پرش به محتوا

کشورهای بالتیک

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
کشورهای بالتیک
کشورها استونی (آبی)
 لتونی (عنّابی)
 لیتوانی (طلایی)
مناطق زمانی

کشورهای بالتیک، کشورهای حوزه‌ی دریای بالتیک در شمال‌شرق اروپا به شمول لیتوانی، لتونی و استونی می‌باشند. کشورهای پساشوروی ۱۵ کشور مستقل بودند که در دسامبر ۱۹۹۱ از اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی پس‌از فروپاشی، بیرون آمدند. همچنین روسیه که به عنوان کشور جایگزین اتحاد شوروی شناخته شد. در ۱۱ مارس ۱۹۹۰، لیتوانی نخستین کشوری بود که اعلام استقلال کرد و در پی آن استونی آکبیر اعظم و لتونی در ماه اوت ۱۹۹۱. هر سه کشور بالتیک بازگشت و تداوم کشورهای اصلی که پیش از پیوستن شان به اتحاد شوروی وجود داشتند را اعلام کردند. در پی آن ۱۲ جمهوری باقی‌مانده نیز کناره‌گیری کردند. ۱۲ کشور از ۱۵ کشور (یعنی به استثنای کشورهای دریای بالتیک) در ابتدا کشورهای مستقل همسود یا CIS را تشکیل داده و بیشترشان به سازمان پیمان امنیت جمعی (CSTO) پیوستند، در حالی که کشورهای بالتیک روی عضویت در اتحادیه اروپا و ناتو متمرکز شدند این سه کشور جز ۱۵ کشوری هستند که متعلق به شوری سابق بوده که پساشوروی مستقل شده و هر سه کشور عضو اتحادیه اروپا هستند.

استفاده از لفظ "کشورهای بالتیک" ("ملت ها", یا مشابه آن) (استونیایی: Balti riigid, Baltimaad; لتونیایی: Baltijas valstis; لیتوانیایی: Baltijos valstybės) در زمینه ناحیه‌های فرهنگی، هویت ملی، یا زبانی ابهام آفرین است. اکثریت جمعیت‌های لتونی و لیتوانی بالت هستند در حالی که اکثریت در استونی از نظر زبانی و فرهنگی فینی هستند.[۱]

پانویس

[ویرایش]
  1. Republic of Estonia. "Baltic Cooperation". Ministry of Foreign Affairs. Archived from the original on 6 May 2017. Retrieved 28 May 2018.

منابع

[ویرایش]