Μετάβαση στο περιεχόμενο

Triple H

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Τριπλ Έιτς)
Triple H
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση27  Ιουλίου 1969[1]
Νασούα
ΚατοικίαΓουέστον
Γκρίνουιτς
ΨευδώνυμοHunter Hearst Helmsley, Jean-Paul Lévesque, Terra Risin', Terra Ryzing, Terror Rising, Triple H, The Game και El Asesino Cerebral
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Ύψος193 cm Edit this on Wikidata
Βάρος116 kg Edit this on Wikidata
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΑγγλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά
ΣπουδέςNashua High School South
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταεπαγγελματίας παλαιστής[2]
ηθοποιός
σεναριογράφος
ηθοποιός τηλεόρασης
ηθοποιός ταινιών
αντιπρόεδρος
ΕργοδότηςWorld Wrestling Entertainment (1992–2022)
Περίοδος ακμής24  Ιανουαρίου 1992 - 2022
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΡεπουμπλικανικό Κόμμα
Οικογένεια
ΣύζυγοςΣτέφανι Μακμάν (από 2003)
ΣύντροφοςChyna (1996–2000)
ΣυγγενείςΒινς Μακμάν (πεθερός) και Λίντα Μακμάν (πεθερά)
ΟικογένειαFamily McMahon
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςWWE Hall of Fame
Wrestling Observer Newsletter Hall of Fame
Ιστότοπος
corporate.wwe.com/who-we-are/leadership#paul-levesque
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Πολ Μάικλ Λεβέσκ (Paul Michael Levesque, 27 Ιουλίου 1969) είναι Αμερικανός παλαιστής και διευθύνων σύμβουλος στην εταιρεία πάλης World Wrestling Entertainment. Το όνομά του στο ρινγκ είναι Triple H (Τριπλ Έιτς) και είναι συντομογραφία του προηγούμενου ονόματός του, Hunter Hearst Helmsley. Ο Τριπλ Έιτς είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους παλαιστές του WWE, καθώς έχει γίνει 14 φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής (9 φορές WWE και 5 φορές Βαρέων Βαρών). Αγωνίζεται κυρίως μόνος του, αλλά ήταν και μέλος σε θρυλικές ομάδες του WWE, την D-Generation X, αλλά και την Evolution.

World Championship Wrestling (1994)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις αρχές του 1994 ο Paul Levesque (Πολ Λεβέσκ) υπογράφει με το WCW συμβόλαιο ενός έτους. Στο πρώτο του αγώνα θα κερδίσει τον Brian Armstrong. Συνέχισε την καριέρα του ως Terra Ryzing μέχρι τα μέσα του 1994. Τότε, άλλαξε το όνομά του σε Jean-Paul Lévesque. Αυτή τη φορά παρίστανε έναν Γάλλο (λόγω του επιθέτου του). Από τότε άρχισε να χρησιμοποιεί την ειδική του κίνηση στο wrestling, το Pedigree. Στη συνέχεια, θα βρεθεί σε κόντρα με τον Alex Wright η οποία θα αποκορυφωθεί στο Starrcade 1994 με νίκη του Wright.

World Wrestling Entertainment (1995-σήμερα)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1995 ο Levesque υπογράφει συμβόλαιο με το WWE (Τότε World Wrestling Federation) και εμφανίζεται με το όνομα Hunter Hearst Helmsley. Στην ουσία, η καριέρα του άρχισε το 1996 όταν και βρέθηκε σε κόντρα με τον Duke «The Dumpster» Droese από τον οποίο ηττήθηκε στο Royal Rumble 1996. Μετά από τρεις μήνες, θα ηττηθεί και πάλι στην WrestleMania 12 (έχοντας μάνατζερ την Sable) από τον Ultimate Warrior.

Ο Triple H το 1996.

The Kliq και το περιστατικό στο Madison Square Garden (1996)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1996, ο Hunter σχημάτισε μια ομάδα με τους Shawn Michaels, Kevin Nash (τότε με το όνομα Diesel), Scott Hall (τότε με το όνομα Razor Ramon) και τον X-Pac (τοτε 1-2-3 Kid), με το ονομα: The Kliq. Φήμες υποστηρίζουν πως η ομάδα καθόριζε την εξέλιξη των σεναρίων και είχε σημαντικό ρόλο στα παρασκήνια. Αυτή η ομάδα χωρίστηκε στις 19 Μαΐου του 1996 όταν αγωνίστηκαν οι Shawn Michaels και Scott Hall εναντίον του Hunter Hearst Helmsley και του Kevin Nash, σε έναν αγώνα κλουβιού (Steel Cage Match) στο Madison Square Garden. Τυχαία, τότε ο Hall και ο Nash αποχωρούσαν απ´το WWE για το WCW. Όταν ο αγώνας έληξε, ο Hall αγκάλιασε τον Michaels αφού έφευγε για το WCW και φαινόταν λογικό επειδή υποτίθετο ότι ήταν ο καλός . Όμως, όταν ο Hall αγκάλιασε τον Michaels, ο Helmsley και ο Nash πήραν μέρος στην αγκαλιά γεγονός που δεν ήταν λογικό αφού υποτίθετο ήταν οι κακοί , δημιουργώντας μια από τις πιο αμφιλεγόμενες στιγμές στην ιστορία πάλης. Ο Helmsley ήταν ο μόνος που τιμωρήθηκε, καθώς ο Michaels εκείνο τον καιρό ήταν πρωταθλητής WWE και οι Nash και Hall έφευγαν για το WCW. Ο Helmsley ήταν προγραμματισμένος να κερδίσει το King of The Ring εκείνης της χρονιάς, όμως ως μορφή τιμωρίας, ο πρόεδρος, Vince McMahon αποφάσισε να μην τον αφήσει να κερδίσει, έτσι τελικά κέρδισε ο Stone Cold Steve Austin.

D-Generation X (1997-1999)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Triple H και ο Shawn Michaels ως DX.

Μετά την αποχώρηση των Scott Hall και Kevin Nash, ο Helmsley (τώρα με το όνομα Triple H), σχημάτισε άλλη μια ομάδα με τον Shawn Michaels, την D-Generation X, επίσης γνωστή ως D-X. Επίσης, σε αυτή την ομάδα ήταν και η τότε μάνατζερ του Triple H, Chyna, η οποία ήταν γνωστή για το μέγεθος της και τη δύναμη της, και τον Rick Rude. Είχαν κόντρες με πολλούς παλαιστές σαν τους Undertaker, Steve Austin, The Rock, Bret Hart και πολλούς άλλους. Το 1998 , στη WrestleMania 14, ο Michaels είχε έναν αγώνα με τον Steve Austin, για το πρωτάθλημα WWE με ειδικό διαιτητή τον βετεράνο μποξέρ, Mike Tyson. Ο Michaels έχασε τον αγώνα και το πρωτάθλημα πάσχοντας από ένα τραυματισμό στην πλάτη με αποτέλεσμα να βγει εκτός δράσης, αφήνοντας τον Triple H να γίνει ηγέτης της ομάδας. Μετά απ'τη Wrestlemania, ο Triple H ανακοίνωσε τα καινούρια μέλη της DX, τον X-Pac και τους Road Dogg και Billy Gunn από τους New Age Outlaws. Το Μάιο και Ιούνιο του 1998, η ομάδα εισέβαλε με ένα τανκ στο γήπεδο όπου το WCW, η εταιρεία πάλης με την οποία το WWE τότε είχε άμεσο ανταγωνισμό, είχε ένα σόου.

Καθ´όλο το 1999, τα μέλη της ομάδας άρχισαν να προδίδουν ο ένας τον άλλον. Πρώτα, στις 19 Ιανουαρίου, η Chyna πρόδωσε τον Triple H και έγινε μέλος της αντίπαλης ομάδας, Corporation. Στην Wrestlemania 15, η Chyna βοήθησε τον Kane, ο οποίος ήταν επίσης μέλος της Corporation, να νικήσει τον Triple H με τον οποίο είχε έναν αγώνα. Την ίδια βραδιά, ο X-Pac αγωνίστηκε με τον Shane McMahon για το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Ο Triple H και η Chyna παρενέβησαν στον αγώνα βοηθώντας τον Χ-Pac. Μετά από λίγο, ο Triple H έκανε το Pedigree στον φίλο του X-Pac, αποκαλύπτοντας ότι είναι μέρος της Corporation και βοηθώντας τον Shane McMahon να διατηρήσει το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Μετά, ο Triple H άρχισε να φοράει την κλασική του ενδυμασία πάλης. Στις 23 Αυγούστου του 1999, κατέκτησε τον πρώτο του παγκόσμιο τίτλο WWE, νικώντας τον Mankind στο Raw Is War. Ο Triple H έχασε τον τίτλο του στις 16 Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς από τον Vince McMahon. Η ομάδα διατηρήθηκε μέχρι τον Δεκέμβριο του 2000, όταν και πήρε ο καθένας τον δικό του δρόμο. Μέχρι τότε ο αρχηγός Triple H, απλά έπαιρνε βοήθειες από τα άλλα μέλη. Ο Σον Μάικλς είχε σταματήσει από το 1998 την καριέρα του λόγω τραυματισμού.

Εποχή McMahon-Helmsley (1999-2001)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Stephanie McMahon.

Ο Triple H νίκησε τους British Bulldog, Big Show, Kane, The Rock και Mankind στο Unforgiven ανακτώντας το πρωτάθλημα WWE μόνο για του το πάρει δύο μήνες μετά ο Big Show στο Survivor Series. Έπειτα, συνέχισε την κόντρα του με τον McMahon παντρεύοντας την κόρη του, Stephanie, για να τον ερεθίσει, με αποτέλεσμα να αγωνιστεί σε έναν αγώνα με τον McMahon στο Armageddo, τον οποίο νίκησε. Στις 3 Ιανουαρίου του 2000 νίκησε τον Big Show για να κερδίσει τον τρίτο του παγκόσμιο τίτλο. Έπειτα είχε μια κόντρα με τον Mick Foley (Mankind). Στο Royal Rumble 2000, τον νίκησε σε έναν αγώνα δρόμου (Street Fight) και τον επόμενο μήνα στο No Way Out, αγωνίστηκε πάλι με τον Foley σε έναν αγώνα με κλουβί (Hell in a Cell). Ο όρος ήταν ότι αν ο Foley έχανε, θα αποχωρούσε απ´το WWE. Ο Triple H κέρδισε τον αγώνα, τερματίζοντας τη 15χρονη καριέρα του Mick Foley. Στη WrestleMania 2000 (16), ο Triple H αγωνίστηκε σε έναν τετραπλό αγώνα εξάλειψης ενάντια στους Big Show, The Rock και τον Mick Foley αφού η γυναίκα του Vince McMahon, η Linda τον προσέλαβε πάλι ειδικά γι´αυτόν τον αγώνα. Ο Triple H νίκησε αφού τελικά εξουδετέρωσε τον Rock. Στην επόμενη διοργάνωση, Backlash, ο Triple H έχασε τον τίτλο ενάντια στον The Rock. Τον επόμενο μήνα στο Judgemen Day, ξανακέρδισε τον τίτλο για τέταρτη φορά μόνο για να τον χάσει και πάλι τον επόμενο μήνα στον The Rock, στο King of The Ring.

Έπειτα, ειχε μια κόντρα με τον Chris Jericho που οδήγησε σε έναν αγώνα στο Fully Loaded που νίκησε. Ύστερα άρχισε μια κόντρα με τον Stone Cold Steve Austin. Ένα χρόνο πριν, στο Survivor Series του 1999, ο Triple H πλήρωσε τον Rikishi, για να πατήσει τον Austin με ένα αμάξι, που οδήγησε στον Austin να βγει εκτός δράσης για ένα χρόνο. Στο Survivor Series 2000, Ο Triple H αντιμετώπισε τον Austin σε έναν αγώνα χωρίς κανόνες. Στο τέλος του αγώνα, ο Triple H πήγε στο πάρκινγκ για να πατήσει τον Austin με το αμάξι του. Αντί αυτού, ο Austin σήκωσε το αμάξι με ένα περονοφόρο, ρίχνοντας τον Triple H και το αμάξι του 9 μέτρα απ´τον αέρα στην οροφή του αμαξιού. Μετά από μερικές εβδομάδες, Ο Triple H επέστρεψε. Οι δύο συνέχισαν την κόντρα τους μέχρι το 2001 που οδήγησε σε έναν αγώνα «Three Stages Of Hell» στο No Way Out, με τον Triple H να νικά τον αγώνα. Ο Triple H έχασε έναν αγώνα με τον Undertaker στην WrestleMania 17. Μετά, σχημάτισε μια ομάδα με τον Stone Cold Steve Austin ονόματι The 2-Man Power Trip. Μαζί κέρδισαν το παγκόσμιο ομαδικό πρωτάθλημα νικώντας τους Kane και Undertaker. Ο Triple H επίσης είχε νικήσει τον Jeff Hardy, στις 5 Απριλίου για τo Διηπειρωτικό πρωτάθλημα (Intercontinental). Ο Hunter τραυματίστηκε στις 21 Μαΐου σκίζοντας τον αριστερό του τετρακέφαλο μύ. Αγωνιζόταν σε έναν ομαδικό αγώνα με σύμμαχο τον Steve Austin εναντίον του Chris Jericho και Chris Benoit για το παγκόσμιο ομαδικό πρωτάθλημα. Ο τραυματισμός του προκάλεσε το κόκαλο να αποσυνδενθεί απ'τον μυ. Παρ'οτι δε μπορούσε να βάλει βάρος στο πόδι του, μπορούσε ακόμη να αγωνιστεί. Ακόμα άφησε τον Jericho να του εκτελέσει το Walls Of Jericho, μια λάβη υποταγής που τοποθετεί πολύ πίεση στους τετρακέφαλους. Ο Triple H βγήκε εκτός δράσης για οκτώ μήνες.

Επιστροφή (2002)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Triple H κερδίζει το Αδιαφιλονίκητο πρωτάθλημα WWE στη WrestleMania 18.

Ο Triple H επέστρεψε στις 7 Ιανουαρίου, 2002 και νίκησε το Royal Rumble εκείνης της χρονιάς εξουδετερώνοντας τελευταίο τον Kurt Angle. Νίκησε τον Chris Jericho για το Αδιαφιλονίκητο πρωτάθλημα WWE στη WrestleMania 18.

Στο Backlash έχασε το πρωτάθλημα ενάντια στον Hulk Hogan. Ο Triple H έγινε αποκλειστικός στο ρόστερ του SmackDown! στην κλήρωση μεταγραφής λόγω των παλαιστών του WCW να μεταφέρονται στο WWE. Εκεί, συνέχισε την κόντρα του με τον Chris Jericho, νικώντας τον σε έναν αγώνα με κλουβί (Hell In A Cell) στο Judgemen Day 2002. Του δόθηκε μια ευκαιρία να ανακτήσει το Αναμφισβήτητο πρωτάθλημα WWE, εναντίον του Undertaker στο King Of The Ring, όμως απέτυχε. Τον ίδιο καιρό, στο RAW, ο Shawn Michaels είχε γυρίσει στο WWE και είχε γίνει μέλος της nWo (New World Order). Ο Michaels και ο Kevin Nash προσπαθούσαν να τον μεταφέρουν στο RAW για να γίνει κι'αυτός μέλος τής nWo, λόγω των καιρών τους στη The Kliq, αφού μέσα στην ομάδα ήταν ο Scott Hall και ο X-Pac. Ο Vince McMahon όμως, διέλυσε την ομάδα. Όταν ο πρώην πρόεδρος του WCW, Eric Bischoff έγινε Γενικός Διευθυντής του RAW, συμφώνησε με το σχέδιο των nWo και έφερε τον Triple H στο RAW. Ο Triple H επανενώθηκε με τον Shawn Michaels όμως στις 22 Ιουλίου, ο Triple H τον πρόδωσε, εκτελώντας του ένα Pedigree, όταν υποτίθεται ότι θα επανένωναν την D-Generation X. Συνέχισαν την κόντρα τους μέχρι το SummerSlam 2002 σε ένα ατιμώρητο αγώνα δρόμου (Street Fight). Μετά από ένα βάναυσο αγώνα, ο Shawn Michaels βγήκε νικητής. Μετά τον αγώνα, ο Triple H χτύπησε τον Michaels με βαριοπούλα, και ο Michaels έφυγε απ'το γήπεδο με φορείο. Μετά το SummerSlam ο νέος πρωταθλητής WWE, Brock Lesnar μεταγράφηκε στο SmackDown!, αφήνοντας το RAW χωρίς παγκόσμιο πρωταθλητή. Ο Eric Bischoff, βράβευσε τον Triple H με μια καινούρια ζώνη που ήταν το πρώην παγκόσμιο πρωτάθλημα WCW. Αυτή η ζώνη έγινε αποκλειστική στο RAW ως το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Βαρέων Βαρών με τον Triple H να είναι ο πρώτος πρωταθλητής. Ο Triple H νίκησε τον Rob Van Dam στο Unforgiven και τον Kane στο No Mercy, για την ενοποίηση του τίτλου βαρέων βαρών και του διηπειρωτικού τίτλου, όμως έχασε τον τίτλο στο Θάλαμο Εξόντωσης (Elimination Chamber) στο Survivor Series, με τον Shawn Michaels να γίνεται ο νέος πρωταθλητής. Νίκησε τον Rob Van Dam με ειδικό διαιτητή τον Michaels, για να γίνει ο πρώτος διεκδικητής για τον τίτλο. Ξανακέρδισε τον τίτλο στο Armaggedo σε έναν αγώνα «3 Stages Of Hell».

Evolution (2003-2005)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Triple H ως Παγκόσμιος Πρωταθλητής Βαρέων Βαρών.

Τον Ιανουάριο του 2003 ίδρυσε την επιτυχημένη ομάδα Evolution με τους Batista, Ric Flair και Randy Orton. Η ομάδα κυριάρχησε μετά τον Δεκέμβριο του 2003, όπου όλα τα μέλη της ομάδας ήταν πρωταθλητές. Ο Randy Orton είχε κατακτήσει το Διηπειρωτικό τίτλο, ενώ οι Ric Flair & Batista είχαν το Παγκόσμιο Ομαδικό τίτλο και ο Triple H το τίτλο Βαρέων Βαρών.

Στο Royal Rumble του 2004, Ο Triple H και ο Shawn Michaels αγωνίστηκαν σε έναν αγώνα Last Man Standing για το πρωτάθλημα Βαρέων Βαρών, που κανένας δε νίκησε, καθώς και οι δύο ήταν ξαπλωμένοι στο πάτωμα και ο διαιτητής είχε ήδη μετρήσει ως το 10, με αποτέλεσμα ο Triple H να διατηρήσει τον τίτλο.

Στη WrestleMania 20, ο Chris Benoit του πήρε τον τίτλο. Ο Triple H έληξε την κόντρα του με τον Michaels στο Bad Blood 2004, σε έναν αγώνα Hell in a Cell όπου κέρδισε. Μετά από πολλές ρεβάνς που έχασε εναντίον του Benoit, ο Triple H στράφηκε στον Eugene, ο οποίος του είχε κατά λάθος κοστίσει τον τίτλο Βαρέων Βαρών εναντίον του Benoit στο Vengeance. Ο Triple H νίκησε τον Eugene στο SummerSlam.

Την ίδια νύχτα, ο Randy Orton αγωνίστηκε σε έναν αγώνα εναντίον του Benoit, κερδίζοντας τον τίτλο Βαρέων Βαρών. Την επόμενη βραδιά στο RAW, Ο Triple H πρόδωσε τον Orton, διώχνοντας τον από την Evolution, και παίρνοντας πίσω τον τίτλο Βαρέων Βαρών στο Unforgiven. Στις 29 Νοεμβρίου, σε ένα επεισόδιο του RAW, αγωνίστηκε σε ένα τριπλό αγώνα εναντίον του Edge και του Chris Benoit και ο τίτλος έμεινε χωρίς πρωταθλητή για πρώτη φορά. Στο New Year's Revolution 2005, ο Triple H κατέκτησε τον δέκατο παγκόσμιο τίτλο του σε ένα Θάλαμο Εξόντωσης (Elimination Chamber). Στη WrestleMania 21, έχασε τον τίτλο απ'τον Batista και έχασε δύο συνεχόμενες ρεβάνς στο Backlash και στο Vengeance όπου αγωνίστηκε σε ένα Hell in a Cell Match. Μετά απ'το Vengeance, ο Triple H έκανε ένα διάλειμμα απ'τη δράση λόγω προβλημάτων στο λαιμό.

Επέστρεψε στις 3 Οκτωβρίου του 2005 όπου και πρόδωσε τον Ric Flair, χτυπώντας τον με τη βαριοπούλα μετά από έναν ομαδικό αγώνα. Ο Flair νίκησε τον Triple H σε έναν αγώνα κλουβιού στο Τaboo Tuesday και τον νίκησε σε έναν αγώνα Last Man Standing στο Survivor Series, τελειώνοντας την κόντρα τους.

Ο Triple H και ο Shawn Michaels σχημάτισαν την D-Generation X.

Η επανένωση της D-Generation X (2006-2007)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 22 Ιουλίου του 2006 έγινε η επανένωση της DX με τον Shawn Michaels μέχρι τις αρχές του 2007. Ο Vince McMahon έβαλε τον Triple H να παλέψει με όλα τα μέλη της Spirit Squad στο WWE Raw. Την ώρα που ο Triple H δεχόταν επίθεση από τα 4 μέλη της Spirit Squad (Kenny, Mitch, Nickie, Mickie) o Shawn Michaels έκανε την εμφάνιση του και βοήθησε τον Triple H να σωθεί. Το υπόλοιπο καλοκαίρι του 2006, οι DX συνέχεια κορόιδευαν τον πρόεδρο του WWE, Vince McMahon κάνοντας του διάφορες φάρσες. Γι' αυτό, ο Vince McMahon πήρε στο μέρος του τον γιγαντόσωμο πρωταθλητή του ECW, Big Show. Όμως, η DX δεν παραδινόταν. Για αυτό το λόγο, ο πρόεδρος έβαλε την Spirit Squad να παλέψει με την DX στο Vengeance του 2006. Ο Triple H και ο Shawn Michaels πήραν τη νίκη. Όμως, ο McMahon έβαλε και πάλι την DX vα παλέψουν με την Spirit Squad στο Saturday Night's Main Event, σε έναν αγώνα Handicap. Η DX επιβλήθηκε των αντιπάλων της. Στη συνέχεια, ο Big Show αντιμετώπισε την DX στο ECW. Ο αγώνας έληξε ισοπαλία αφού ο Hardcore Ηοlly παρενέβη με σκοπό να μην αφήσει τον Triple H να νικήσει.

Μετά στο SummerSlam του 2006, η ομάδα των Triple H και Michaels επιβλήθηκε του Shane McMahon και του Vince McMahon. Πριν από το συγκεκριμένο αγώνα, οι McMahons έβαλαν την Spirit Squad, τον Big Show, τον William Regal, τον Finlay και τον Mr.Kennedy να κάνουν όλη τη δουλειά τους, αλλά στο τέλος νικήθηκαν. Ύστερα στο Unforgiven του 2006, η DX νίκησε τους McMahons και τον Big Show σε αγώνα Hell in a Cell. Στο Survivor Series της ίδιας χρονιάς, οι DX συμμάχησαν με τους αδερφούς Hardys, Matt Hardy & Jeff Hardy, και τον CM Punk για να νικήσουν τους Randy Orton, Edge, Johnny Nitro, Mike Knox και Gregory Helms. Στο New Years Revolution του 2007, κατά τη διάρκεια ενός ομαδικού αγώνα ενάντια στους Edge και Randy Orton, ο Triple H τραυματίστηκε, σκίζοντας τον τένοντα του δεξιού του ποδιού. Έτσι έμεινε εκτός δράσης και η πορεία της ομάδας σταμάτησε.

Επιστροφή και Πρωτάθλημα WWE (2007)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η επιστροφή του έγινε στο SummerSlam του 2007, όπου συνέτριψε τον King Booker. Το Φθινόπωρο στο Unforgiven πήρε άλλη μια νίκη, αφού κέρδισε τον Carlito. Στο No Mercy, ο Triple H καταφέρνει να κερδίσει τον τίτλο του πρωταθλητή από τον Randy Orton. Την ίδια νύχτα κέρδισε και τον Umaga διατηρώντας τον τίτλο του. Εξαντλημένος, έχασε το πρωτάθλημα, το ίδιο βράδυ, σε έναν αγώνα Last Man Standing από τον Randy Orton. Στο Survivor Series, ο Triple H σχημάτισε μια ομάδα για αντιμετωπίσει την αντίπαλη ομάδα του Umaga. Η ομάδα του Triple H συμπεριλάμβανε τους Jeff Hardy, Kane και Rey Mysterio, ενώ η ομάδα του Umaga συμπεριλάμβανε τους Finlay, Big Daddy V, MVP και Mr. Kennedy. Η ομάδα του Triple H νίκησε, με μόνους επιζώντες τον εαυτό του και τον Jeff Hardy. Έπειτα, ο Triple H προσπάθησε να γίνει ο πρώτος διεκδικητής του τίτλου WWE, όμως η προσπάθεια του ήταν μάταιη, καθώς έχασε απο τον Jeff Hardy στο Amageddon 2007. Ο νικητής πήρε αγώνα τίτλου κόντρα στον Randy Orton στο Royal Rumble του 2008.

Πρωτάθλημα WWE και διάφορες κόντρες (2008-2009)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

[[Αρχείο:Triple H WWE Champion No Mercy 07.jpg|thumb|right|Ο Triple H ως Πρωταθλητής WWE.]] Ο Triple H προσπάθησε να κατακτήσει τον τίτλο του πρωταθλητή στη WrestleMania 24, όμως απέτυχε. Τελικά, κατάφερε να το πετύχει στο Backlash του 2008, νικώντας τον Randy Orton, τον JBL και τον John Cena. Έτσι έγινε για 12η φορά Παγκόσμιος Πρωταθλητής. Μετά από μια επιτυχημένη υπεράσπιση του τίτλου του απέναντι στον Randy Orton και στον John Cena, ο Triple H μεταγράφηκε στο WWE SmackDown κατά τη διάρκεια της κλήρωσης του WWE για το 2008 και πήρε μαζί και τον τίτλο του. Όταν πήγε στο SmackDown ήταν ο δεύτερος παγκόσμιος πρωταθλητής μαζί με το Παγκόσμιο Πρωταθλητή Βαρέων Βαρών, Edge. Όταν όμως ο Edge έχασε τον τίτλο του από τον CM Punk και πήρε τον τίτλο στο Raw έμεινε ο μόνος πρωταθλητής. Ο Triple H υπερασπίστηκε τον τίτλο του επικρατώντας του Randy Orton στο Judgmen Day σε αγώνα με σιδερένιο κλουβί (steel cage) και στο One Night Stand σε αγώνα Last Man Standing, στο Night of Champions εναντίον του John Cena, στο Great American Bash εναντίον του Edge, στο SummerSlam εναντίον του The Great Khali και στο Unforgiven επικρατώντας των Brian Kendrick, Shelton Benjamin, MVP και του Jeff Hardy. Ύστερα, διατήρησε τον τίτλο του πρωταθλητή και στα δύο ματς εναντίον του Jeff Hardy στο No Mercy και στο Cyber Sunday. Ο Hardy, μετά από πολλές προσπάθειες να κερδίσει τον τίτλο, τελικά τα κατάφερε. Στο Amageddon νίκησε τον Triple H και τον Edge και έτσι στέφθηκε για πρώτη φορά παγκόσμιος πρωταθλητής.

Μετά, το 2009, στο No way out ο Triple H επανέκτησε τον τίτλο, νικώντας σε ένα Θάλαμο Εξόντωσης τους Undertaker, Jeff Hardy, Edge, Vladimir Kozlov και Big Show. Αυτός είναι ο 13ος παγκόσμιος τίτλος του Triple H. Έπειτα ξεκίνησε μια κόντρα με τον Randy Orton που διήρκεσε πολλούς μήνες. Στη WrestleMania 25, ο Triple H κατατρόπωσε τον Randy Orton και διατήρησε το Πρωτάθλημα WWE. Μετά ο Triple H μετακινήθηκε στο Raw χάρη στο WWE Draft 2009. Αλλά στο Backlash 2009, ο Randy Orton κέρδισε για 3η φορά το Πρωτάθλημα WWE σε έναν ομαδικό αγώνα 6 παλαιστών. Συμμετείχαν οι Triple H, Batista, Shane McMahon εναντίον Randy Orton, Cody Rhodes, Ted DiBiase και ο αρχηγός της ομάδας που θα νικούσε θα έπαιρνε το Πρωτάθλημα WWE. Ο Triple H έχασε τον τίτλο του εξαιτίας ενός RKO και μιας κλωτσιάς στο κεφάλι όπου και ήταν η αιτία για να μείνει εκτός δράσης από τον Απρίλιο ως τον Ιούνιο, μέχρι που γύρισε στο Raw λίγη ώρα μετά τον τραυματισμό του Batista. Στο The Bash του 2009, προσπάθησε να πάρει το πρωτάθλημα WWE από τον Randy Orton σε έναν αγώνα Three Stages of hell, αλλά απέτυχε όπως και στο Night of Champions εναντίον των Orton και Cena.

Τελική επανένωση των DX και ομαδικά πρωτάθλημα (2009-2010)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μπλεγμένος σε μια κόντρα το 2009, και δεχόμενος τις συνεχόμενες επιθέσεις των Ted DiBiase και Cody Rhodes κάλεσε τον φίλο του Shawn Michaels και ξεκίνησε μια αντιπαλότητα με νίκη στο SummerSlam για την DX, με ήττα στο Breaking Point και έληξε στο Hell in a Cell με νίκη της DX. Στο WWΕ Bragging Rights, ο Triple H ηγήθηκε της ομάδας του Raw η οποία δεν κατάφερε να πάρει τη νίκη απέναντι στην ομάδα του SmackDown. Στο Survivor Series σε έναν αγώνα εναντίον του John Cena και του Michaels, προσπάθησε να κυνηγήσει τον 14ο παγκόσμιο τίτλο του, αλλά δεν τα κατάφερε. Στο WWE TLC: Tables, Ladders and Chairs στις 13 Δεκεμβρίου, η DX νίκησε τους Chris Jericho και Big Show για να κερδίσει τον Ηνωμένο ομαδικό τίτλο σε αγώνα ΤLC. Στις 8 Φεβρουαρίου, 2010 σε ένα επεισόδιο του Raw, η DX έχασε τους ομαδικούς τίτλους από τους The Miz και Big Show. Μετά το τέλος της συμμαχίας με τον Shawn Michaels, στα μέσα του Φεβρουαρίου του 2010 ο Triple H συμμετείχε στο Θάλαμο Εξόντωσης για το Πρωτάθλημα WWE, το οποίο ο John Cena κέρδισε. Λίγο μετά άρχισε μια διαμάχη με τον ανερχόμενο Sheamus οδηγώντας έτσι σε αγώνα στη WrestleΜania 26, τον οποίο ο Triple H κέρδισε. Στο Extreme Rules στις 25 Απριλίου. ο Triple H αντιμετώπισε τον Sheamus σε αγώνα δρόμου, όπου έχασε και χάρη σε αρκετές κλωτσιές στο κεφάλι, έμεινε για 10 μήνες εκτός δράσης.

Επιστροφή και Διευθύνων Σύμβουλος (2011-σήμερα)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Triple H επέστρεψε στις 21 Φεβρουαρίου του 2011 για μια αντιπαλότητα με τον Undertaker, προκαλώντας τον για έναν αγώνα στη WrestleMania 27, τον οποίο ο Undertaker δέχτηκε. Στις 3 Απριλίου, στη WrestleMania 27, ο Triple H έχασε σε έναν βίαιο αγώνα χωρίς περιορισμούς ενάντια στον Undertaker, μεγαλώνοντας το σκορ του τελευταίου σε 19-0. Μετά τον αγώνα, ο Undertaker έφυγε με φορείο, ενώ ο Triple H έφυγε κανονικά. Μετά από τρεις μήνες, στις 18 Ιουλίου, ο Triple H επέστρεψε, ανακοινώνοντας στον Vince McMahon πως απαλλάσσεται από τα καθήκοντά του και ότι αυτός είναι ο νέος πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του WWE. Ο Triple H ως πρόεδρος, συμμετείχε σε μια διαμάχη ανάμεσα στους CM Punk και John Cena, τοποθετώντας τους σε έναν αγώνα στο SummerSlam, για να ανακηρυχτεί ο Αδιαμφισβήτητος πρωταθλητής WWE. Ο Triple H ανέλαβε το πόστο του ειδικού διαιτητή, ώστε να αποκτήσει περισσότερο ενδιαφέρον ο αγώνας. Στο SummerSlam, επέστρεψε ένας παλιός φίλος του Triple H, ο Kevin Nash. Ο Nash συνέβαλλε στο να χάσει το τίτλο ο CM Punk απο τον Alberto Del Rio.

Σύντομα, ο Triple H απέλυσε τον Nash, λόγω των πράξεων του. Εκτός απο αυτό, ο CM Punk άρχισε να τον προσβάλλει, γι'αυτό και ο Triple H όρισε αγώνα μεταξύ τους στο Night of Champions, στον οποίο και νίκησε. Στο επόμενο Raw, ο Triple H απέλυσε τους Miz και R-Truth, οι οποίοι είχαν επέμβει στον αγώνα του. Στο Hell in a Cell, οι Miz και R-Truth, χωρίς να είναι υπάλληλοι του WWE, εισέβαλαν στο ρινγκ και άρχισαν χτυπούν τους παλαιστές και τους διαιτητές του αγώνα.

Ο Triple H και ο Undertaker στη WrestleMania 28.

Οι δυό τους συνελήφθησαν και ο Triple H, θυμωμένος επιτέθηκε και στους δύο. Στο επόμενο Raw, ο Vince McMahon επέστρεψε και έδωσε τη διαχείριση του Raw στον John Laurinaitis, όμως ο Triple H παρέμεινε διευθυντής της εταιρείας. Σε ένα επεισόδιο του Raw, ο John Laurinaitis ανακοίνωσε την επιστροφή των Miz & R-Truth. Τον Οκτώβριο στο Vengeance, ο Triple H και ο CM Punk έχασαν από τους Miz και R-Truth, λόγω της παρέμβασης του Kevin Nash. Όταν ο αγώνας έληξε, ο Kevin Nash εκτέλεσε με δύναμη το Jacknife Powerbomb στον Triple H. Την επόμενη μέρα στο Raw, ο Nash χτύπησε τον Triple H με μια βαριοπούλα και τον τραυμάτισε, στέλνοντας τον στο νοσοκομείο. Το WWE.com αργότερα ανακοίνωσε τον τραυματισμό του Triple H στο λαιμό.

Ο Triple H επέστρεψε στις 12 Δεκεμβρίου στο Raw και μίλησε σχετικά με τις επιθέσεις του Kevin Nash. Στο TLC, νίκησε τον Nash σε έναν ανελέητο αγώνα με σκάλες. Εκτός απο αυτό, ο Triple H τον χτύπησε με μια βαριοπούλα στο κεφάλι, τραυματίζοντας τον. Στις 30 Ιανουαρίου 2012 στο Raw, ο Triple H εμφανίστηκε, όμως τον διέκοψε ο Undertaker, ο οποίος τον προκάλεσε σε άλλον έναν αγώνα στη WrestleMania. Ο Triple H αρνήθηκε, αλλά μετά από τις προκλητικές δηλώσεις του Undertaker, δέχτηκε να τον αντιμετωπίσει σε έναν αγώνα hell in a cell στη WrestleMania 28, με ειδικό διαιτητή τον Shawn Michaels. Τον Απρίλιο στη WrestleMania 28, ο Triple H ηττήθηκε.

[[Αρχείο:Triple H and Stephanie McMahon 2014.jpg|thumb|200px|right|Ο Triple H με τη Stephanie McMahon.]]

Τον επόμενο μήνα, ο Triple H ήρθε σε ρήξη τον Brock Lesnar (ο οποίος είχε πρόσφατα επιστρέψει), μόνο για του επιτεθεί ο τελευταίος, τραυματίζοντας του το χέρι. Στο No way out, ο τραυματισμένος Triple H προκάλεσε τον Brock Lesnar σε αγώνα στο SummerSlam, τον Αύγουστο. Παρά τις προκλήσεις του Triple H για αγώνα στο SummerSlam, ο Heyman του έδινε συνεχώς αρνητική απάντηση. Στο 1000ό επεισόδιο του Raw, η σύζυγος του Triple H, η Stephanie McMahon αποκάλεσε αποτυχημένο τον Heyman και εκείνος πάνω στο θυμό του, όρισε τον αγώνα. Αμέσως, ο Lesnar εμφανίστηκε και άρχισε καβγά με τον Triple H, ο οποίος και επικράτησε. Στο SummerSlam, ο Triple H έχασε, αφού παραδόθηκε σε μια οδυνηρή λαβή. Απο εκείνο το σημείο και μετά, σταμάτησε να εμφανίζεται στα ρινγκ.

Τον Φεβρουάριο του 2013, ο Brock Lesnar επιτέθηκε στον πεθερό του Triple H, τον Vince McMahon. Σύντομα, ο Triple H επέστρεψε και αντάλλαξε γροθιές με τον Lesnar, μέχρι που ο τελευταίος μάτωσε. Ακολούθησε και άλλο ένα περιστατικό, όπου ενεπλάκη και ο μάνατζερ του Lesnar, ο Paul Heyman. Ο Triple H προκάλεσε τον Lesnar σε αγώνα στη WrestleMania 29, όμως ο Heyman είχε σαν όρο την υπογραφή των συμβολαίων χωρίς να έχουν διαβαστεί απο τον Triple H. Τελικά, ο Triple H το υπέγραψε και ο Heyman ανακοίνωσε πως αν ο Triple H θα πρέπει να αποσυρθεί οριστικά εάν χάσει στη WrestleMania. Ο Triple H κέρδισε τον Lesnar σε έναν βίαιο αγώνα χωρίς περιορισμούς στη WrestleMania. Ο Paul Heyman προκάλεσε και πάλι τον Triple H για έναν αγώνα σε κλουβί εναντίον του Lesnar στο Extreme Rules, τον οποίο ο Triple H δέχτηκε. Την επόμενη μέρα στο Raw, ο Triple H προκάλεσε και αντιμετώπισε τον νέο υπάλληλο του Paul Heuman, Curtis Axel όπου και έχασε αφού δεν μπορούσε να μονομαχήσει εξαιτίας μιας εγκεφαλικής διάσεισης τελειώνοντας τον αγώνα σε no-contest.

Τον Αύγουστο στο SummerSlam, ο Triple H ως ειδικός διαιτητής χτύπησε τον Πρωταθλητή WWE, Daniel Bryan, αφήνοντας έτσι τον Randy Orton να γίνει πρωταθλητής. Αφού έγινε «κακός» ηγήθηκε μαζί με την γυναίκα του, Stephanie, την ομάδα Authority η οποία είχε τον έλεγχο του σόου. Με το πέρασμα των μηνών ο Triple H προσπάθησε να κρατήσει κάτω τον Daniel Bryan, απο τον οποίο στέρησε το πρωτάθλημα WWE σε ορισμένες περιπτώσεις. Τον Απρίλιο του 2014 στη WrestleMania 30, ο Triple H έχασε απο τον Daniel Bryan, τελειώνοντας έτσι τη κόντρα τους. Έπειτα, ο Triple H αποφάσισε να ξανασχηματίσει την ομάδα Evolution, με τον Randy Orton και τον Batista, για να αντιμετωπίσουν την ομάδα Shield, με την οποία ο Triple H είχε έρθει σε ρήξη. Τον Μάιο στο Extreme Rules η Evolution έχασε απο την Shield. Στη Wrestlemania 31 νίκησε τον Στινγκ. Στο Royal Rumble νίκησε και έγινε ο νέος Παγκόσμιος Πρωταθλητής Βαρέων Βαρών WWE. Στη Wrestlemania 32 έχασε τον τίτλο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή από τον Ρομάν Ρέινς. Στη Wrestlemania 33 έπαιξε έναν μοναδικό αγώνα απέναντι στον Σεθ Ρολινς από τον οποίο και έχασε.

Στην πάλη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κινήσεις μέσα στο ρινγκ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
    • Pedigree (κεφάλι αντίπαλου ανάμεσα στα πόδια , πιάσιμο των χεριών και άλμα προς τα κάτω)[[Αρχείο:Triple H WWE Champion 2008.jpg|thumb|230px|right|Ο Triple H ως Πρωταθλητής WWE το 2008.]]

Μάνατζερ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρωνύμια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
    • The Conqueror (Ο Κατακτητής)
    • The Game (Το Παιχνίδι)
    • The Cerebral Assassin (Ο Κοκαλοθραύστης)
    • The Connecticut Blueblood (Ο Γαλαζοαίματος του Κονέκτικατ)

Πρωταθλήματα και βραβεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βραβεία από το περιοδικό Wrestling Observer Newsletter

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Ο παλαιστής της χρονιάς (2000)
  • Κόντρα της χρονιάς (2000) με τον Mick Foley
  • Χειρότερη κόντρα της χρονιάς (2002) με τον Kane
  • Πιο υπερτιμημένος παλαιστής (2002–2004)
  • Ο λιγότερο αγαπημένος παλαιστής των αναγνωστών (2002 και 2003)
  • Ο χειρότερος αγώνας της χρονιάς (2003) εναντίον του Scott Steiner στο No way out
  • Η κόντρα της χρονιάς (2004) με τον Shawn Michaels και Chris Benoit
  • Μέλος του Hall of Fame (Τάξη του 2005)
  • Η κόντρα της χρονιάς (2005) με τον Batista
  • Η χειρότερη κόντρα της χρονιάς (2006), ως DX, με τους Vince και Shane McMahon
  • Ο χειρότερος αγώνας της χρονιάς (2008) εναντίον του Vladimir Kozlov και του Edge στο Survivor Series

Αφιερώματα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

To 1999 κυκλοφόρησε η κασέτα VHS με τίτλο It's Our Time και περιέχει μερικούς αγώνες του από εκείνη την περίοδο με μάνατζερ την Chyna και μερικούς αγώνες από την περίοδο του στην Corporation. Το 2002 κυκλοφόρησε το πρώτο DVD του Triple H με τίτλο The Game και περιείχε κάποια στιγμιότυπα από την καριέρα του εκείνη την περίοδο. Το Μάρτιο του 2012, θα κυκλοφορήσει ένα τριπλό dvd που θα περιέχει νέες συνεντεύξεις και πάνω από 24 αγώνες του Triple H.

Προσωπική Ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πριν παντρευτεί τη Στέφανι Μακμάν είχε σχέση με την Chyna απο το 1996 μέχρι το 2000. Ο Πολ Λεβέσκ είναι παντρεμένος με την κόρη του προέδρου του WWE Βινς Μακμάν, Στέφανι Μακμάν και μαζί έχουν 3 κόρες. Ο Λεβέσκ έχει συμμετάσχει σε πολλές ταινίες (Blade:Trinity[3], The Bernie Mac Show, Relative Strangers) και συμμετείχε και στις ταινίες του WWE, «The Chaperone» (2011) και «Inside Out» (2011).

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 GeneaStar. levesquep.
  2. ↑ 496.
  3. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Δεκεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2014. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Triple_H&oldid=10278110"