Jump to content

mäin

From Wiktionary, the free dictionary
See also: main, Main, and -main

Finnish

[edit]

Noun

[edit]

mäin

  1. instructive plural of mäki

Anagrams

[edit]

Luxembourgish

[edit]

Etymology

[edit]

From Middle High German and Old High German mīn, from Proto-West Germanic *mīn.

Cognate with German mein, Dutch mijn, West Frisian myn, English my, mine, Icelandic minn.

Pronunciation

[edit]

Determiner

[edit]

mäin

  1. my, mine
    Dat ass mäin Hond — That is my dog
    Hien ass mäi Brudder — He is my brother

Usage notes

[edit]
  • As a result of the Eifel Rule, the final -n is lost when the following word begins with a consonant other than <d>, <h>, <n>, <t> or <z>.

See also

[edit]
Luxembourgish possessive pronouns
nominative / accusative dative
singular possessum plural
possessum
singular possessum plural
possessum
m f n m f n
singular
possessor
1st person mäin meng mäin meng mengem menger mengem mengen
2nd person informal däin deng däin deng dengem denger dengem dengen
formal Ären Är Äert Är Ärem Ärer Ärem Ären
3rd person m or n säin seng säin seng sengem senger sengem sengen
f hiren hir hiert hir hirem hirer hirem hiren
plural
possessor
1st person eisen eis eist eis eisem eiser eisem eisen
2nd person ären är äert är ärem ärer ärem ären
3rd person hiren hir hiert hir hirem hirer hirem hiren