onbestaanbaar

Dutch

Etymology

From on- +‎ bestaanbaar.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔm.bəˈstaːn.baːr/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: on‧be‧staan‧baar

Adjective

onbestaanbaar (comparative onbestaanbaarder, superlative onbestaanbaarst)

1. impossible, not able to exist
2. impossible, untenable
3. insufferable, intolerable, obnoxious

Declension

Declension of onbestaanbaar
uninflected	onbestaanbaar
inflected	onbestaanbare
comparative	onbestaanbaarder
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		onbestaanbaar	onbestaanbaarder	het onbestaanbaarst het onbestaanbaarste
indefinite	m./f. sing.	onbestaanbare	onbestaanbaardere	onbestaanbaarste
	n. sing.	onbestaanbaar	onbestaanbaarder	onbestaanbaarste
	plural	onbestaanbare	onbestaanbaardere	onbestaanbaarste
definite		onbestaanbare	onbestaanbaardere	onbestaanbaarste
partitive		onbestaanbaars	onbestaanbaarders	—

Derived terms

• onbestaanbaarheid