ابا
فارسی
[ویرایش]گونه‌های دیگر نوشتاری
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- عربی
آوایش
[ویرایش]- /اَبا/
اسم
[ویرایش]
اَبا
- پدر، آبا، اجداد.
- در عربی در حالت نصبِ کلمه بکار میرود و معمولا به همراه یک اسم، کنیه می‌سازد مانند اباعبدالله.
اسم مصدر
[ویرایش]اِبا
- سرپیچی، امتناع، خودداری، سرباز زدن.
- اِباْ: در گویش گنابادی یعنی ترس، وحشت.
صفت
[ویرایش]- سرکشی، نافرمانی. نخوت، تکبر.
برگردان‌ها
[ویرایش]| ترجمه‌ها | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین