جفت

فارسی

ریشه لغت

• پهلوی

آوایش

• /جُفت/

اسم

جفت

1. واحد شمارش آنچه به صورت دوتایی بکار می‌رود، مقابل لنگه.
2. دو تا از یک چیزی، زوج، دوگانه، مقابل طاق، همتا.
3. هر کدام از نر و ماده، همسر، شریک زندگی، زن و شوهر.
4. عضوی عروقی که در هنگام بارداری، از طریق بند ناف مواد لازم را به جنین رسانده و مواد دفعی را می‌گیرد.

ریشه شناسی۲

جَفت

1. نک چفت، جفته، چفته.

زبان دیگر

ریشه‌ لغت

• سریانی

1. همرا، همدم، همتا، همانند.

––––

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن