Un anno con 13 lune
|
C'l artìcul chè 'l è scrit in
Miranduléś |
 In einem Jahr mit 13 Monden
| ||
| Un anno con 13 lune | ||
 Volker Spengler in na figùra dal film | ||
| 'N an cun 13 luni 1978 | ||
|---|---|---|
| Regìa: Rainer Werner Fassbinder | ||
| Scritōr: Rainer Werner Fassbinder | ||
| Atōr: Volker Spengler • Ingrid Caven • Eva Mattes Gottfried John • Elisabeth Trissenaar • Lilo Pempeit Günther Kaufmann • Isolde Barth • Karl Scheydt | ||
| Müsica: Peer Raben | ||
| Léngua: Tedésc | ||
| Dürä dal film: 124 minüt | ||
| Nasiōṅ: Germàgna Òvest | ||
Un anno con 13 lune (’N an cun 13 luni) 'l è 'n film dramàtic tedésc dal 1978 scrit e dirèt par Rainer Werner Fassbinder, premiâ 'l an dòp c'n un Bronze Hugo a 'l International Film Festival ad Chicago.
Armàś culpî da 'l suicìdi dal sò amìg e amànt Armin Meier in dl'Istâ dal 1978, Fassbinder 'l à girâ cla pelìcula chè in sōi vint-sinc dè, curànd anc la futugrafìa. Al tìtul al fà riferimènt a i an in dū a gh'è trédas luni pîni, un fat ch'a sucéd siē vòlti in un sécul e ch'a s diś al faga andàr in criśi 'l parsòni dimóndi sensìbili.
Sunt
Bandunâ da putèṅ in urfanutròfi, parchè fiōl minga legìtim, Erwin Weishaupt (Volker Spengler) da śōv'n al taca a lauràr in dal masèl ad Francfòrt. Quànd al cgnós na ragàsa ciamàda Irene (Elisabeth Trissenaar) al la spóśa e insém i gh'aṅ na baghéta, la Marie-Ann (Eva Mattes). In séguit Erwin al s inamóra 'd 'n ebrèj eguìsta scampâ a i camp ad stermìni naśìsta, Anton Saitz (Gottfried John), un tisi ch'l à fat i bèsi cun la speculasiòṅ edilìsia e cun la prustitusiòṅ urganiśàda. Pinsànd ch'al sōl ustàcul a la relasiòṅ sèg al sia 'l fat ch'l è 'n masć, Erwin al s òpra dvintànd na dóna, l’Elvira.
Quànd Saitz al vîṅ a savēr dal cambi 'd sès, prima al la umìglia, pò al la dascàrga in quàt'r e quàt'r òt. Armàśa da par lē, vilìda e in depresiòṅ, l’Elvira la cata cunfòrt dvintànd amìga dna putàna, la Zora (Ingrid Caven). Chi lē la gh cunsìlia 'd dascór'r incóra cun Saitz, par far paś c'n al sò pasâ, ma 'l óm al gh dà adòs mandànd-la via. Al trans al próa a dmandàr ajùt a sò fiōla, a la sò èx mujēr e anc a la sōra ch'la l'à carsùda ma 'l è tut inùtil. Paràda via da tut l’Elvira la decìd ad registràr su 'n nàst'r i sò ùltim pinsēr, pò la s tōś la vita.