αμάρτημα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	αμάρτημα	τα	αμαρτήματα
γενική	του	αμαρτήματος	των	αμαρτημάτων
αιτιατική	το	αμάρτημα	τα	αμαρτήματα
κλητική		αμάρτημα		αμαρτήματα
Κατηγορία όπως «όνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αμάρτημα < αρχαία ελληνική ἁμάρτημα

Προφορά

ΔΦΑ : /aˈmaɾ.ti.ma/

Ουσιαστικό

αμάρτημα ουδέτερο

1. (θρησκεία) η παραβίαση ενός ηθικού κανόνα ή του θείου νόμου

   ≈ συνώνυμα: αμαρτία

2. (κατ’ επέκταση) η παραβίαση οποιωνδήποτε κανόνων, αρχών κ.λπ.

Πολυλεκτικοί όροι

• θανάσιμο αμάρτημα
• προπατορικό αμάρτημα

Μεταφράσεις

    αμάρτημα

αγγλικά : sin (en) γαλλικά : péché (fr), péché mortel (fr), péché originel (fr)