Μετάβαση στο περιεχόμενο

Προχαλκηδόνιες Εκκλησίες

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Δεν πρέπει να συγχέεται με την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία και τον Ανατολικό Ορθόδοξο Χριστιανισμό
Ανατολίτικες Ορθόδοξες Εκκλησίες
ΚατηγοριοποίησηΠροχαλκηδόνιος Χριστιανισμός
ΠροσανατολισμόςΑνατολικός Χριστιανισμός
ΘεολογίαΜιαφυσιτισμός
ΠολιτείαΕπισκοπική
ΔομήΚοινωνία
ΤελετουργίαΑλεξανδρινό, Δυτικοσυριακό and Αρμενικό
ΙδρυτήςΙησούς Χριστός, σύμφωνα με την Ιερά Παράδοση
ΔιαχωρισμόςΡωμαϊκή κρατική εκκλησία
Μέλη50 εκατομμύρια
Άλλες ονομασίεςΑνατολίτικη Ορθοδοξία, Μιαφυσιτικές εκκλησίες, Ανατολίτικη Ορθόδοξη Κοινωνία

Προχαλκηδόνιες ή Ανατολίτικες Ορθόδοξες Εκκλησίες[1] ονομάζονται εκείνες οι Ανατολικές Χριστιανικές Εκκλησίες που υιοθέτησαν τον Μιαφυσιτισμό και αντί για την χρήση ορολογιών που χρησιμοποιήθηκαν στην Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο (Σύνοδος της Χαλκηδόνας, 451 μ.Χ.), υιοθέτησαν την ορολογία του Αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας «Μία φύσις του Θεού Λόγου σεσαρκωμένη», εξηγώντας πως ο Χριστός είναι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, με τις δύο φύσεις να είναι ενωμένες "αναλλοιώτως, ασυγχύτως"». Οι εκκλησίες αυτές καταδικάζουν τόσο τον Μονοφυσιτισμό ή Ευτυχιανισμό, όσο και τον Νεστοριανισμό.

Κατανομή των Προχαλκηδόνιων Ανατολικών Χριστιανών στον κόσμο ανά χώρα:
  Κύρια θρησκεία (πάνω από 75%)
  Κύρια θρησκεία (50-75%)
  Σημαντική μειονότητα της θρησκείας (20-50%)
  Σημαντική μειονότητα της θρησκείας (5-20%)
  Μειονότητα θρησκείας (1–5%)
  Ελάχιστη μειοψηφία θρησκείας (κάτω του 1%), αλλά έχει τοπική αυτοκεφαλία.

Στις Προχαλκηδόνιες Εκκλησίες ανήκουν η Κοπτική Εκκλησία (της Αιγύπτου), η Αρμενική Αποστολική Εκκλησία, η Συριακή Εκκλησία, η Εκκλησία του Μαλαμπάρ των Ινδιών, η Αιθιοπική Εκκλησία και η Εκκλησία της Ερυθραίας.

Στις Προχαλκηδόνιες Εκκλησίες τηρούνται κάποιες αρχαίες παραδόσεις. Για παράδειγμα, η Αρμενική Αποστολική Εκκλησία διατηρεί τον εορτασμό των Χριστουγέννων και Θεοφανίων σε μια γιορτή κατά την 6η Ιανουαρίου[2].

Η Ορθόδοξη Εκκλησία συμμετέχει σε θεολογικούς διαλόγους με τις Προχαλκηδόνιες εκκλησίες με σκοπό την υπέρβαση των διαφορών[3] [4]. Κατόπιν μακρόχρονου διαλόγου το 1990, στη Γενεύη, επιτεύχθηκε κοινή δήλωση μεταξύ των Προχαλκηδόνιων και της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, στην οποία αμφότεροι συμφώνησαν να καταδικάσουν τις αιρέσεις του Νεστορίου και του Ευτυχή και να απορρίψουν εκείνες τις ερμηνείες των Οικουμενικών Συνόδων που δεν συμφωνούν πλήρως με τους Όρους της Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου και την επιστολή (433) του Κύριλλου Α΄ της Αλεξάνδρειας προς τον Ιωάννη της Αντιόχειας. Συμφώνησαν επίσης να αρθούν τα αναθέματα και οι καταδίκες του παρελθόντος. Το καλοκαίρι του 2001, το Κοπτικό (Κοπτική Ορθόδοξη Εκκλησία) και το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας συμφώνησαν να αναγνωρίσει το καθένα αμοιβαία τα βαπτίσματα που έγιναν στις εκκλησίες του άλλου. Παρόμοιες συμφωνίες έχουν επιτευχθει και με άλλες εκκλησίες (όπως π.χ μεταξυ του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου Αντιοχείας και της Συρο-Ιακωβίτικης εκκλησίας). Παράλληλα, οι Προχαλκηδόνιες Εκκλησίες συμφωνούν πλήρως με την πίστη και των υπολοίπων, όσον αφορά τη χρήση των εικόνων, την αναγνώριση της Παναγίας ως «Θεοτόκου». Η σύγκλιση δεν έχει καταλήξει σε Ένωση, καθώς οι Προχαλκηδόνιοι εξακολουθούν να αναγνωρίζουν μόνο τις τρεις πρώτες Οικουμενικές Συνόδους.

  • Christine Chaillot, "Οι εικόνες στις προχαλκηδόνιες εκκλησίες", μτφρ. Γεώργιος Φίλιας, Σύναξη, τ/χ. 52 (Οκτώβρης-Δεκέμβρης 1994), σελ.77-79