پرش به محتوا

سوخت‌نگاری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
آن اسب سفید، سوخت‌نگاری با صنوبر.

سوخت‌نگاری[۱] (به انگلیسی: Pyrography) یا نقاشی چوب‌سوز تکنیک هنری ایجاد طرح‌های تزیینی بر روی چوب یا چرم از طریق سوزاندن آن‌ها با میلهٔ فلزی داغ است. به‌طور معمول برای ایجاد این نقوش از هویه استفاده شده و با استفاده از حرارت و تکنیک‌های خاص از قبیل تغییر دما و تغییر سرعت دست در زمان سوخت‌نگاری، طیفی از رنگ قهوه‌ای روی چوب ایجاد می‌شود. همچنین آن می‌تواند با به‌کارگیری ابزارهای سوخت‌نگاری نوین ویژه‌شده، یا به‌کاربردن یک تکهٔ فلزی داغ‌شده در آتش، یا حتی آفتاب هم‌مرکزشده با یک عدسی ذره‌بین نیز ورزیده شود. از چرم برنزه گیاهی ویژه باید برای سوخت‌نگاری استفاده شود (زیرا روش‌های برنزه‌کننده نوین مواد شیمیایی در چرم باقی می‌گذارند که وقتی سوخته شوند سمی اند)، معمولاً در رنگ‌های روشن برای تضادیابی خوب.[۲]

اصطلاح پیروگرافی «نوشتن با آتش» معنا می‌دهد و از یونانی pur (آتش، آذر) و graphos (نوشتن، نگاشتن) آمده‌است. به هنرمندان و کسانی که در این زمینه کار می‌کنند نیز سوخت‌نگار (پیروگرافر) گویند.[۳]

نگارخانه

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. واژه‌های مصوب فرهنگستان - pyrography https://wiki.apll.ir/word/index.php/Pyrography
  2. "Pyrography - Wikipedia" https://en.m.wikipedia.org/wiki/Pyrography
  3. Marianne Podgorski; Before You Pick Up That Nib: Wood Burning 101, p7 شابک ‎۹۷۸−۰−۵۵۷−۰۵۱۱۴−۴

علی اکبر نصرآبادی و گفتگو در مورد نقاشی چوب‌سوز