Μετάβαση στο περιεχόμενο

Pan Am

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Pan American World Airways
IATA ICAO Κωδικός κλήσης
PA PAA CLIPPER
Ίδρυση14 Μαρτίου 1927, πριν 97 έτη (1927-03-14)
(ως Pan American Airways)
Έναρξη πτητικού έργου19 Οκτωβρίου 1927, πριν 97 έτη (1927-10-19)
Λήξη πτητικού έργου4 Δεκεμβρίου 1991, πριν 32 έτη (1991-12-04)
Κόμβοι
Πόλεις εστίασης
Πρόγραμμα τακτικών επιβατώνWorldPass
Θυγατρικές
Μέγεθος στόλου226
Προορισμοί86 χώρες σε έξι ηπείρους κατά το 1968[1]
Μητρική εταιρείαPan Am Corporation
Έδρα
Πρόσωπα
  • Χουάν Τριππ (CEO, 1927—1968)
  • Χάρολντ Γκρέι (CEO, 1968—1969)
  • Νατζίμπ Χάλαμπι (CEO, 1969—1971)
  • Γουίλιαμ Σίγουελ (CEO, 1971—1981)
  • Εντ Άκερ (CEO, 1981—1988)
  • Τόμας Πλάσκετ (CEO, 1988—1991)
  • Ράσελ Λ. Ρέι (CEO, 1991)
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η Pan American World Airways (ελληνικά: Παναμερικανικές Παγκόσμιες Αερογραμμές), που ιδρύθηκε αρχικά ως Pan American Airways[2] και κοινώς γνωστή ως Pan Am, ήταν αμερικανική αεροπορική εταιρεία που ήταν ο κύριος και μεγαλύτερος διεθνής αερομεταφορέας και ανεπίσημος υπερπόντιος αερομεταφορέας των Ηνωμένων Πολιτειών για μεγάλο μέρος του 20ού αιώνα. Ήταν η πρώτη αεροπορική εταιρεία που δραστηριοποιήθηκε παγκοσμίως και πρωτοστάτησε σε πολυάριθμες καινοτομίες της σύγχρονης αεροπορικής βιομηχανίας, όπως αεροσκάφη τζέτ, τζάμπο τζετ και ηλεκτρονικά συστήματα κρατήσεων.[3][4] Μέχρι τη διάλυσή της το 1991, η Pan Am «είχε την επιτομή της πολυτέλειας και της αίγλης των διηπειρωτικών ταξιδιών»[5] και παραμένει μια πολιτιστική εικόνα του 20ου αιώνα, που προσδιορίζεται από το λογότυπο της μπλε υδρογείου («The Blue Meatball»),[6] τη χρήση της λέξης «Clipper» στα ονόματα των αεροσκαφών και τα διακριτικά κλήσης.

Ιδρύθηκε το 1927 από δύο πρώην ταγματάρχες του Αεροπορικού Σώματος Στρατού των ΗΠΑ, και ξεκίνησε ως προγραμματισμένη υπηρεσία αεροπορικών αποστολών και επιβατών που πετούσε μεταξύ του Κι Γουέστ της Φλόριντα και της Αβάνας της Κούβας. Υπό την ηγεσία του Αμερικανού επιχειρηματία Χουάν Τριπ, τη δεκαετία του 1930 η αεροπορική εταιρεία αγόρασε ένα στόλο αεράκατων και εστίασε το δίκτυο δρομολογίων της στην Κεντρική και Νότια Αμερική, προσθέτοντας σταδιακά υπερατλαντικούς και υπερειρηνικούς προορισμούς.[7] Στα μέσα του 20ου αιώνα, η Pan Am απολάμβανε σχεδόν μονοπώλιο στις διεθνείς διαδρομές.[8] Οδήγησε τη βιομηχανία αεροσκαφών στην εποχή των αεριωθουμένων με την απόκτηση νέων αεροσκαφών όπως τα Boeing 707 και Boeing 747. Ο σύγχρονος στόλος της Pan Am της επέτρεψε να μεταφέρει μεγαλύτερο αριθμό επιβατών, σε μεγαλύτερη εμβέλεια και με λιγότερες στάσεις από τους ανταγωνιστές.[9] Ο κύριος κόμβος και η ναυαρχίδα του τερματικού σταθμού ήταν το Worldport στο διεθνές αεροδρόμιο Τζον Κένεντι στη Νέα Υόρκη.[4]

Κατά τη διάρκεια της ακμής της μεταξύ του τέλους της δεκαετίας του 1950 και των αρχών της δεκαετίας του 1970, η Pan Am ήταν παγκοσμίως γνωστή για τον προηγμένο στόλο της, το έμπειρο και άρτια εκπαιδευμένο προσωπικό της και τις πολυάριθμες ανέσεις της.[10] Μόνο το 1970, μετεφέρε 11 εκατομμύρια επιβάτες σε 86 χώρες, με προορισμούς σε κάθε ήπειρο εκτός από την Ανταρκτική. Σε μια εποχή που κυριαρχούσαν οι εθνικές αεροπορικές εταιρείες που ανήκαν εξ ολοκλήρου ή κατά πλειοψηφία σε κυβερνήσεις, έγινε ο ανεπίσημος εθνικός αερομεταφορέας των Ηνωμένων Πολιτειών. Η Pan Am ήταν ιδρυτικό μέλος της International Air Transport Association (IATA), της παγκόσμιας ένωσης αεροπορικής βιομηχανίας,[11] και βοήθησε στη διαμόρφωση του βιομηχανικού προτύπου στη φιλοξενία και την εξυπηρέτηση πελατών.

Ξεκινώντας από τα μέσα της δεκαετίας του 1970, η Pan Am άρχισε να αντιμετωπίζει μια σειρά από προκλήσεις τόσο εσωτερικές όσο και εξωτερικές, μαζί με τον αυξανόμενο ανταγωνισμό από την απορρύθμιση της αεροπορικής βιομηχανίας το 1978. Μετά από αρκετές προσπάθειες χρηματοοικονομικής αναδιάρθρωσης και αλλαγής επωνυμίας κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, η Pan Am πούλησε σταδιακά τα περιουσιακά της στοιχεία πριν κηρύξει πτώχευση το 1991. Μέχρι τη στιγμή που σταμάτησε να λειτουργεί, το εμπορικό σήμα της αεροπορικής εταιρείας ήταν το δεύτερο πιο αναγνωρισμένο παγκοσμίως,[12] και η απώλειά του έγινε αισθητή μεταξύ των ταξιδιωτών και πολλών Αμερικανών ως σήμαινε το τέλος της χρυσής εποχής των αεροπορικών ταξιδιών.[13] Η επωνυμία, το λογότυπο και η συνεισφορά της στη βιομηχανία παραμένουν γνωστά στον 21ο αιώνα.[14] Το όνομα και τα διακριτικά της αεροπορικής εταιρείας αγοράστηκαν από τη σιδηροδρομική εταιρεία συμμετοχών Guilford Transportation Industries το 1998, η οποία άλλαξε το όνομά της σε Pan Am Systems και υιοθέτησε το λογότυπο της Pan Am.

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σχηματισμός

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εξώφυλλο με αυτόγραφο από τον πιλότο Σι Κάλντγουελ, ο οποίος πετούσε από το Κι Γουέστ, Φλόριντα, στην Αβάνα της Κούβας, στην πρώτη αεροπορική πτήση συμβολαίου που πραγματοποιήθηκε από την Pan American Airways, 19 Οκτωβρίου 1927
"Ο τόπος ίδρυσης της Pan American World Airways", Κι Γουέστ, Φλόριντα

Η Pan American Airways, Incorporated (PAA) ιδρύθηκε ως εταιρεία βιτρίνα στις 14 Μαρτίου 1927, από τους αξιωματικούς του Αεροπορικού Σώματος Στρατού των Ηνωμένων Πολιτειών, Χένρι Άρνολντ, Καρλ Σπάατζ και Τζον Τζούεττ λόγω ανησυχίας για την αυξανόμενη επιρροή του Κολομβιανού αερομεταφορέα SCADTA υπό γερμανικης ιδιοκτησίας, [15] στην Κεντρική Αμερική. Δραστηριοποιουμένη στην Κολομβία από το 1920, η SCADTA άσκησε σκληρές πιέσεις για δικαιώματα προσγείωσης στη Ζώνη της Διώρυγας του Παναμά, φαινομενικά για να ερευνήσει αεροπορικές διαδρομές για σύνδεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες, τις οποίες το Air Corps θεωρούσε ως πρόδρομο μιας πιθανής γερμανικής εναέριας απειλής για το κανάλι.[16] Την άνοιξη του 1927, τα Ταχυδρομεία των Ηνωμένων Πολιτειών ζήτησαν προσφορές για μια σύμβαση για την παράδοση αλληλογραφίας από το Κι Γουέστ της Φλόριντα στην Αβάνα της Κούβας πριν από τις 19 Οκτωβρίου 1927.[17] Οι Άρνολντ και Σπάατζ συνέταξαν το ενημερωτικό δελτίο για την Pan American όταν έμαθαν ότι η SCADTA προσέλαβε μια εταιρεία στο Ντέλαγουερ για να λάβει συμβόλαια αεροπορικής αλληλογραφίας από την κυβέρνηση των ΗΠΑ.

Επίσης, ανταγωνιζόμενος για το συμβόλαιο, ο Χουάν Τριππ ίδρυσε την Aviation Corporation of the Americas (ACA) στις 2 Ιουνίου 1927, με 250.000 δολάρια σε κεφάλαιο κίνησης και την υποστήριξη ισχυρών και πολιτικά συνδεδεμένων χρηματοδότων, συμπεριλαμβανομένων των Κορνίλιους Βάντερμπλιτ Γουίτνεϊ και Άβερελ Χάριμαν.[18] Η επιχείρηση αυτή είχε πολύ σημαντικά δικαιώματα προσγείωσης για την Αβάνα, έχοντας εξαγοράσει την American International Airways, μια μικρή αεροπορική εταιρεία που ιδρύθηκε το 1926 από τους Τζον Μοντγκόμερι και Ρίτσαρντ Μπέβιερ ως υπηρεσία υδροπλάνου από το Κι Γουέστ στην Αβάνα. Μια τρίτη εταιρεία, η Atlantic, Gulf and Caribbean Airways, ιδρύθηκε στις 11 Οκτωβρίου 1927, από τον επενδυτικό τραπεζίτη της Νέας Υόρκης Ρίτσαρντ Χόιτ για να υποβάλει προσφορά για τη σύμβαση.[19]

Η Ταχυδρομική Υπηρεσία ανέθεσε στην Pan American Airways το συμβόλαιο παράδοσης αλληλογραφίας των ΗΠΑ στην Κούβα, στο τέλος της διαδικασίας υποβολής προσφορών, αλλά η Pan American δεν είχε κανένα αεροσκάφος για να εκτελέσει τη δουλειά και δεν είχε δικαιώματα προσγείωσης στην Κούβα.[20] Λίγες μέρες πριν από τη λήξη της προθεσμίας της 19ης Οκτωβρίου, οι τρεις εταιρείες αποφάσισαν να συνάψουν εταιρική σχέση. Η ACA ναύλωσε ένα πλωτό αεροπλάνο Fairchild FC-2 από έναν μικρό αερομεταφορέα της Δομινικανής Δημοκρατίας, τη West Indian Aerial Express, επιτρέποντας στην Pan Am να πραγματοποιήσει την πρώτη πτήση προς την Αβάνα στις 19 Οκτωβρίου 1927.[21] Οι τρεις εταιρείες συγχωνεύτηκαν επίσημα στις 23 Ιουνίου 1928. Ο Ρίτσαρντ Χόιτ έγινε πρόεδρος της νέας Aviation Corporation of the Americas, αλλά καθώς ο Τριππ και οι συνεργάτες του κατείχαν το 40% του μετοχικού κεφαλαίου διόρισαν τον Γουίτνεϊ ως πρόεδρο. Ο Τριππ έγινε επιχειρησιακός επικεφαλής της Pan American Airways, της κύριας θυγατρικής της νέας εταιρείας.[19] Η κυβέρνηση των ΗΠΑ ενέκρινε την αρχική σύμβαση παράδοσης αλληλογραφίας της Pan Am με ελάχιστη αντίρρηση, λόγω του φόβου ότι η SCADTA δεν θα είχε ανταγωνισμό στην υποβολή προσφορών για δρομολόγια μεταξύ Λατινικής Αμερικής και Ηνωμένων Πολιτειών. Η κυβέρνηση βοήθησε περαιτέρω την Pan Am απομονώνοντάς την από τους αμερικανούς ανταγωνιστές της, βλέποντας την αεροπορική εταιρεία ως το «επιλεγμένο όργανο» για τα διεθνή αεροπορικά δρομολόγια με έδρα τις ΗΠΑ. [22] Η αεροπορική εταιρεία επεκτάθηκε διεθνώς, επωφελούμενη από το εικονικό μονοπώλιο στα δρομολόγια του εξωτερικού.[23]

Ο Τριππ και οι συνεργάτες του σχεδίαζαν να επεκτείνουν το δίκτυο της Pan Am σε όλη την Κεντρική και Νότια Αμερική. Στα τέλη της δεκαετίας του 1920 και στις αρχές της δεκαετίας του 1930, η Pan Am αγόρασε μια σειρά από προβληματικές ή πτωχευμένες αεροπορικές εταιρείες στην Κεντρική και Νότια Αμερική και διαπραγματεύτηκε με ταχυδρομικούς αξωματούχους για να κερδίσει τα περισσότερα συμβόλαια αεροπορικής αποστολής της κυβέρνησης στην περιοχή. Τον Σεπτέμβριο του 1929, ο Τριππ περιόδευσε τη Λατινική Αμερική με τον Τσαρλς Λίντμπεργκ για να διαπραγματευτεί τα δικαιώματα προσγείωσης σε διάφορες χώρες, συμπεριλαμβανομένου του Μπαρρανκίγια στη περιοχή της SCADTA στην Κολομβία, καθώς και του Μαρακαΐμπο και του Καράκας στη Βενεζουέλα. Μέχρι το τέλος του έτους, η Pan Am προσέφερε πτήσεις κατά μήκος της δυτικής ακτής της Νότιας Αμερικής προς το Περού. Μετά από τις κυβερνητικές ευνοίες για την άρνηση των συμβάσεων αλληλογραφίας στον ανταγωνισμό τους, δημιουργήθηκε με αναγκαστική συγχώνευση η γραμμή Νέα Υόρκη, Ρίο και Μπουένος Άιρες, δίνοντας ένα δρομολόγιο υδροπλάνων κατά μήκος της ανατολικής ακτής της Νότιας Αμερικής στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής και προς τα δυτικά στο Σαντιάγο της Χιλής.[24] Η βραζιλιάνικη θυγατρική της NYRBA do Brasil μετονομάστηκε αργότερα σε Panair do Brasil. [25] Η Pan Am συνεργάστηκε επίσης με την Grace Shipping Company το 1929 για να σχηματίσει την Pan American-Grace Airways, πιο γνωστή ως Panagra, για να αποκτήσει βάση σε προορισμούς στη Νότια Αμερική.[19] Την ίδια χρονιά, η Pan Am απέκτησε το μερίδιο ελέγχου στη Mexicana de Aviación και ανέλαβε τη διαδρομή Ford Trimotor της Mexicana μεταξύ Μπράουνσβιλ του Τέξας και της Πόλης του Μεξικού, επεκτείνοντας αυτή την υπηρεσία στη χερσόνησο του Γιουκατάν για να συνδεθεί με το δίκτυο δρομολογίων της Pan Am στην Καραϊβική.[26]

Η εταιρεία χαρτοφυλακίου της Pan Am, η Aviation Corporation of the Americas, ήταν μια από τις πιο περιζήτητες μετοχές στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης το 1929, και υπήρξε καταιγισμός κερδοσκοπίας κάθε φορά που αποκτούσε νέα δικαιώματα για διαδρομές. Τον Απρίλιο του 1929, ο Τριππ και οι συνεργάτες του κατέληξαν σε συμφωνία με την United Aircraft and Transport Corporation (UATC) για να διαχωρίσουν τις επιχειρήσεις της Pan Am στα νότια των συνόρων Μεξικού - Ηνωμένων Πολιτειών, με αντάλλαγμα η UATC να πάρει ένα μεγάλο μετοχικό μερίδιο (η UATC ήταν η μητρική εταιρεία από τις σημερινές Boeing, Pratt & Whitney και United Airlines).[27][28] Η Aviation Corporation of the Americas άλλαξε το όνομά της σε Pan American Airways Corporation το 1931.

Δρομολόγια της PAA από το 1936
Η υπηρεσία China Clipper[29] της PAA μείωσε τον χρόνο διέλευσης από τον Ειρηνικό από έως και έξι εβδομάδες δια θαλάσσης σε μόλις έξι ημέρες αεροπορικώς.

Η Pan Am ξεκίνησε τις διαδρομές της στη Νότια Αμερική με αεροσκάφη Consolidated Commodore και Sikorsky S-38. Το S-40, μεγαλύτερο από το S-38 με οκτώ επιβάτες, άρχισε να εκτελεί δρομολόγια για την Pan Am το 1931. Έχοντας τα ψευδώνυμα American Clipper, Southern Clipper και Caribbean Clipper, ήταν τα πρώτα από τη σειρά των 28 Clipper που συμβόλιζαν την Pan Am μεταξύ 1931 και 1946. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Pan Am εκτελούσε δρομολόγια Clipper προς τη Λατινική Αμερική από το Διεθνές Αεροδρόμιο Pan American στο Ντάινερ Κι στο Μαϊάμι της Φλόριντα.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Only Pan Am Flies to all 6 continents!». everything Pan Am. 1948. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2022. 
  2. ↑ «Pan American World Airways, Inc. | American airline company | Britannica». www.britannica.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2022. 
  3. ↑ Ash, Andy. «The rise and fall of Pan Am». Business Insider (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2021. 
  4. ↑ 4,0 4,1 Guy Norris· Mark Wagner (1 Σεπτεμβρίου 1997). «Birth of a Giant». Boeing 747: Design and Development Since 1969. Zenith Imprint. σελίδες 12–13. ISBN 978-0-7603-0280-4. 
  5. ↑ Kickham, Debbi. «Will You Play The New Pan Am Board Game?». Forbes (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2021. 
  6. ↑ «Pan Am Flight Crew Remembers The Era Of Flying Boats». AvStop Online Magazine. Ανακτήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2020. 
  7. ↑ Trautmann, James (2008). Pan American Clippers: The Golden Age of Flying Boats. The Boston Mills Press. 
  8. ↑ Gellene, Dallos (9 Ιανουαρίου 1991). «Pan Am's Dive Began After the Government Axed Its Near-Monopoly : Airlines: The carrier had operated without competition for decades. When the floodgates opened in 1978, it couldn't cope». Los Angeles Times. Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2021. 
  9. ↑ Kingsley-Jones, Max (21 Ιανουαρίου 2020). «Boeing 747 marks 50 years since Pan Am service debut». Flight Global. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2021. 
  10. ↑ Ash, Andy. «The rise and fall of Pan Am». Business Insider (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2021. 
  11. ↑ Airliner World (IATA: A new mandate in a changed world), p. 32, Key Publishing, Stamford, November 2011
  12. ↑ Ash, Andy. «The rise and fall of Pan Am». Business Insider (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2021. 
  13. ↑ «LOTS OF REASONS WHY PAN AM FAILED» (στα αγγλικά). The Washington Post. ISSN 0190-8286. https://www.washingtonpost.com/archive/opinions/1992/01/25/lots-of-reasons-why-pan-am-failed/ec58b7ee-7287-496c-8a63-343a25d2fce9/. Ανακτήθηκε στις 2021-07-21. 
  14. ↑ Ash, Andy. «The rise and fall of Pan Am». Business Insider (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2021. 
  15. ↑ Daley 1980.
  16. ↑ «Pan American Airways Incorporation, March 14, 1927». PanAm.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2021. 
  17. ↑ «Very Beginning: 10/19/27». PanAm.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2021. 
  18. ↑ Anthony J. Mayo, Nitin Nohria and Mark Rennella, Entrepreneurs, Managers, and Leaders: What the Airline Industry Can Teach Us about Leadership (Macmillan, 2009) p49
  19. ↑ 19,0 19,1 19,2 Siddiqi, As if (2003). «Air Transportation: Pan American: The History of America's "Chosen Instrument" for Overseas Air Transport». U.S. Centennial of Flight Commission. Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2021. 
  20. ↑ Newton, Dr. Wesley P. (1967). «The Role of the Army Air Arm in Latin America, 1922–1931». Air Power Journal (September–October). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις August 15, 2010. https://web.archive.org/web/20100815003451/http://www.airpower.maxwell.af.mil/airchronicles/aureview/1967/sep-oct/newton.html. Ανακτήθηκε στις January 22, 2011. 
  21. ↑ John R. Steele, "The Very Beginning" History of Pan American World Airways: The Early Years
  22. ↑ Bilstein 2001, σελ. 79.
  23. ↑ «Chasing the Sun – Pan Am». PBS. 2001. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2009. 
  24. ↑ O'Neill, Ralph· Hood, Joseph (1973). A Dream Of Eagles. Houghton Mifflin Company. ISBN 978-0395166109. 
  25. ↑ Homan & Reilly 2000, σελ. 38.
  26. ↑ «The Brownsville Base». Pan Am Historical Foundation. Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2016. 
  27. ↑ «U.S. Aviation Development». Flight International. 25 Απριλίου 1929. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2009. 
  28. ↑ «50 years ago: 9 May 1956». Flight International. 9 Μαΐου 2006. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2009. 
  29. ↑ «China Clipper». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Μαΐου 2009. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2009. 


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Pan_Am&oldid=10824801"