Turandot
| Turandot | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| drama muzika verko • muzika verko aŭ komponaĵo | |||||
| Aŭtoroj | |||||
| Lingvoj | |||||
| Lingvo | itala lingvo | ||||
| Eldonado | |||||
| Eldondato | 1921 | ||||
| Ĝenro | opero | ||||
| Loko de rakonto | Pekino | ||||
| |||||
| |||||
Turandot estas opero en tri aktoj de Giacomo Puccini, kompletigita de Franco Alfano, kaj pri libreto en itala fare de Giuseppe Adami kaj Renato Simoni. Turandot, nome la fina opero de Puccini, restis nefinita, kaj la lastaj du scenoj devis esti kompletigitaj de Franco Alfano baze sur la skizoj de la komponisto. La libreto por Turandot estis bazita sur teatraĵo samnoma de Carlo Gozzi.[1]
La intrigo de la opero okazas en Ĉinio kaj temas pri Princo Calaf, kiu enamiĝas al la malarda Princino Turandot. Por akiri permeson edziĝis al ŝi, aspiranto devas solvi tri enigmojn; ajn malprava respondo rezultus en morto. Calaf pasas la teston, sed Turandot ankoraŭ malakceptas edziniĝi al li. Li proponas solvon: se ŝi kapablos ekscii lian nomon antaŭ la venonta mateniĝo, tiam li mortiĝos.
La muziko de la opero estas tre plena je kvintonaj motivoj, intence produkti azian etoson al la muziko.
Malkiel ĉe La fanciulla, Turandot enhavas nombrojn de memorindajn soloajn ariojn, inter ili Nessun dorma.
En Esperanto
[redakti | redakti fonton]Ekzistas neeldonita teatraĵo de Luiza Carol pri Turandot, kiu interpretas kaj parte rerakontas la operon. Ĝi estis prezentita ĉe la Literatura Duonmaratono de Bobelarto en 2024.[2]
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ (1991) Puccini's Turandot: the end of the great tradition. Princeton University Press. ISBN 978-0-691-02712-8.
- ↑ Striganova, Anna. 2024. "Mia kvarono de duonmaratono". Esperanto 1389(4), p. 83.
Literaturo
[redakti | redakti fonton]- Ashbrook, William kaj Powers, Harold, Puccini's 'Turandot': the end of the great tradition, Princeton University Press, 1991. ISBN 0-691-02712-9
- Carner, Mosco, Puccini: a Critical Biography, Gerald Duckworth, 1958
- Kerman, Joseph, Opera as Drama, New York: Knopf, 1956; Berkeley: University of California Press, 1988. ISBN 0-520-06274-4
- Sachs, Harvey. Toscanini. Robson, 1993. ISBN 0-86051-858-2
Kromaj legadoj
[redakti | redakti fonton]- Maehder, Jürgen, Turandot-Studien, Deutsche Oper Berlin, Beiträge zum Musiktheater VI, Spielzeit 1986/87, pp. 157–187.
- Maehder kaj Sylvano Bussotti, Turandot, Pisa: Giardini, 1983.
- Maehder (kun Kii-Ming Lo), Puccini's Turandot – Tong hua, xi ju, ge ju, Taipei (Gao Tan Publishing) 1998, 287 pp.
- Maehder, "Puccini's Turandot – A Fragment", in Nicholas John (eld.), Turandot, London: John Calder / New York: Riverrun, 1984, pp. 35–53.
- Maehder, "Studi sul carattere di frammento della Turandot di Giacomo Puccini", in Quaderni Pucciniani 2/1985, Milano: Istituto di Studi Pucciniani, 1986, pp. 79–163.
- Maehder, "La trasformazione interrotta della principessa. Studi sul contributo di Franco Alfano alla partitura di Turandot", in Jürgen Maehder (eld.), Esotismo e colore locale nell'opera di Puccini, Pisa (Giardini) 1985, pp. 143–170.
Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]- Libretto Arkivigite je 2015-09-19 per la retarkivo Wayback Machine, Arena di Verona itale
- Libretto, Italian/English side-by-side
- Recordings of Turandot
- Finale of Turandot ĉe YouTube, el Metropolitan Opera Live in HD 2009
- Berio ending of Turandot ĉe YouTube, De Nederlandse Opera 2010