Amalia Katharina de Waldeck-Eisenberg
| Amalia Katharina de Waldeck-Eisenberg | ||
|---|---|---|
| Persona informo | ||
| Naskiĝo | 8-an de aŭgusto 1640 en Culemborg | |
| Morto | 4-an de januaro 1713 (72-jaraĝa) en Ahlden (Aller) | |
| Lingvoj | germana vd | |
| Ŝtataneco | Sankta Romia Imperio  vd
| |
| Familio | ||
| Dinastio | Erbach vd | |
| Patro | Philip Dietrich, Count of Waldeck (en)  vd
| |
| Patrino | Mary Magdalene of Nassau-Siegen (en) vd
| |
| Gefratoj | Henry Volrad, Count of Waldeck (en) vd
| |
| Edz(in)o | Georg Ludwig I von Erbach-Erbach (en) (1664–) vd
| |
| Infanoj | Philipp Louis, Count of Erbach-Erbach (en) , Frederick Charles, Count of Erbach-Limpurg (en) , Sophia Albertine von Erbach-Erbach vd
| |
| Profesio | ||
| Okupo | komponisto poeto verkisto vd
| |
| vd | Fonto: Vikidatumoj | |
Amalia Katharina de Waldeck-Eisenberg, pro edziĝo grafino de Erbach-Erbach (naskiĝis la 8-an de aŭgusto 1640, mortis la 4-an de januaro 1697), grafino, estis germana poeto kaj komponisto. Unu ŝia filino estis Sophia Albertine von Erbach-Erbach, grafino de Saksio-Hildburghausen.
Ŝi naskiĝis en Arolsen al grafo Philipp Theodor von Waldeck-Eisenberg kaj la grafino Marie Magdalene de Nassau-Siegen. En 1664, ŝi geedziĝis Georgon Ludovikon la 1-a, grafo de Erbach-Erbach, la filo de Georgo Albert la 1-a, grafo de Erbach-Schönberg. Ŝi eldonis nombron de pietismaj poemoj kaj kantoj en Hildburghausen en 1692. Ili estis signifitaj por privata familia sindediĉo. Estis 67 poemoj, kelkaj de kiu havis simplajn melodiojn kaj ciferigon.[1]
Fono
[redakti | redakti fonton]La muzikaj agadoj de virinoj kiel komponistinoj kaj interpretistoj laŭlonge de la historio vekas grandan intereson de esploristoj. Sed ili rimarkas la gravajn obstaklojn trovitajn en sia laboro rilate specife al malfacilaĵoj, kiujn virinoj havis dum jarcentoj pro ilia ekskludo el la publika vivo kiel profesiaj muzikistinoj. Tio reliefiĝas en la koncerna malabundo de virinoj en la historia katalogo de konsekritaj muzikistoj.
La tiamaj literaturaj tekstoj reliefigas la gravan socian lokon, kiun ludis muziko, kaj la rolon de virinoj rilate al ĝi. En supraj sociaj tavoloj, muziko kaj danco estis parto de la virina edukado, ĉar virino devis produkti muzikon por oferti belecon per aŭdado same kiel vido. Do muziko fariĝis preteksto por la publika montrado de iliaj kvalitoj.
Tamen estis virinoj, kiuj sukcesis atingi muzikan profesion al la servo de aristokrataj nobelaj ĉambroj, en la korusaj teatraj spektakloj de la urboj, aŭ en konventoj.
Ĉi tiuj ekzemploj ampleksas virinojn en tre malsamaj situacioj rilate al sia individua eniro en la historion de la muziko. Malmulte el ili postlasis publikigitajn verkojn, de aliaj troviĝis nur manuskriptoj. Hodiaŭ oni povas aŭskulti iliajn verkojn produktitajn de orkestroj, korusaj ensembloj aŭ esploraj grupoj dediĉitaj al protektado de forgesitaj valoraĵoj.
Tamen el multaj muzikistinoj kiuj estis famaj kaj agnoskataj dum sia vivo, restis nur iliaj nomoj aŭ aktivaĵoj en precizaj situacioj. Iuj el ili neniam sukcesis publikigi siajn verkojn, aliaj ne trovis la sufiĉan konsideron de siaj posteuloj, kaj iliaj produktaĵoj perdiĝis. La ceteraj restis nekonataj, anonimaj. Fonto de tiu teksto estas artikolo numero 71 en la artikolserio Virinoj en muziko en la Esperanta Retradio, verkita de Sonia Risso el Urugvajo.
Vidu ankaŭ
[redakti | redakti fonton]- Esther Elizabeth Velkiers
- Leonora Baroni
- Cornelia Calegari
- Michielina della Pietà
- Marie-Anne-Catherine Quinault
- Sinjorino Philarmonica
Por plua legado
[redakti | redakti fonton]- Walter Blankenburg. "Amalia Catharina", Boska Muziko Enreta, ed. L. Macy (alirita la 5an de marto, 2006), grovemusic.Com (abona aliro).
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ Blankenburg