مانیل

مانیلا Lungsod ng Maynila
شهر مانیل
پرونده:Malacañang Palace (local img).jpg نمایی از شهر مانیل
پرچم مهر
نام(های) مستعار:  مروارید شرق ملکه مشرق زمین شهر پر برکتمان شهر کنار خلیج شهر برجسته و همیشه وفادار
شعار:  Linisin at Ikarangal ang Maynila
مکان شهر مانیل روی نقشه مترومانیل
منطقه	مترو مانیل
ناحیه	ناحیه اول از شش ناحیه
نواحی شهر	۱۰۰
دهکده‌ها	۸۹۷
تاریخ تأسیس	۱۰ ژوئن ۱۵۷۴
حکومت
• شهردار	جوزف استرادا
مساحت
• شهر مانیل	۳۸٫۵۵ کیلومتر مربع (۱۴٫۸۸ مایل مربع)
• کلان‌شهری	۶۳۸٫۵۵ کیلومتر مربع (۲۴۶٫۵۵ مایل مربع)
ارتفاع	۱۶٫۰ متر (۵۲٫۵ فوت)
جمعیت  (۲۰۰۷)
• شهر مانیل	۱۶۶۰۷۱۴
• تراکم	۴۳۰۷۹/کیلومتر مربع (۱۱۱۵۷۰/مایل مربع)
• شهری	۲۰۷۹۵۰۰۰
• تراکم شهری	۱۴۱۰۰/کیلومتر مربع (۳۷۰۰۰/مایل مربع)
• کلان‌شهری	۱۱۵۵۳۴۲۷
• تراکم کلان‌شهری	۱۸۰۹۳/کیلومتر مربع (۴۶۸۶۰/مایل مربع)
اهلیت‌نام	مانیلیایی/Manilans/Manileños
منطقهٔ زمانی	یوتی‌سی +۸ (گرینویچ)
کد پستی	۰۹۰۰ الی ۱۰۹۶
کد منطقه	۲
وبگاه	www.manila.gov.ph

مانیل (به فیلیپینی: Lungsod ng Maynila) پایتخت کشور فیلیپین است. این شهر با ۱۰۷۵۲۰ نفر جمعیت در هر کیلومتر مربع، رکورد متراکم‌ترین شهر کره زمین را در اختیار دارد. شهر مانیل در ساحل شرقی خلیج مانیل و در لبه غربی لوزون و ۱٬۳۰۰ کیلومتر (۸۱۰ مایل) سرزمین اصلی آسیا واقع شده‌است.

ویژگی‌ها

در حین گردش بر فراز دریای چین جنوبی، یک فضانورد در ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) این عکس مورب را از الگوی شهری قرمز و خاکستری بلوک مانیل و شهرهای اطراف گرفت. مانیل بین آب نمک خلیج مانیل - با پراکنده کشتی های لنگر انداخته اش - و خلیج لاگونا دو قرار گرفته است. اسکله های بزرگ در بندر را می توان در خلیج مانیل (در مرکز تصویر سمت چپ) مشاهده کرد، در حالی که قلب شهر بلافاصله در داخل بندر قرار دارد. یک ذخیره‌گاه طبیعی جنگلی با دریاچه در یکی از مناطق کوهستانی اطراف منطقه مترو (بالا سمت چپ) واقع شده است. مجموع جمعیت مانیل و شهر کوئزون همسایه آن 4.7 میلیون نفر است. خود مانیل با 42857 نفر در هر کیلومتر مربع یکی از بالاترین تراکم جمعیت در جهان را دارد. منطقه شهری قطب سیاسی و اقتصادی فیلیپین است و ارتباطات تجاری بین‌المللی آن بسیار گسترده است که شبکه تحقیقاتی جهانی شدن و شهرهای جهانی مانیل را به عنوان یک شهر جهانی طبقه‌بندی کرد. تاریخ مانیل همیشه با تجارت مرتبط بوده است. فاتحان با ورود از مکزیک، مانیل را در سال 1571 تأسیس کردند و به زودی این شهر به لنگر خاور دور مسیر تجاری آکاپولکو-مانیل گالیون تبدیل شد که آمریکای اسپانیایی را به آسیا متصل می‌کرد. این یکی از اولین نمونه های جهانی شدن است. خطوط تاریک چندین آبراه در میان منظره خاکستری شهر برجسته است. رودخانه پاسیگ از وسط شهر می پیچد. خط مستقیم سیل‌آی Manggahan یک کانال کنترل سیل است که برای منحرف کردن آب از رودخانه Marikina از مرکز شهر و به سمت خلیج Laguna de طراحی شده است. کارهای مهندسی در امتداد مسیر سیلاب همچنین جریان آب شور جزر و مدی را به خلیج لاگونا دی کنترل می کند. عکس فضانورد ISS047-E-99713 در 6 می 2016 با دوربین دیجیتال Nikon D4 با استفاده از لنز 400 میلی متری به دست آمد و توسط مرکز رصد زمین خدمه ISS و واحد علوم زمین و سنجش از دور، مرکز فضایی جانسون ارائه شده است. این تصویر توسط یکی از خدمه Expedition 47 گرفته شده است. تصویر برای بهبود کنتراست برش و بهبود یافته است و مصنوعات لنز حذف شده اند. برنامه ایستگاه فضایی بین‌المللی از آزمایشگاه به عنوان بخشی از آزمایشگاه ملی ISS برای کمک به فضانوردان برای گرفتن عکس‌هایی از زمین که برای دانشمندان و مردم بیشترین ارزش را دارد، پشتیبانی می‌کند و آن‌ها را به صورت رایگان در اینترنت در دسترس قرار می‌دهد. تصاویر اضافی گرفته شده توسط فضانوردان و فضانوردان را می توان در دروازه NASA/JSC برای عکاسی فضانوردان از زمین مشاهده کرد. عنوان توسط M. Justin Wilkinson، دانشگاه ایالتی تگزاس، قرارداد جاکوبز در NASA-JSC.

مانیل در ساحل شرقی خلیج مانیل و در مصب رودخانه پاسیگ واقع شده‌است. این شهر یکی از شانزده شهرستان ناحیه مترو مانیل است. مانیل با جمعیتی برابر ۱٫۶۶۰٫۷۱۴ دومین شهر پرجمعیت فیلیپین و از پرجمعیت‌ترین شهرهای جهان است. مانیل در زبان بومی به صورت تحت‌اللفظی به معنای وجود نیلاد است. نیلاد، بوته یا درختچهٔ گل‌دار ستاره شکلی‌است که به وفور در رودخانهٔ پاسیگ و خلیج مانیل رشد می‌کند. مانیل شهری مملو از گروه‌های متنوع قومی و نژادی چینی، اسپانیایی، آمریکایی، ژاپنی، مالایی و هندی است که تاثیرش را می‌توان در فرهنگ و مد و آشپزی و مذهب شانزده منطقهٔ تشکیل دهندهٔ شهر به آشکاری مشاهده نمود.

مترو

متروی مانیل در سال ۱۹۹۹ تأسیس شده و هم‌اکنون دارای ۱ خط و ۱۳ ایستگاه می‌باشد، همچنین قطار سبک شهری مانیل نیز به عنوان یک سیستم ترابری در سال ۱۹۸۴ با ۲ خط و ۳۱ ایستگاه به بهره‌برداری رسیده‌است.

شهرهای خواهر

	بین‌المللی
	آکاپالکو، مکزیک
	آستانه، قزاقستان
	بانکوک، تایلند(۱۹۹۷)
	پکن، چین (۲۰۰۲)
	بخارست، رومانی(۱۹۸۶)
	کارتاگنا، کلمبیا
	گوانگژو، چین (۱۹۸۲)
	حیفا، اسراییل(۱۹۷۱)
	هاوانا، کوبا
	هوشی‌مین، ویتنام
	هونولولو، آمریکا
	اینچون، کره جنوبی
	جاکارتا، اندونزی
	نیوجرسی، آمریکا
	یاگی، ژاپن
	لیما، پرو
	مادرید، اسپانیا (۱۹۸۷)
	مالاگا، اسپانیا
	مائوئی، آمریکا
	مونترال، کانادا (۲۰۰۵)

	مسکو، روسیه
	دهلی نو، هند
	نیس، فرانسه
	ساکرامنتو، آمریکا
	سان‌فرانسیسکو، آمریکا
	سانتیاگو، شیلی
	سبرنگ پرای، مالزی
	سیدنی، استرالیا
	تایچونگ، تایوان
	تایپه، تایوان (۱۹۶۶)
	تاکاتسوکی، ژاپن
	تهران، ایران
	اصفهان، ایران
	وینیپگ، کانادا (۱۹۷۹)
	سئول، کره جنوبی
	یوکوهاما، ژاپن
	یاران
	بوسان، کره جنوبی
	توکیو، ژاپن
	سیدنی، استرالیا
	شانگهای، چین (۱۹۸۳)
	شیان، چین
	محلی
	سیبو، فیلیپین
	داوائو، فیلیپین

منابع

• ویکی‌پدیای انگلیسی، دسترسی ۱۱ مارس ۲۰۱۱
• راهنمای سفر به مانیلا، وبگاه a4trip