Με καταγωγή από τη Νάπολη, ο Φεράρα ξεκίνησε την καριέρα του στην ακαδημία νέων της ΣΣΚ Νάπολι το 1980. Αποφοίτησε από την ομάδα νέων της primavera το 1984 και άρχισε να κερδίζει κλήσεις στην πρώτη ομάδα εκείνη τη σεζόν. Έκανε συνολικά 14 εμφανίσεις με τον σύλλογο στην πρώτη του σεζόν στην αντρική ομάδα. Την επόμενη σεζόν, ο Φεράρα έγινε μέρος της αρχικής ενδεκάδας και σύντομα άρχισε να κερδίζει κλήσεις στην Εθνική Ιταλίας, όπου ήταν μέλος της ομάδας για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990. Σκόραρε επίσης ένα από τα γκολ της Νάπολι καθώς η ομάδα κέρδισε στον τελικό του Κύπελλου ΟΥΕΦΑ 1988-1989. Εκτός από το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, με τη Νάπολι κέρδισε δύο τίτλους Σέριε Α (το 1986–87 και το 1989–90), το Κύπελλο Ιταλίας 1986-87 και το Σούπερ Καπ Ιταλίας 1990, το τελευταίο εναντίον της μελλοντικής ομάδας του, τη Γιουβέντους.[5]
Το καλοκαίρι του 1994, ο Φεράρα μεταγράφηκε στη Γιουβέντους, προπονητή τον Μαρτσέλο Λίπι και γρήγορα εισήχθη στην αρχική ενδεκάδα, κάνοντας πάνω από 40 συνολικά εμφανίσεις για τον σύλλογο σε όλες τις διοργανώσεις την πρώτη του σεζόν, σημειώνοντας 1 γκολ. Θεωρείται ένας από τους καλύτερους κεντρικούς αμυντικούς της γενιάς του, χωρίς να χάσει την αρχική του θέση για τον σύλλογο για τα επόμενα δέκα χρόνια. Επίσης, ήταν αρχηγός της ομάδας από το 1995 έως το 1996 και έγινε ένας από τους πιο έμπειρους και διακεκριμένους παίκτες των τελευταίων δύο δεκαετιών, κατακτώντας 8 τίτλους Σέριε Α, 6 από τους οποίους ήταν με τη Γιουβέντους και 2 με τη Νάπολι. Η Φεράρα κέρδισε επίσης δύο τίτλους Κυπέλλου Ιταλίας (έναν με κάθε ομάδα), τρεις τίτλους Σούπερ Καπ Ιταλίας (δύο με τη Γιουβέντους, έναν με τη Νάπολι) και συμμετείχε σε πολλές ευρωπαϊκές διοργανώσεις, όπως το ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ, το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, το Διηπειρωτικό Κύπελλο και το ΟΥΕΦΑ Σούπερ Καπ). Το ρόλο του ως αρχηγός, ωστόσο, ανέλαβε ο Αλεσσάντρο Ντελ Πιέρο το 1996.
Σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του στη Γιουβέντους, ο Φεράρα έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αμυντική γραμμή του συλλόγου, με το τεράστιο εμπειρικό και κυρίαρχο αμυντικό του στυλ. Καθ΄ όλη τη διάρκεια της 12χρονης θητείας του με τον σύλλογο, ο Φεράρα σχημάτισε εντυπωσιακές αμυντικές συνεργασίες με τους Μαρκ Ιουλιάνο, Μορένο Τοριτσέλι, Πάολο Μοντέρο, Τζανλούκα Πεσότο, Λιλιάν Τουράμ, Αλεσάντρο Μπιριντέλι, Ίγκορ Τούντορ, Τζανλούκα Τζαμπρότα, Νικόλα Λεγκροτάλιε και Φάμπιο Καναβάρο. Η Γιουβέντους είχε την καλύτερη άμυνα στον κόσμο εκείνη την εποχή και οι αντίπαλες ομάδες μετάνιωσαν πολύ που δέχονταν πρώτες γκολ, καθώς ήξεραν πόσο δύσκολο θα ήταν να σκοράρουν ένα γκολ εκείνες. Τη σεζόν 1996–97, μια από τις κορυφαίες του σεζόν, σκόραρε 4 γκολ σε 32 αγώνες της Σέριε Α, ενώ συμμετείχε επίσης οκτώ αγώνες για την εθνική ομάδα. Μετά τη σεζόν 2004-05, που κέρδισε το Scudetto, ο Φεράρα, μαζί με τους βετεράνους αμυντικούς συμπαίκτες Μαρκ Ιουλιάνο και Πάολο Μοντέρο, τερμάτισαν την καριέρα τους στη Γιουβέντους. Ενώ ο Μοντέρο επέστρεψε στην Ουρουγουάη και ο Ιουλιάνο επέλεξε να ενταχθεί σε μικρότερους συλλόγους για να ολοκληρώσει την καριέρα του, ο Φεράρα αποσύρθηκε από το ποδόσφαιρο εντελώς τον Μάιο του 2005, σε ηλικία 38 ετών. Έκανε μόλις τέσσερις εμφανίσεις στη Σέριε Α στην τελευταία του σεζόν με τον σύλλογο. Μετά την εμπλοκή της Γιουβέντους στο σκάνδαλο του ιταλικού ποδοσφαίρου του 2006, «Καλτσιόπολι», ο τίτλος με τη Γιουβέντους το 2004-05 ανακλήθηκε αργότερα.[5]
Για την Εθνική Ιταλίας, ο Φεράρα συμμετείχε σε 49 φορές και έπαιξε σε 1 αγώνα στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990 (όπου η Ιταλία τερμάτισε στην 3η θέση μετά από ήττα από την Αργεντινή στα ημιτελικά στη διαδικασία των πέναλτι) και σε 1 αγώνα στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2000 (όπου η Ιταλία έφτασε στο τελικό, χάνοντας από τη Γαλλία με χρυσό γκολ). Ο Φεράρα ήταν μέλος της ομάδας στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1988, όπου η Ιταλία έφτασε στα ημιτελικά, αν και δεν εμφανίστηκε στη διάρκεια της διοργάνωσης. Την ίδια χρονιά, ήταν μέλος της ομάδας της Ιταλίας που τερμάτισε στην 4η θέση στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988, αφού έφτασε στον ημιτελικό.[5][6]
Ο Φεράρα ήταν μέλος του ιταλικού τεχνικού επιτελείου για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006. Μετά την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, έγινε μέλος του επιτελείου της Γιουβέντους, όπου ορίστηκε επικεφαλής του συστήματος νέων (responsabile settore giovanile), που ασχολείται κυρίως με οργανωτικές πτυχές της ακαδημίας της Γιουβέντους. Τον Ιούλιο του 2008, ο Φεράρα πήρε τα σήματα προπονητικής του Διπλώματος UEFA Pro μετά από εκπαίδευση στο Κοβερτσιάνο της Φλωρεντίας.[7] Αφού η Γιουβέντους απέλυσε τον Κλαούντιο Ρανιέρι μετά από μια σειρά 7 αγώνων πρωταθλήματος χωρίς νίκη τη σεζόν 2008-09, ο Φεράρα διορίστηκε προσωρινός προπονητής της Γιουβέντους στις 18 Μαΐου 2009 για τις υπόλοιπες δύο εβδομάδες της σεζόν, με στόχο να διατηρήσει τη δεύτερη θέση στον πίνακα του πρωταθλήματος και δυνατότητα διορισμού με πλήρη απασχόληση για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Στα δύο παιχνίδια του ως προσωρινός προπονητής, οδήγησε τη Γιουβέντους σε νίκες 3–0 και 2–0 επί της Σιένα και της Λάτσιο αντίστοιχα, εξασφαλίζοντας έτσι τη δεύτερη θέση έναντι της Μίλαν. Μετά από αυτά τα αποτελέσματα, αναδείχθηκε ισχυρός υποψήφιος για να αναλάβει μόνιμα τη δουλειά για την επόμενη σεζόν. Στις 5 Ιουνίου 2009, η Γιουβέντους ανακοίνωσε επίσημα τον διορισμό του ως προπονητή για τη σεζόν 2009–10.[8][9]
Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, η ομάδα ενισχύθηκε με υψηλού προφίλ μεταγραφές, όπως οι Βραζιλιάνοι διεθνείς Ντιέγκο και Φελίπε Μέλο, οι Παγκόσμιοι Πρωταθλητές του 2006, Φάμπιο Καναβάρο και Φάμπιο Γκρόσο, στην άμυνα και ο νεαρός Ουρουγουανός διεθνής Μάρτιν Κάσερες, ως δανεικός. Αφού κέρδισε τους πρώτους 4 αγώνες πρωταθλήματος, η τύχη του Φεράρα άλλαξε αφού η Γιούβε απέτυχε να περάσει στην νοκ-άουτ φάση του ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ 2009-10 μετά την εντός έδρας ήττα με 4-1 από την Μπάγερν Μονάχου σε έναν αγώνα όπου η ισοπαλία θα έδινε την πρόκριση στη Γιούβε στην επόμενη φάση, παρά την πολλά υποσχόμενη έναρξη της εκστρατείας. Παρά τη νίκη επί της ΦΚ Ιντερνατσιονάλε Μιλάνο, η Γιούβε ξεκίνησε ένα σερί ηττών τον χειμώνα, κυρίως απέναντι σε μικρές ομάδες όπως η σικελικήΚατάνια και πρόσφατα προβιβασμένη ΣΣΚ Μπάρι. Δέχτηκε έντονη κριτική από τα μέσα ενημέρωσης και υπήρχαν πολλές εικασίες για το ποιος θα τον διαδεχόταν ως προπονητής, ειδικά αφού απουσίαζε στην παραδοσιακή συνάντηση όλων των προπονητών και διαιτητών της Σέριε Α στη Ρώμη κατά τη διάρκεια της σεζόν και αντιπροσωπεύτηκε από ο τότε αθλητικός διευθυντής της Γιουβέντους, Αλέσιο Σέκο και τον 23χρονο μέσος Κλαούντιο Μαρκίζιο στη συνέντευξη Τύπου.[10]
Έξι μέρες αργότερα, η Γιουβέντους αποκλείστηκε από το Κύπελλο Ιταλίας από την Ίντερ με 2–1 στο Σαν Σίρο, με αποτέλεσμα το διοικητικό συμβούλιο να απολύσει τελικά τον Φεράρα μετά από εβδομάδες εικασιών σχετικά με τη θέση του, αντικαθιστώντας τον με τον Αλμπέρτο Ζακερόνι μέχρι το τέλος της σεζόν.[11]
Στις 22 Οκτωβρίου 2010, ο Φεράρα ανακοινώθηκε ως νέος προπονητής της Εθνικής Ιταλίας Κ21, με βοηθό του τον πρώην συμπαίκτη του, Άντζελο Περούτσι.[12] Υπό τον Φεράρα, οι Azzurrini παρέμειναν αήττητοι στα προκριματικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Κ21 του 2013 από τον Ιούνιο του 2012. Στις 2 Ιουλίου 2012, αποχώρησε από την Εθνική Ιταλίας Κ-21 για να γίνει προπονητής της ΟΚ Σαμπντόρια, η οποία είχε προβιβαστεί πρόσφατα στη Σέριε Α για τη σεζόν 2012–13. Ωστόσο, απολύθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2012.[13][14]
Σχετικά πολυμέσα
