ریائو
ریائو
Riau | |
|---|---|
 قطع درختان جنگلی در ریائو | |
 پرچم  مهر | |
 موقعیت ریائو در اندونزی | |
| کشور |  اندونزی |
| مرکز | پکانبارو |
| حکومت | |
| • فرماندار | Rusli Zainal |
| مساحت | |
| • کل | ۷۲٬۵۶۹ کیلومتر مربع (۲۸۰۱۹ مایل مربع) |
| جمعیت (۲۰۱۰) | |
| • کل | ۵٬۵۴۳٬۰۳۱ |
| • تراکم | ۷۶/کیلومتر مربع (۲۰۰/مایل مربع) |
| منطقهٔ زمانی | یوتی‌سی ۷+ (WIB) |
| مذاهب | اسلام ۸۸ درصد بودیسم ۶ درصد کاتولیک رومی ۵ درصد پروتستانیسم ۱ درصد هندویسم ۰.۲ درصد |
| وبگاه | www |
ریائو (اندونزیایی: Riau) یکی از استان‌های اندونزی است.
جغرافیا
[ویرایش]این استان در بخش مرکزی جزیرهٔ سوماترا و در امتداد تنگهٔ مالاکا واقع شده‌است.
پکانبارو پایتخت و بزرگ‌ترین شهر ریائو است. دومای، باگانسیاپیاپی، بنگکالیس، بانگکینانگ، رنگات و سیاک‌سری ایندروپورا، دیگر شهرهای بزرگ این استان هستند.[۱]
اقتصاد
[ویرایش]امروزه ریائو یکی از ثروتمندترین استان‌های اندونزی است. این استان به‌جهت بهره‌مندی از منابع طبیعی متعدد نظیر نفت خام، گاز طبیعی، کائوچو، روغن نخل و مزارع متعدد، پیش‌رفت بسیاری نموده‌است.[۱]
جمعیت
[ویرایش]جمعیت ریائو براساس سرشماری سال ۲۰۰۰ که جزایر ریائو را هم شامل می‌شد، در سال ۲۰۰۷ بالغ بر ۵٬۰۷۰٬۹۵۲ نفر برآورد شده‌است. این رقم در سال ۲۰۱۰ به ۶٬۳۰۲٬۷۸۶ نفر افزایش یافته‌است. جزایر ریائو تا سال ۲۰۰۴ بخشی از استان ریائو به‌شمار می‌رفت که در این سال، این منطقه مستقل شده و استان جدیدی را تشکیل داد.[۱]
مردم
[ویرایش]مالایی‌ها با ۳۸ درصد، جاوه‌ای‌ها با ۲۵ درصد، مینانگکابوها با ۱۱ درصد، باتاک‌ها با ۷ درصد، بانجاری‌ها با ۴ درصد، چینی‌ها با ۴ درصد و بوگینی‌ها با ۲ درصد، از جملهٔ گروه‌های قومی ساکن در ریائو به‌شمار می‌روند. زبان‌های مالایی، اندونزیایی و مینانگکابویی از مهم‌ترین زبان‌های رایج در این استان محسوب می‌شوند[۱]
مذهب
[ویرایش]مسلمانان ۸۸ درصد، بودایی‌ها ۶ درصد، کاتولیک‌ها ۵ درصد، پروتستان‌ها ۱ درصد و هندوها ۰٫۲ درصد از ساکنان ریائو را شامل می‌شوند.[۱]
پیوند به بیرون
[ویرایش]منابع
[ویرایش] | این یک مقالهٔ خرد اندونزی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
| پاپوآی غربی |     | |
|---|---|---|
| جاوه |
| |
| سولاوسی | ||
| سوماترا |
| |
| سوندای کوچک | ||
| کالیمانتان | ||
| ملوک | ||