αντίπαλος

Greek

Adjective

αντίπαλος • (antípalos) m (feminine αντίπαλη, neuter αντίπαλο)

1. rival, competitor, enemy

Declension

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	αντίπαλος (antípalos)	αντίπαλη (antípali)	αντίπαλο (antípalo)		αντίπαλοι (antípaloi)	αντίπαλες (antípales)	αντίπαλα (antípala)
genitive	αντίπαλου (antípalou)	αντίπαλης (antípalis)	αντίπαλου (antípalou)		αντίπαλων (antípalon)	αντίπαλων (antípalon)	αντίπαλων (antípalon)
accusative	αντίπαλο (antípalo)	αντίπαλη (antípali)	αντίπαλο (antípalo)		αντίπαλους (antípalous)	αντίπαλες (antípales)	αντίπαλα (antípala)
vocative	αντίπαλε (antípale)	αντίπαλη (antípali)	αντίπαλο (antípalo)		αντίπαλοι (antípaloi)	αντίπαλες (antípales)	αντίπαλα (antípala)

Noun

αντίπαλος • (antípalos) m or f (plural αντίπαλοι)

1. adversary, enemy, rival
2. opponent, rival
3. contestant, contender

Declension

	singular	plural
nominative	αντίπαλος (antípalos)	αντίπαλοι (antípaloi)
genitive	αντίπαλου (antípalou) αντιπάλου (antipálou)	αντίπαλων (antípalon) αντιπάλων (antipálon)
accusative	αντίπαλο (antípalo)	αντίπαλους (antípalous) αντιπάλους (antipálous)
vocative	αντίπαλε (antípale)	αντίπαλοι (antípaloi)

Second forms are formal. 

Related terms

• αντιπαλεύω (antipalévo, “to fight”)
• αντιπαλότητα f (antipalótita, “rivalry”)