Μεγάλο Νεπάλ

Το Μεγάλο Νεπάλ είναι μια ιδεολογία η οποία αφορά την γεωγραφική εξάπλωση του Νεπάλ και σύμφωνα μ' αυτήν θα πρέπει να εκτείνεται πέραν των σημερινών του συνόρων ώστε να περιλαμβάνει τα εδάφη που παραχώρησε στην Ινδία η Βρετανική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών στο πλαίσιο της Συνθήκης του Σουγκαούλι που τερμάτιζε τον Αγγλονεπαλικό πόλεμο του 1814-1816. Το ιδεολόγημα του Μεγάλου Νεπάλ παρακινεί ορισμένες εθνικιστικές ομάδες του Νεπάλ.

Ιστορικό πλαίσιο

Στα πλαίσια της Συνθήκης του Σουγκαούλι (το Σουγκαούλι είναι πόλη της Ινδίας που έδωσε την ονομασία της στη συγκεκριμένη συνθήκη), το βασίλειο του Νεπάλ παραχώρησε τα εδάφη που νωρίτερα είχαν κατακτηθεί από τη Βρετανική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών και που αργότερα αποτέλεσαν ομόσπονδες πολιτείες της τότε Βρετανικής Ινδίας. Ανάμεσά τους οι περιοχές Χιμάτσαλ Πραντές, Σικκίμ, Παντζάμπ, Δυτική Βεγγάλη και άλλες. Το Νεπάλ παραχώρησε επίσης το βόρειο τμήμα (περιοχή Ραϊσάχι) του Μπανγκλαντές.

Η ιδεολογία του Μεγάλου Νεπάλ

Η βασική ιδέα του Μεγάλου Νεπάλ είναι η εκ νέου απόκτηση των χαμένων εδαφών και είναι ένας στόχος που κινητοποιεί όχι μόνο διάφορες πολιτικές ομάδες στο Νεπάλ και εθνικιστές, αλλά και την πλειοψηφία των ακαδημαϊκών της χώρας ^{[εκκρεμεί παραπομπή]}, οι οποίοι επιδιώκουν να επεκτείνουν τα όρια του σημερινού Νεπάλ προς την Ινδία. Ορισμένοι πολιτικοί του Νεπάλ και ακτιβιστές κατηγορούν την Ινδία για σφετερισμό των εδαφών και ότι χρησιμοποιώντας το σημερινό στάτους στα σύνορα και την εδαφική κατάσταση, κυριαρχεί στο Νεπάλ.

Σύμφωνα με τους υποστηρικτές της ιδεολογίας, η αξίωση για Μεγάλο Νεπάλ (ή Πλήρες Νεπάλ) μπορεί να επιτευχθεί καθώς η Συνθήκη του Σουγκαούλι κατέστη άκυρη στις 15 Αυγούστου του 1947, όταν η Ινδία απέκτησε την ανεξαρτησία της από την Μεγάλη Βρετανία, αλλά ενισχύεται και από την Αγγλονεπαλική Συνθήκη και Συνθήκη Ινδονεπαλικής Φιλίας που υπεγράφη το 1950 και η οποία καθιστούσε (άρθρο 8) άκυρη τη Συνθήκη του Σουγκαούλι.