Gianfranco Baruchello

Gianfranco Baruchello
(2020) Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotza	Livorno, 1924ko abuztuaren 29a
Herrialdea	Italia
Heriotza	Erroma, 2023ko urtarrilaren 14a (98 urte)
Hezkuntza
Hizkuntzak	ingelesa italiera
Irakaslea(k)	Marcel Duchamp
Jarduerak
Jarduerak	margolaria, poeta, marrazkilaria, idazlea, performancelaria, film-zuzendaria eta bideoartista
Parte-hartzailea Documenta 6 (en) dOCUMENTA (13)
Lantokia(k)	Paris eta Erroma
fondazionebaruchello.com

Gianfranco Baruchello (Livorno, 1924ko abuztuaren 29a - Erroma, 2023ko urtarrilaren 14a) italiar marrazkilari, idazle eta zinemagilea izan zen.

Zuzenbideko ikasketak egin zituen, eta oso gazte zela gai biokimikoen lantegi bat sortu zuen. Negozioa ondo baino hobeto bazihoan ere, 1959an erabat utzi eta pinturari ekin zion bete-betean. Lehenengo aldia esperimentazio-aldia izan zen: berniz beltz bat erabiltzen zuen oihal zuri baten gainean, eta osagai gisa ataletan banatutako turbina elektriko bat erabili zuen: Image-stimulation, Entité hostile, etab. 1962-1963 urteetan, liburu- edo egunkari-pilak zuriz pintatzen zituen. New Yorken egin zuen lehenengo erakusketarako (1964) irudizko makinen marrazki-multzoa osatu zuen plexiglas-xaflak elkarren gainka jarriaz. Zoria erabili zuen ondorengo aldian, neurri txikiko irudietan; alboan idatzi batzuk zituztela, alor guztietako gaiak lantzeko aukera ematen zioten. Ondoren bere ametsak grabatu zituen, eta abangoardiako italiar idazleengana hurbildu zen: Abenturak plexiglaseko armairuan (1968). 1964tik aurrera, La Verifica incerta lanarekin bere lan egiteko modua erakusten du. Hondaturik zeuden 150.000 film metro erabili zituen, eta lan horren bidez biluzik uzten zuen Hollywoodeko zinemaskopea, behin eta berriro ematen baitzituen zinema horren estereotipoak. 1968an Artiflex asmatu zuen, industria-elkarteen prozedurak imitatzen dituen elkartea hain zuzen. Horretarako egunkarietan publizitatea egiten zuen; asmoa zen antzerki-paketeak (gauza bitxienekin beteta) bidaltzea eskatzen zutenei; haiei eskatzen zien kapital txikiak emateko eta diru horrekin Pekingo kaleetan pistatxoak banatzeko makina bat jarriko zela. 1982an Stravinskiren Urretxindorra lanaren dekorazioa osatu zuen Milango Scala antzokirako. Sentito vivere (1978) liburuan, bere burua adarbakartzat hartzen du, eta prosazko berrogeita bi poemen bidez berak pintatu ahal izango zituen koadroak deskribatzen ditu. Erroman bizi zen, eta han lan egin zuen.

Erreferentziak

• Artikulu honen edukiaren zati bat Lur hiztegi entziklopedikotik edo Lur entziklopedia tematikotik txertatu zen 2011/12/26 egunean. Egile-eskubideen jabeak, Eusko Jaurlaritzak, hiztegi horiek CC-BY 3.0 lizentziarekin argitaratu ditu, Open Data Euskadi webgunean.

• Datuak: Q328719
• Multimedia: Gianfranco Baruchello / Q328719