Μετάβαση στο περιεχόμενο

W.A.S.P.

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
W.A.S.P.
Οι W.A.S.P. ζωντανά στη Νορβηγία το 2006
Πληροφορίες
ΠροέλευσηΛος Άντζελες, Καλιφόρνια, Η.Π.Α.
Μουσικά είδηHeavy metal, rock, hard rock
Παρουσία1982 - σήμερα
Δισκογραφική εταιρείαDemolition, Capitol, CMC International, Napalm
ΜέληΜπλάκι Λόουλες
Νταγκ Μπλερ
Μάικ Ντούντα
Πρώην μέληΡάντι Πάιπερ
Τόνι Ρίτσαρντς
Ροκ Φοξ
Κρις Χολμς
Στίβ Ράιλι
Τζόνι Ροντ
Τσαντ Νέλσον
Γκλεν Σόντερλινγκ
Κέλι Μαρτέλα
Φράνκι Μπανάλι
Στετ Χάουλαντ
Μπομπ Κούλικ
Ντάρελ Ρόμπερτς
Μαρκ Ζέιβον
Μάικ Ντάπκε
Ιστότοπος
www.waspnation.com
wikidata (π)

Οι W.A.S.P. είναι heavy metal συγκρότημα από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Δημιουργήθηκαν το 1982 στη μουσική σκηνή του Λος Άντζελες. Η δημοτικότητα του συγκροτήματος έφτασε το υψηλότερο σημείο τη δεκαετία του '80 αλλά συνεχίζουν να ηχογραφούν και να παίζουν συναυλίες ακόμα και σήμερα.

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το λογότυπο του συγκροτήματος.

Οι W.A.S.P. δημιουργήθηκαν στο Λος Άντζελες από τους κιθαρίστες Μπλάκι Λόουλες και Ράντι Πάιπερ, με τη σύνθεση να συμπληρώνουν ο μπασίστας Ρικ Φοξ και ο ντράμερ Τόνι Ρίτσαρντς. Αμέσως μετά, ο Φοξ αντικαταστάθηκε από τον Ντον Κόστα, αλλά μετά την αποχώρηση του ο Λόουλες ανέλαβε το μπάσο δίνοντας την κιθάρα στον Κρις Χολμς, ο οποίος έγινε μέλος των W.A.S.P. όταν ο Λόουλες είδε τη φωτογραφία του στο περιοδικό "Hustler" με τον χαρακτηρισμό "Rock N Roll Animal".[1] Το πρώτο τους σινγκλ κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1984 με τον προκλητικό τίτλο "Animal (Fuck like a Beast)", τραβώντας την προσοχή του κοινού και δίνοντας την ανάλογη εικόνα στο συγκρότημα.[2]

Ο Μπλάκι Λόουλες το 2009

Μέσα στο 1984, το "Animal (Fuck like a Beast)" τοποθετήθηκε στη λίστα "Filthy Fifteen" της PMRC,[3] αναγκάζοντας την "Capitol Records" να το απορρίψει από το ντεμπούτο-άλμπουμ του συγκροτήματος, το οποίο κυκλοφόρησε στις 17 Αυγούστου εκείνης της χρονιάς με τίτλο "W.A.S.P.".[4] Τα σινγκλ "I Wanna Be Somebody" and "L.O.V.E. Machine" σε συνδυασμό με την ακραία εμφάνιση των W.A.S.P. στις συναυλίες τους, τράβηξαν την προσοχή των οπαδών του ιδιώματος βοηθώντας το άλμπουμ να μπει στο Hot-100 του Billboard και να γίνει χρυσό.[5]

Στο συγκρότημα εντάχθηκε ο ντράμερ Στιβ Ράιλι[6] και ακολούθησε το σινγκλ "Blind in Texas" τον Οκτώβριο του 1985, με το άλμπουμ "The Last Command" να κυκλοφορεί ένα μήνα αργότερα σκαρφαλώνοντας στο Top-50 και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, ενώ βραβεύθηκε ως χρυσό στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μετά την περιοδεία για την προώθηση του δίσκου, ο Τζόνι Ροντ αντικατέστησε τον Πάιπερ στην κιθάρα.[7] Το συγκρότημα κυκλοφόρησε το "Inside the Electric Circus" φτάνοντας στο # 60 στην πατρίδα τους και παραμένοντας στους καταλόγους του Billboard για 19 εβδομάδες.[8]

Το 1987, συμπεριλήφθηκαν στο σάουντρακ της ταινίας "Ghoulies 2" με το τραγούδι "Scream Until You Like It".[9] Κατά την περιοδεία τους στις Ηνωμένες Πολιτείες ηχογραφήθηκε το ζωντανό άλμπουμ "Live...In the Raw" το οποίο κυκλοφόρησε στα τέλη της χρονιάς.[10] Μετά την ηχογράφηση του άλμπουμ, τα τύμπανα ανέλαβαν κατά σειρά ο Τσαντ Νέλσον, ο Γκλεν Σόντερλινγκ και τελικά ο Κέλι Μαρτέλα, με τον οποίο εμφανίστηκαν στο φεστιβάλ "Monsters of Rock".[11]

Τον Απρίλιο του 1989, κυκλοφόρησε το άλμπουμ "The Headless Children" με τον Φράνκι Μπανάλι των Quiet Riot στα τύμπανα.[12] Ο δίσκος ανέβηκε στο Top-10 των βρετανικών τσαρτ, ωθούμενος από τα τρία Top-30 σινγκλ "Mean Man", "The Real Me" και "Forever Free",[13] ενώ παρουσίασε μία πιο ώριμη εκδοχή του συγκροτήματος με στίχους που αναφέρονται σε θέματα πολιτικής και κοινωνικής φύσεως, με το εξώφυλλο να παρουσιάζει πρόσωπα που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο για την ανθρωπότητα κατά τον 20ο αιώνα.

Το "The Headless Children" ήταν το τελευταίο άλμπουμ του συγκροτήματος με τον κιθαρίστα Κρις Χολμς ο οποίος αποχώρησε τον Αύγουστο του 1989, με τους W.A.S.P. να κάνουν διάλειμμα από την ενεργό δράση μέχρι το 1991.

Επόμενη ηχογράφηση τους ήταν το επιτυχημένο "The Crimson Idol" με τον Μπομπ Κούλικ στην κιθάρα και το ντράμερ Στετ Χάουλαντ.[14] Το άλμπουμ έφθασε στο # 21 στη Μεγάλη Βρετανία και περιείχε τη μεγάλη επιτυχία "Chainsaw Charlie (Murders in the New Morgue)", ενώ το κοινό στιχουργικό περιεχόμενο παρουσίασε την μελαγχολική ιστορία ενός αστέρα της ροκ και την αντιμετώπιση του από τα υψηλά ιστάμενα πρόσωπα της μουσικής βιομηχανίας.[15]

Το 1995, κυκλοφόρησαν το "Still Not Black Enough" συνεχίζοντας στο στιχουργικό ύφος του "The Crimson Idol", ενώ το 1996 ο Χολμς επέστρεψε στο συγκρότημα, το οποίο κυκλοφόρησε το "Kill Fuck Die" με τον Μάικ Ντούντα στο μπάσο.[16] Ακολούθησε το ζωντανά ηχογραφημένο "Double Live Assassins" το 1998 και το "Helldorado" το 1999, με το συγκρότημα να επιστρέφει στις σεξουαλικές αναφορές των στίχων του, που το χαρακτήρισαν στα μέσα της δεκαετίας του '80. Το 2000, κυκλοφόρησαν το ζωντανό "The Sting: Live at the Key Club L.A." συνεχίζοντας με το "Unholy Terror", πριν ο Χολμς αποχωρήσει οριστικά το 2002 για να σχηματίσει τους Animal με τον Ράντι Πάιπερ.[17]

Ο Νταγκ Μπλερ το 2012

Αντικαταστάτης του ήταν ο Ντάρελ Ρόμπερτς, με τον οποίο κυκλοφόρησαν το "Dying for the World" αφιερωμένο στα θύματα των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου 2001.[18] Ακολούθησε το "The Neon God: Part 1 – The Rise" τον Απρίλιο του 2004, άλλο ένα concept άλμπουμ των W.A.S.P., με το δεύτερο μέρος του με τίτλο "The Neon God: Part 2 - The Demise" να κυκλοφορεί τον Σεπτέμβριο εκείνης της χρονιάς.[19]

Στις αρχές του 2006, αποχώρησαν από το συγκρότημα ο Στετ Χάουλαντ και ο Ντάρελ Ρόμπερτς δίνοντας τις θέσεις τους στον Μάικ Ντούπκε και τον Νταγκ Μπλερ, αντίστοιχα.[20][21][22] Τον Απρίλιο του 2007, η νέα σύνθεση κυκλοφόρησε το "Dominator", αλλά λόγω ανεπιτυχούς προώθησης από την εταιρεία τους, οι W.A.S.P. αναγκάστηκαν να ακυρώσουν τη βορειοαμερικανική περιοδεία τους,[23] όπως και να αναπρογραμματίσουν κάποιες από τις ευρωπαϊκές τους εμφανίσεις.

Το 2009, κυκλοφόρησαν το άλμπουμ "Babylon" μέσω της εταιρείας "Demolition", με τη διασκευή στο τραγούδι "Burn" των Deep Purple.[24] Το 2011 περιόδευσαν για τα τριάντα χρόνια από την ίδρυση τους,[25] ενώ συνέχισαν να πραγματοποιούν περιοδείες μέσα στο 2012, ακυρώνοντας τις καλοκαιρινές τους εμφανίσεις σε φεστιβάλ της Ευρώπης όταν ο Λόουλες έσπασε το πόδι του, τον Ιούνιο του 2013.[26]

Στις 28 Αυγούστου 2015, ήταν προγραμματισμένο να κυκλοφορήσει το 15ο άλμπουμ τους με τον τίτλο "Golgotha",[27] κάτι που πραγματοποιήθηκε τελικά στις 9 Οκτωβρίου του ίδιου έτους. Ο δίσκος επανέφερε το συγκρότημα στον κατάλογο του Billboard για πρώτη φορά μετά το 1989, ενώ μπήκε στο βρετανικό Top-50 για πρώτη φορά μετά το 1992.[28]

Δισκογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στούντιο δίσκοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Χρονιά Άλμπουμ USA

[29] 		GER

[30] 		SWE

[31] 		UK

[32][33]
1984 W.A.S.P. 74 - - 51
1985 The Last Command 49 63 15 48
1986 Inside the Electric Circus 60 - 35 53
1989 The Headless Children 48 22 - 8
1992 The Crimson Idol - 35 31 21
1995 Still Not Black Enough - - 40 52
1997 Kill Fuck Die - - - 94
1999 Helldorado - 59 49 111
2001 Unholy Terror - 88 - -
2002 Dying for the World - 72 - -
2004 The Neon God: Part 1 – The Rise - 87 26 150
The Neon God: Part 2 - The Demise - - - -
2007 Dominator - 72 40 -
2009 Babylon - 61 24 135
2015 Golgotha 93 18 6 50

Ζωντανοί δίσκοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Συλλογές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σινγκλς

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • "Animal (Fuck Like A Beast)" (1984)
  • "I Wanna Be Somebody" (1984)
  • "L.O.V.E. Machine" (1984)
  • "Sleeping in the Fire" (1984)
  • "School Daze" (1984)
  • "Cries in the Night" (1985)
  • "Blind in Texas" (1985)
  • "Wild Child" (1986)
  • "95-Nasty" (1986)
  • "Scream Until You Like It" (1987)
  • "I Don't Need No Doctor" (1987)
  • "The Real Me" (1989)
  • "Mean Man" (1989)
  • "Forever Free" (1989)
  • "Chainsaw Charlie (Murders In The New Morgue)" (1992)
  • "Hold On To My Heart" (1992)
  • "I Am One" (1992)
  • "The Idol" (1992)
  • "The Story Of Jonathan" (1992)
  • "Sunset & Babylon" (1993)
  • "Black Forever / Goodbye America" (1995)
  • "Kill Fuck Die" (1997)
  • "Saturday Night's Alright for Fighting" (2000)
  • "Crazy" (2009)

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «W.A.S.P Facts & Rumours - W.A.S.P. Nation». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 2013. 
  2. ↑ W.A.S.P. - Animal (Fuck like a Beast) - Encyclopaedia Metallum
  3. ↑ The PMRC Filthy Fifteen - NNDB.com
  4. ↑ W.A.S.P. - W.A.S.P. at Discogs
  5. ↑ Album artist 818 - WASP
  6. ↑ Steve Riley | Biography | AllMusic
  7. ↑ «Rod Johnny (WASP)- Musician Profile - Spirit of Metal webzine». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιουνίου 2015. Ανακτήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 2013. 
  8. ↑ «W.A.S.P. - Chart history | Billboard». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 2013. 
  9. ↑ W.A.S.P. - Scream Until You Like It (Theme From The Ghoulies II)
  10. ↑ WASP - Live... In The Raw - Discogs
  11. ↑ Monsters Of Rock .Castle Donington 1987
  12. ↑ «Bio - The Official Frankie Banali Website». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 2013. 
  13. ↑ WASP -- Singles
  14. ↑ «Howland Stet (WASP)- Musician Profile - Spirit of Metal webzine». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Σεπτεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 2013. 
  15. ↑ W.A.S.P. - The Story Of Jonathan (Prologue To The Crimson Idol)
  16. ↑ W.A.S.P. - K.F.D. - Reviews - Encyclopaedia Metallum
  17. ↑ Ex-W.A.S.P. guitarist Chris Holmes says Blackie Lawless ripped him off, he’d rather be dead than make peace and he hates him!
  18. ↑ Dying for the World - W.A.S.P. | Songs, Reviews, Credits ... - AllMusic
  19. ↑ «The Neon God Story - W.A.S.P. Nation». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 2013. 
  20. ↑ Drummer STET HOWLAND Quits W.A.S.P.
  21. ↑ «Mike Dupke - Big Bang Distribution». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 2013. 
  22. ↑ Doug Blair - Lead Guitars / Vocals
  23. ↑ W.A.S.P. CANCEL US TOUR; WE CALL “BULLSH*T”
  24. ↑ W.A.S.P. - Babylon - Reviews - Encyclopaedia Metallum
  25. ↑ W.A.S.P. - 30th Anniversary World Tour Announced
  26. ↑ W.A.S.P. - Blackie Breaks Leg, European Shows Cancelled
  27. ↑ WASP to Release 'Golgotha' Album in 2015 - Ultimate Guitar
  28. ↑ W.A.S.P.: 'Golgotha' First-Week Chart Positions Revealed
  29. ↑ Billboard charts
  30. ↑ Charts.de[νεκρός σύνδεσμος]
  31. ↑ WASP on Swedish charts
  32. ↑ Official Chart Company, W.A.S.P.
  33. ↑ UK Chart Log, W

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=W.A.S.P.&oldid=10465792"