In de periode van 1000 tot 1250 werden mottekastelen gebouwd, een houten toren op een kunstmatige heuvel met een houten wal en een gracht errond.
Tussen 1150 en 1350 zien we ronde en veelhoekige kastelen en vanaf 1275 vierhoekige, allemaal gebouwd volgens eenzelfde patroon. Kastelen werden een statussymbool en dienden minder voor de verdediging. Tussen 1225 en 1450 werden vooral woontorens, zaaltorens en compacte zaaltorenkastelen (zoals Slot Loevestein) gebouwd.
1530 is het einde van het middeleeuws kasteel. Ze krijgen dan een andere rol want ze voldoen niet langer aan de eisen van de verdedigbaarheid door het ontstaan van vuurwapens en kanonnen. Er verdwijnen veel kastelen door oorlogsgeweld en verval. De adel was in die tijd nog hoofdzakelijk katholiek en omdat ze in Nederland niets meer mochten, vluchtten ze massaal naar Vlaanderen en verslechterde de toestand van hun kastelen steeds meer.
In de 17^e en 18^e eeuw, ten tijde van Louis XIV, was de Franse adel dol op alles wat Italiaans was en begon men met het bouwen van chateau’s in U-vorm (zoals het kasteel van Versailles). Deze dienden niet om in te wonen, maar hadden een representatieve functie (feesten, opera’s, toneel,…). Paleis het Loo is duidelijk geïnspireerd op Versailles.
De 19^e eeuw was de eeuw van de romantiek en dan krijgen kastelen weer een nieuwe rol. Europese schrijvers richtten zich immers op kastelen en ridders (Ivanhoe, les Misérables,…). Daarnaast worden er ook restauratiearchitecten ingezet (oa Eugène Emanuelle Violet-le-Duc en Pierre Cuypers in Nederland die Kasteel de Haar en het Muiderslot restaureerde)
In de jaren ’60 en ’70 van de vorige eeuw was er een aversie tegen de adel en was onderzoek doen naar kastelen echt “not done”. Sinds 15 jaar gebeurt er nu wel echt wetenschappelijk onderzoek naar zowel de kastelen als naar de adel wat het verhaal compleet maakt.
Momenteel worden kastelen als cultuurdragers gezien maar vaak stelt zich ook een nieuw probleem, nl. de disneyficatie. Hiermee wordt bedoeld een doorgeschoten commercialisering. Het onderhoud van kastelen is ontzettend duur en op sommige plaatsen loopt de manier om aan geld te komen echt de spuigaten uit.

Ik ben dol op kastelen en vond het een heel interessante lezing. Nadat ik geluncht had in Museumcafé De Taveerne ging ik Slot Loevestein ontdekken (waarover een andere keer meer).

Houden jullie van kastelen bezoeken?

Zoals ieder jaar gingen we ook nu weer drie dagen naar Epernay.
Uiteraard genoten we van de champagne op de terrassen aan de Avenue de Champagne. Onze favoriet blijft Collard-Picard – waar we zoals gewoonlijk ook een kaas- en charcuterieplankje bestelden – maar ook bij Michel Mailliard was het gezellig zitten. Het terras van Esterlin was mooi, maar de kussens waren nat – en bijgevolg mijn broek ook😞 – en het was de enige plaats waar de bediening tegenviel. Bij De Venoge eten we traditioneel dan weer een champagnesorbetijsje.

Het is ook altijd leuk om een nieuw restaurant te ontdekken. Vorig jaar lukte het niet bij Le Sardaigne omdat we niet gereserveerd hadden en toen belandden we bij Le Stelvio. Deze keer hadden we onze les geleerd en op voorhand een tafel geboekt. We aten een lekkere pasta vongole (met heel veel vongole😊)

Ieder jaar wil ik ook iets nieuws bezoeken en nu had ik mijn oog laten vallen op de Jardin de Vignes. Deze tuin ligt in het verlengde van de Avenue de Champagne, onmiddellijk bij het binnenrijden van Chouilly. Hij werd aangelegd in 2009 en is eigenlijk meer een openluchtmuseum waar je alles te weten komt over de druivensoorten, de wijnstokken, de teeltmethoden door de eeuwen heen en de snoeimethodes. Dit gebeurt via informatiepanelen, meestal in de vorm van een druivenblad. Heel fijn dat je bij het binnenkomen ook een bord aantreft waarop alle wijnstreken van Frankrijk staan.

Bij het naar huis rijden stopten we nog even aan één van de vele kraampjes langs de weg om mirabellen te kopen. Ik lust dat heel graag en hier zie je ze niet vaak meer in de supermarkten. Vijf euro voor 1 kilo, maar thuis bleek het maar 800 gram te zijn🙈

Toch weer erg genoten van ons tripje en uiteraard ook van de champagne!