πίκρα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	πίκρα	οι	πίκρες
γενική	της	πίκρας		—
αιτιατική	την	πίκρα	τις	πίκρες
κλητική		πίκρα		πίκρες
Η γενική πληθυντικού σε -ών δε συνηθίζεται.
Κατηγορία όπως «πείνα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πίκρα < μεσαιωνική ελληνική πίκρα < πικραίνω (αναδρομικός σχηματισμός) < αρχαία ελληνική πικραίνω < πικρός

Ουσιαστικό

πίκρα θηλυκό

1. (κυριολεκτικά) η αίσθηση του πικρού, η πικρή γεύση
2. (μεταφορικά) η βαθιά στενοχώρια από κάποιον ή κάτι που μας πίκρανε

   άλλες μορφές: πικρία

   ※  ἀλλ᾿ ἂν ἡ πίκρα, // ὅτι τὸν ἥλιον ἄφηκα, // τώρα σὲ κυριεύῃ, // παρηγορήσου (Α. Κάλβος, Εις θάνατον, ΙΔ)

   ※  Η πίκρα σήμερα // δεν έχει σύνορα // κι εσύ δεν έπρεπε να μ' αρνηθείς. (Ν. Γκάτσος)

Μεταφράσεις

    κυριολεκτικά

αγγλικά : bitterness (en) γαλλικά : amertume (fr), rancoeur (fr) γερμανικά : Bitterkeit (de), Trübsal (de) κροατικά : gorčina (hr)

    μεταφορικά

αγγλικά : gripe (en), bitterness (en)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ουσιαστικό

πίκρα θηλυκό

• αντίδοτο