otoczenie

Polish

Etymology

From otoczyć +‎ -enie.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔ.tɔˈt͡ʂɛ.ɲɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: o‧to‧cze‧nie

Noun

otoczenie n

1. (uncountable) verbal noun of otoczyć
2. (countable) ambiance, environment, surroundings
3. (countable, mathematics) neighbourhood

Declension

Declension of otoczenie

	singular	plural
nominative	otoczenie	otoczenia
genitive	otoczenia	otoczeń
dative	otoczeniu	otoczeniom
accusative	otoczenie	otoczenia
instrumental	otoczeniem	otoczeniami
locative	otoczeniu	otoczeniach
vocative	otoczenie	otoczenia

Further reading

• otoczenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• otoczenie in Polish dictionaries at PWN