rann
| rann | |
| pronunciación | falta agregar |
Etimología 1
[editar]Del irlandés antiguo rann.
Sustantivo masculino
[editar]| flexión indefinida | ||
|---|---|---|
| Caso | Singular | Plural |
| Nominativo | rann | rainn |
| Vocativo | a rainn | a ranna |
| Genitivo | rainn | rann |
| Dativo | rann | rainn |
| flexión definida | ||
| Nominativo | an rann | na rainn |
| Genitivo | an rainn | na rann |
| Dativo | leis an rann don rann |
leis na rainn |
Sustantivo masculino
[editar]| flexión indefinida | ||
|---|---|---|
| Caso | Singular | Plural |
| Nominativo | rann | rannta |
| Vocativo | a rainn | a rannta |
| Genitivo | rainn | rannta |
| Dativo | rann | rannta |
| flexión definida | ||
| Nominativo | an rann | na rannta |
| Genitivo | an rainn | na rannta |
| Dativo | leis an rann don rann |
leis na rannta |
- 4 Matemáticas
- Partición.
Derivados
[editar]Forma flexiva
[editar]Forma sustantiva
[editar]- 1
- Forma del genitivo plural de roinn.