Poliisobutileno
| Poliisobutileno | |
|---|---|
| Identifikatzaileak | |
| CAS zenbakia | 9003-27-4 |
| Reaxys | 8757103 |
| Gmelin | 53725 |
| EC zenbakia | 618-360-8 |
| ECHA | 100.108.750 |
| UNII | 241BN7J12Y, 4GAS6381TX, 596C33NS2J, 5XB3A63Y52, 7X53O5S2ZY, 7Z94M51NZX, 98553S1MHQ, DSQ2V1DD1K, FLT10CH37X, TQ77WR8A02, VC9JLP352J, X9N69O5R5X, Y132ZOQ9H7, YR8AQ94O31 eta Z6Y02I0591 |
Poliisobutilienoa isobutilenoaren polimerizazioz sintetizatzen den polimeroa da. Solido gomakara kolorgeak dira, honako formula dutenak: Me3C[CH2CMe2]nX (Me = CH3, X = H, F)[1].
Sintesia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Katioi-polimerizazioz sintezatzen da Lewisen azido sendo bat hasarazle gisa usatuz, boro trifluoruroa adibidez[2].
Erabilera
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Poliisobutileniaren pisu molekularraren arabera izango da erabilera. 500 inguruko zenbaki-pisu molekularra duten oligomeroak plastifikatzaile gisa baliatzen dira. Aldiz, zenbaki-pisu molekularra 20.000 baino handiagoa dutenak itsasgarri gisa komertzializatzen dira.
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ (Ingelesez) Whiteley, Kenneth S.; Heggs, T. Geoffrey; Koch, Hartmut; Mawer, Ralph L.; Immel, Wolfgang. (2000-06-15). Wiley-VCH Verlag GmbH & Co. KGaA ed. «Polyolefins» Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry (Wiley-VCH Verlag GmbH & Co. KGaA): a21_487. doi:. ISBN 978-3-527-30673-2. (Noiz kontsultatua: 2023-03-01).
- ↑ Iruin, J.J. & Elortza, J.M.. (1988). Kimika fisiko makromolekularra. Udako Euskal Unibetsitatea, 51, 202, 211 or. ISBN 84-86967-01-5..
Kanpo estekak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]| Autoritate kontrola |
|
|---|
Datuak: Q146012