μονομανής

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	μονομανής	η	μονομανής	το	μονομανές
γενική	του	μονομανούς*	της	μονομανούς	του	μονομανούς
αιτιατική	τον	μονομανή	τη	μονομανή	το	μονομανές
κλητική		μονομανή(ς)		μονομανής		μονομανές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	μονομανείς	οι	μονομανείς	τα	μονομανή
γενική	των	μονομανών	των	μονομανών	των	μονομανών
αιτιατική	τους	μονομανείς	τις	μονομανείς	τα	μονομανή
κλητική		μονομανείς		μονομανείς		μονομανή
* Και προφορικός τύπος σε -ή στη γενική ενικού αρσενικού, ή και θηλυκού
Κατηγορία όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

μονομανής < λόγιο ενδογενές δάνειο: γαλλική monomane < αρχαία ελληνική μόνος + μανία

ΔΦΑ : /mo.no.maˈnis/ αρσενικό ή θηλυκό

ΔΦΑ : /mo.no.maˈnes/ ουδέτερο

μονομανής, -ής, -ές

είναι τόσο μονομανής με τον τζόγο, που δεν τον ενδιαφέρει τίποτα άλλο. Μήτε η οικογένειά του

μονομανής