Jump to content

миръ

From Wiktionary, the free dictionary
See also: міръ

Old Church Slavonic

[edit]

Alternative forms

[edit]

Etymology

[edit]

From Proto-Slavic *mirъ (peace; world).

Noun

[edit]

миръ (mirŭm

  1. world
    • Excerpt from the Story of Boris and Gleb, line 11:
      Како не въсхотѣ славы мꙇра сего
      Kako ne vŭsxotě slavy mira sego
      Oh how he wanted not the glory of this world!
  2. peace
    • from Vita Methodii, 0800500-0800510:
      Слава въ вꙑшьнихъ богоу и на земли миръ, въ человѣцѣхъ благоволениѥ.
      Slava vŭ vyšĭnixŭ bogu i na zemli mirŭ, vŭ čelověcěxŭ blagovolenije.
      Glory to God in the hightest, on earth peace, goodwill toward men.
    • from Slavonic Josephus, книга 5, 436б:
      извѣсто бо емоу бꙑсть. ꙗко нарѡд мира хотѧть. но боꙗщесѧ мѧтежникъ.
      izvěsto bo emu bystĭ. jako narod mira xotętĭ. no bojaštesę mętežnikŭ.
      (please add an English translation of this quotation)

Declension

[edit]
Declension of миръ (u-stem)
singular dual plural
nominative миръ
mirŭ
мирꙑ
miry
мирове
mirove
genitive мироу
miru
мировоу
mirovu
мировъ
mirovŭ
dative мирови
mirovi
миръма
mirŭma
миръмъ
mirŭmŭ
accusative миръ
mirŭ
мирꙑ
miry
мирꙑ
miry
instrumental миръмь
mirŭmĭ
миръма
mirŭma
миръми
mirŭmi
locative мироу
miru
мировоу
mirovu
миръхъ
mirŭxŭ
vocative мироу
miru
мирꙑ
miry
мирове
mirove
Declension of миръ (o-stem)
singular dual plural
nominative миръ
mirŭ
мира
mira
мири
miri
genitive мира
mira
мироу
miru
миръ
mirŭ
dative мироу
miru
мирома
miroma
миромъ
miromŭ
accusative миръ
mirŭ
мира
mira
мирꙑ
miry
instrumental миромъ
miromŭ
мирома
miroma
мирꙑ
miry
locative мирѣ
mirě
мироу
miru
мирѣхъ
mirěxŭ
vocative мире
mire
мира
mira
мири
miri

Derived terms

[edit]

Old East Slavic

[edit]

Etymology

[edit]

From Proto-Slavic *mirъ. Cognates include Old Church Slavonic миръ (mirŭ) and Old Polish mir.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈmirʊ//ˈmʲirʊ//ˈmʲir/
  • (ca. 9th CE) IPA(key): /ˈmirʊ/
  • (ca. 11th CE) IPA(key): /ˈmʲirʊ/
  • (ca. 13th CE) IPA(key): /ˈmʲir/

  • Hyphenation: ми‧ръ

Noun

[edit]

миръ (mirŭm

  1. world
  2. peace

Declension

[edit]
Declension of миръ (hard o-stem)
singular dual plural
nominative миръ
mirŭ
мира
mira
мири
miri
genitive мира
mira
миру
miru
миръ
mirŭ
dative миру
miru
мирома
miroma
миромъ
miromŭ
accusative миръ
mirŭ
мира
mira
мирꙑ
miry
instrumental миръмь
mirŭmĭ
мирома
miroma
мирꙑ
miry
locative мирѣ
mirě
миру
miru
мирѣхъ
mirěxŭ
vocative мире
mire
мира
mira
мири
miri

References

[edit]
  • Sreznevsky, Izmail I. (1893) “миръ”, in Матеріалы для Словаря древне-русскаго языка по письменнымъ памятникамъ [Materials for the Dictionary of the Old East Slavic Language Based on Written Monuments]‎[1] (in Russian), volume 1 (А – К), Saint Petersburg: Department of Russian Language and Literature of the Imperial Academy of Sciences, column 147

Omok

[edit]

Etymology

[edit]

From Proto-Yukaghir *mit. Cognates include Southern Yukaghir мит (mit).

Pronoun

[edit]

миръ (mir)

  1. we

References

[edit]
  • Ferdinand von Wrangel (1841) Прибавленія къ путешествію по сѣвернымъ берегамъ Сибири и Ледовитому Морю [Supplements to the adventure along the northern shores of Siberia and the Arctic Ocean] (in Russian), volume 2, Saint Petersburg, page 118

Russian

[edit]

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

миръ (mirm inan (genitive ми́ра, nominative plural миры́, genitive plural миро́въ)

  1. Pre-1918 spelling of мир (mir): peace.

Usage notes

[edit]

Not to be confused with міръ (mir), the spelling used for the meaning "world".

Declension

[edit]