هورن
فارسی
[ویرایش]گونه‌های دیگر نوشتاری
[ویرایش]ریشه شناسی
[ویرایش]- پارسی باستان
آوایش
[ویرایش]- /هَوَرنَه/
اسم
[ویرایش]
هورن
- در تمام زبان‌های ایرانی و زبان پارسی باستان به معنی درخشش و افتخار توصیف شده‌است. همسان با خورن اوستایی.
ریشه شناسی ۲
[ویرایش]اسم
- حوزه: [موسیقی]: سازی از دستۀ شیپورها.
––––
برگردان‌ها
[ویرایش]| *نویسه انگلیسی | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
منابع
[ویرایش]«هورن» هم‌ارزِ «horn»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر حسن حبیبی، دفتر دوم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ۹۶۴-۷۵۳۱-۳۷-۰
- تاریخ ماد: ISBN 964-445-106-6