Saltu al enhavo

Kolektiva bestkonduto

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Sort sol (dane: nigra suno). Sturnedaro je sunsubiro en Danio.

Kolektiva bestkonduto priskribas la kunordigitan konduton de granda aro de similaj bestoj kaj la krizokazon de tiaj aroj.

Partoj de tio inkludas la koston kaj avantaĝon de ariĝo, la transdonon de informoj tra la grupo, la aran procezon pri decido, armoviĝo kaj sinkronizo. Esplorante la principojn de kolektiva bestkonduto gravas por homaj problemoj por la filozofio de biomimiko.

Malkovri la regulojn laŭ kiuj individua besto naĝas enare rilate al siaj najbaroj, povos helpi antaŭenigi la kontrolon de aroj de naĝantaj aŭ flugantaj mikrorobotoj kiel nehomgvidataj aviadiloj.

Vidu ankaŭ

[redakti | redakti fonton]

Referencoj

[redakti | redakti fonton]

Bibliografio

[redakti | redakti fonton]
  • Camazine, S., Deneubourg, J.L., Franks, N.R., Sneyd, J., Theraulaz, G. and Bonabeau, E. (2003) Self-Organization in Biological Systems (Memorganizado en bilogiaj sistemoj) Princeton University Press, Princeton, N.J. ISBN 0691012113 (especially Chapter 11)

Eksteraj ligiloj

[redakti | redakti fonton]