پرش به محتوا

گوریا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
گوریا
გურია
کشور گرجستان
زیرمجموعه۳ شهرستان
مرکزازورگتی
حکومت
 • استاندار-
مساحت
 • کل۲۰۳۳ کیلومتر مربع (۷۸۵ مایل مربع)
جمعیت
 (۲۰۱۲)
 • کل۱۴۰۳۰۰[۱]
منطقهٔ زمانییوتی‌سی ۴+ (GET)
کد ایزو ۳۱۶۶GE-GU
یک روستا در منطقه گوریا

گوریا (به گرجی: გურია) (تلفظ: Guria) یکی از استان‌های گرجستان است به مرکزیت ازورگتی و نیز از مناطق باستانی آن نیز به‌شمار می‌آید. گوریا در قسمت غربی گرجستان و در شرق دریای سیاه قرار دارد. جمعیت این استان در ابتدای سال ۲۰۱۵ میلادی، ۱۱۳٬۱۰۰ تَن برآورد شده‌است.[۲]

جغرافیا

[ویرایش]

قلمرو گوریا شامل دامنه‌های شمالی رشته کوه مسختی و قسمت‌های مجاور حوضه‌های رودهای نبانبی و سوپسا است. مساحت گوریا ۲۰۳۲٫۶ کیلومتر مربع است که ۳٪ مساحت کل گرجستان را در بر می‌گیرد.

آب و هوای جنب مداری این منطقه تا اندازه‌ای مرطوب بوده و از سامگرلو گرم تر است. گوری یکی از متراکم‌ترین مناطق گرجستان است. روستاهای متعدد منطقه با قرار گرفتن در کنار یکدیگر و با مجموعه ساختمان‌های روستایی، باغ‌های میوه، چای، مرکبات و کشتزارهای چسبیده به یکدیگر، مجموعهٔ به هم پوسته را تشکیل می‌دهند.[۳]

صنعت و اقتصاد

[ویرایش]

در شهر ازورگتی، کارخانه آسیای بتونیت قرار دارد. کائولن مادهٔ اولیه تولید سرامیک و خاک رس سفالگری در این شهر فراوان است که در کارخانه‌های سفال و سرامیک ازورگتی به کار برده می‌شود. فعالیت اقتصادی این منطقه اساساً کشاورزی است که محصولات عمدهٔ آن چای و محصولات کشاورزی حاره‌ای می‌باشد. فعالیت‌های صنعتی کوچک این منطقه که عمدتاً در اطراف شهر ازورگتی صورت می‌گیرد در حال ترقی است. ضمن اینکه رونق فعالیت‌های مربوط به احداث خط لولهٔ باکوسوپسا در این منطقه احتمال رونق اینگونه فعالیت‌ها را افزون نموده‌است.[۴]

پانویس

[ویرایش]
  1. National Statistics Office of Georgia: Number of Population is Increasing بایگانی‌شده در ۲۲ فوریه ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine. Published on 31 May, 2012
  2. «Georgia: administrative units, extended». geohive.com. ژانویه ۲۰۱۵. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۸ مارس ۲۰۱۶.
  3. دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی، گرجستان، ۲۹.
  4. دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی، گرجستان، ۲۹−۳۰.

منابع

[ویرایش]
  • وزارت امور خارجه، دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی. گرجستان. چاپ اول. تهران: مرکز چاپ و انتشارات وزارت امور خارجه، ۱۳۸۸.