epoka

Polish

Etymology

Borrowed from French époque, from Medieval Latin epocha, from Ancient Greek ἐποχή (epokhḗ).

Pronunciation

• IPA^(key): /ɛˈpɔ.ka/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔka
• Syllabification: e‧po‧ka

Noun

epoka f

1. age (particular period of time in history)

Declension

Declension of epoka

	singular	plural
nominative	epoka	epoki
genitive	epoki	epok
dative	epoce	epokom
accusative	epokę	epoki
instrumental	epoką	epokami
locative	epoce	epokach
vocative	epoko	epoki

Further reading

• epoka in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• epoka in Polish dictionaries at PWN