manowce

Polish

Etymology

Perhaps from Ukrainian мани́ти (manýty) +‎ -owce.

Pronunciation

• IPA^(key): /maˈnɔf.t͡sɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔft͡sɛ
• Syllabification: ma‧now‧ce

Noun

manowce nvir pl

1. (literary) byway, pathless tracks

   Synonyms: bezdroże, wertepy

2. (figurative, literary) that which leads astray

Declension

Declension of manowce

	plural
nominative	manowce
genitive	manowców
dative	manowcom
accusative	manowce
instrumental	manowcami
locative	manowcach
vocative	manowce

Derived terms

verbs

• sprowadzić na manowce pf, sprowadzać na manowce impf
• zejść na manowce pf, schodzić na manowce impf
• zwieść na manowce pf, zwodzić na manowce impf

Related terms

verbs

• mamić impf, manić impf

Further reading

• manowce in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• manowce in Polish dictionaries at PWN
• Witold Doroszewski, editor (1958–1969), “manowce”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “manowiec”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]