Amèlia Jover Velasco
Amèlia Jover Velasco | |
---|---|
Bizitza | |
Jaiotzako izen-deiturak | Amèlia Jover Velasco |
Jaiotza | Cullera, 1910eko abenduaren 10a |
Herrialdea | Espainia |
Heriotza | Paris, 1997ko irailaren 12a (86 urte) |
Jarduerak | |
Jarduerak | sindikalista |
Kidetza | Lanaren Konfederazio Nazionala |
Amèlia Jover (Cullera, 1910eko abenduaren 10a – Paris, 1997ko irailaren 12a) valentziar sindikalista, anarkista, feminismoarekin, eskubide sozialen aldeko borrokarekin eta ingurumenarekin konprometitua izan zen.
Biografia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Garai hartan familia txiroentzat haurrak eskolara joatea oso ohikoa ez bazen ere, Ameliak, hiru ahizpatatik nagusienak, erregulartasunez joan ahal izan zuen eskolara..[1]
Oso gazte aktiboa izan zen Amèlia, eta igeriketa gustatzen zitzaion bereziki, urte batzuetan ez baitzen ohikoa emakumeek igerian jakitea. Pianoa ere jotzen zuen, eta ikasle ona zen; gustuko zuen ikastea, baina gerraren inguruabarrek eragotzi egin zioten.[1]
Militante ibilbidea
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Beste erakunde batzuen artean, FAIko talde naturista bateko kide izan zen, CNTko Gastronomia Sindikatuko kide (non emakume adar bat sortu zuen) eta Gazte Libertarioetako kide, bertan 1938an bere Eskualde Batzordeko Idazkari Nagusi izatera iritsi zen.
II Errepublika defendatu zuen, Levanteko Eskualde Batzordeko Defentsa Ataleko kide izatera iritsiz. Gerra amaitzean, haurdun zegoela, Alicanteko portuan atxilotu zuten. CNTko kideen laguntzarekin, ihes egitea lortu zuen, Frantziara iritsiz, baina Argeles kontzentrazio zelai ospetsura eraman zuten. Ikusmen ezberdinak izan ondoren, Tunisiara iristea lortu zuen eta landan lan egin zuen, eta eskolatu gabeko haurrei irakurtzen irakatsi zien.
1962an Parisera joan zen bere ideal libertarioak defendatzen jarraitzeko eta behartsuenei laguntzeko. Lan egin ondoren, gauez ikasten zuen eta Parisko Konfederazio Elkarteko kide izan zen.
Bere bizitzako azken urteetara arte aktibo egon zen bere militantzian, batzuetan CNTko bilera klandestinoetara joan zen Valentzian eta azken urteetan Valentziako Salvador Seguí Fundazioarekin kolaboratu zuen.
Azken partaidetza publikoak 1995eko martxoaren 9an izan ziren, Enrique Marco Nadalen omenezko ekitaldi batean, eta 1996an Madrilen parte hartu zuen, "Libertarias" topaketan, emakumeak Iraultza Sozialean izan zuen zereginari buruz eta Buenaventura Durruti jaio zeneko mendeurreneko ekitaldietan, Bartzelonan eta Valentzian.
Heriotza
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Hurrengo urtean, 1997ko irailaren 12an, Amelia Parisen hil zen.
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ a b Verdugo Martí, Vicenta. «Amèliia Jover Velasco» Diccionari Biogràfic de Dones (Xarxa Vives d'Universitats).
Bibliografia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- Maestre eta Marín, Rafael (2003). In: V Jornadas de Estudios de Cullera. Cullera: Cullerako Udala, 11-23 or.
- Sanfeliu, Argia (2008). «Emakumeak eta kultura libertarioa. Espainiako Gerra Zibilean ‘Emakume Libreen' erantzun sozialak. In: Aznar Soler, Manuel; Barona, Josep Lluís; Navaro Navarro, Javier (arg.) València, Errepublikako kultura-hiriburua (1936-1937). Nazioarteko Biltzarra. València: Publicaciones de la Universitat de ValènciaSociedad Española de Recueraciones Culturales, 609-632 or.