Λιζιέ (πόλη)
Συντεταγμένες: 49°8′44″N 0°13′32″E / 49.14556°N 0.22556°E
| Λιζιέ | ||
|---|---|---|
 | ||
| ||
| Διοίκηση | ||
| Χώρα | Γαλλία | |
| Διοικητική υπαγωγή | διαμέρισμα του Λιζιέ | |
| • Mayor of Lisieux | Sébastien Leclerc (από 2020) | |
| Ταχυδρομικός κώδικας | 14100[1] | |
| Κωδικός Κοινότητας | 14366[2] | |
| Πληθυσμός | 19.807 (1 Ιανουαρίου 2021)[3] | |
| Έκταση | 13,07 km²[4] | |
| Υψόμετρο | 49 μέτρα, 32 μέτρα[5] και 152 μέτρα[5] | |
| Ζώνη ώρας | UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα) | |
  Λιζιέ | ||
| Ιστότοπος | http://www.ville-lisieux.fr[6] | |
 Σχετικά πολυμέσα | ||
   | ||
| δεδομένα | ||
Το Λιζιέ (γαλλικά:Lisieux) είναι κοινότητα στο νομό Καλβαντός στην περιοχή της Νορμανδίας στη βορειοδυτική Γαλλία. Είναι η πρωτεύουσα της Περιοχής του Ωζ, η οποία χαρακτηρίζεται από κοιλάδες και γεωργικές εκτάσεις. Έχει πληθυσμό 20.301 κατοίκους.
Οι κάτοικοι ονομάζονται Λεξοβιάν.[7]
Τοπωνυμία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το όνομα της πόλης προέρχεται από την κελτική φυλή των Λεξοβίων που κατοικούσαν στην περιοχή αυτή της Γαλατίας πριν τη ρωμαϊκή κατάκτηση, και των οποίων ήταν η πρωτεύουσα.
Γεωγραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η πόλη Λιζιέ είναι χτισμένη στη συμβολή του ποταμού Τουκ και αρκετών από τους παραποτάμους του: Ορμπικέ, Σιριέ και Γκραντάν. Βρίσκεται στα ανατολικά του νομού Καλβαντός, 30 χιλιόμετρα νότια των εκβολών του Σηκουάνα.
Έχει πληθυσμό 20.301 κατοίκους (2016) και η ευρύτερη περιοχή ανέρχεται σε 44.447 κατοίκους. Η έκταση είναι 13,07 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Η πόλη βρίσκεται στο κέντρο της Περιοχής του Ωζ, της οποίας είναι η πρωτεύουσα. Είναι επομένως περιτριγυρισμένη από αγροκτήματα περιφραγμένα με δέντρα και θάμνους, το χαρακτηριστικό αγροτικό τοπίο της Νορμανδίας, όπου κυριαρχεί η κτηνοτροφία (κυρίως γαλακτοπαραγωγές αγελάδες) και η καλλιέργεια μήλων και παραγωγή μηλίτη και Καλβαντός.
Το κλίμα της πόλης είναι εύκρατο ωκεάνιο.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Λιζιέ ήταν η πρωτεύουσα του γαλατικού λαού των Λεξόβιων. Στο έργο του Απομνημονεύματα περί του Γαλατικού πολέμου, ο Ιούλιος Καίσαρας αναφέρει ένα γαλατικό oppidum, έναν όρο που αναφέρεται σε κελτικές πόλεις, φρούριο-καταφύγιο που χρησίμευε σαν πρωτεύουσα και αγορά και που συνήθως βρίσκονταν σε κορυφή λόφου, το οποίο έχει εντοπιστεί σε ένα μέρος που αναφέρεται ως Καστελιέ και βρίσκεται 3 χιλιόμετρα στα νοτιοδυτικά της πόλης. Ωστόσο, η ρωμαιογαλατική πόλη Noviomagus Lexoviorum ήταν στη θέση όπου βρίσκεται η πόλη σήμερα.
Κατά τη μεσαιωνική εποχή ήταν ένα σημαντικό κέντρο εξουσίας. Από τον Μεσαίωνα μέχρι τη Γαλλική Επανάσταση, η πόλη κυβερνήθηκε από ισχυρούς επισκόπους-κόμητες, οι οποίοι έκαναν την πόλη τους μια ακμάζουσα μητρόπολη που παρέμεινε ισχυρή για αρκετούς αιώνες. Τον 19ο αιώνα, η πόλη σταδιακά έχασε τη θρησκευτική και, στη συνέχεια, την οικονομική της σημασία.
Τον 20ό αιώνα, με την ανάπτυξη της λατρείας της Αγίας Τερέζας, ένας μεγάλος νεοβυζαντινός ναός ανεγέρθηκε σε έναν από τους λόφους που περιβάλλουν την πόλη. Η ροή προσκυνητών στην Αγία Τερέζα, που έζησε στο μοναστήρι Καρμελιτών μοναχών του Λιζιέ και αγιοποιήθηκε το 1925, καθιστά την πόλη δεύτερο μεγαλύτερο τόπο προσκυνήματος στη Γαλλία, μετά τη Λούρδη, με σχεδόν ένα και μισό εκατομμύριο προσκυνητές και επισκέπτες κάθε χρόνο.
Στις 6 και 7 Ιουνίου 1944, οι βομβαρδισμοί των Συμμάχων κατά την Απόβαση στη Νορμανδία, σκότωσαν περισσότερους από 800 ανθρώπους και κατέστρεψαν την πόλη κατά τα δύο τρίτα, συμπεριλαμβανομένης της μονής των Βενεδικτίνων, όπου είκοσι μοναχές έχασαν τη ζωή τους. Η απελευθέρωση της πόλης πραγματοποιήθηκε από τα συμμαχικά στρατεύματα στις 23 Αυγούστου 1944. Πριν από το 1944 το Λιζιέ αποκαλούνταν «πρωτεύουσα των ξυλόγλυπτων», επειδή τα μεσαιωνικά σπίτια στα στενά σοκάκια του, που μερικά στέγαζαν εμπορικές επιχειρήσεις αιώνων, ήταν επενδεδυμένα με ξύλινες διακοσμημένες προσόψεις.[8] Στη δεκαετία του 1950, η πόλη ξαναχτίστηκε στο μεταπολεμικό σύγχρονο ύφος. Στην περιοχή υπάρχουν δύο στρατιωτικά νεκροταφεία, ένα βρετανικό και ένα γερμανικό. Η επέτειος της Απελευθέρωσης γιορτάζεται στην πόλη, παρουσία των γηραιών βετεράνων των μαχών.
Αξιοθέατα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η τουριστική υπηρεσία της πόλης έχει διοργανώσει δύο τουριστικούς περιπάτους με περιγραφικές πινακίδες που επιτρέπουν στους επισκέπτες να γνωρίσουν την πόλη.
Ο πρώτος έχει θέμα «Στα βήματα της Αγίας Τερέζας» και επισημαίνεται με βαμμένη μπλε γραμμή στα πεζοδρόμια.
Ο δεύτερος περίπατος έχει θέμα «Το μεσαιωνικό Λιζιέ» και σηματοδοτείται με κίτρινες γραμμές.
Η πόλη καταστράφηκε κατά το 75% από τον βομβαρδισμό των συμμάχων το 1944, έτσι διατηρεί λίγα ιστορικά μνημεία, μερικά από τα οποία είναι:
- Ο ναός της Αγίας Τερέζας: μια από τις μεγαλύτερες εκκλησίες που χτίστηκε τον 20ό αιώνα
- Το μοναστήρι των Καρμελιτών, όπου έζησε η Αγία Τερέζα
- Η οικία Μπουισονέ, ένα όμορφο αρχοντικό στο οποίο έμενε η Αγία Τερέζα μέχρι έως 15 ετών πριν μπει στη Μονή Καρμελιτών.
- Ο καθεδρικός ναός του Σαιν-Πιέρ: χτίστηκε το 1170-1250, σε ρομανικό- γοτθικό ρυθμό, ο νότιος πύργος είναι του 16ου αιώνα.
- Κτίρια και αρχοντικά με ξυλοδεσιές
- Ο αρχαιολογικός κήπος
- Ο κήπος του Επισκόπου : πάρκο σχεδιασμένο από τον Αντρέ Λε Νοτρ, αρχιτέκτονα του πάρκου των Βερσαλλιών, στο κέντρο του Λιζιέ, δίπλα στον καθεδρικό ναό.
- Το κάστρο Σαιν-Ζερμαίν-ντε-Λιβέ : του 15ου αιώνα, από το 1958 ανήκει στην πόλη.
- Ο κήπος του αββά Μαρί: Πάρκο σε ένα πρώην νεκροταφείο[9]
- Μουσείο Τέχνης και Ιστορίας: Το Μουσείο Τέχνης και Ιστορίας έχει αρχαιολογικά, εθνολογικά και εικονογραφικά εκθέματα. Καταλαμβάνει ένα από τα ωραιότερα μεσαιωνικά σπίτια που βρίσκονται στο κέντρο και παρουσιάζει συναρπαστικά αντικείμενα που αντικατοπτρίζουν την ιστορία, τη λαϊκή τέχνη και τις παραδόσεις στο Λιζιέ και την περιοχή του Ωζ.
- Το μέγαρο Σαιν-Ιππολύτ: αρχοντικό του 15ου-16ου αιώνα, 3 χιλιόμετρα νότια της πόλης.[10]
- Το κάστρο του Πρε ντ'Ωζ με εκκλησία και σιντριβάνι.[11]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Base officielle des codes postaux» La Poste. 1 Οκτωβρίου 2018.
- ↑ (Γαλλικά) Code INSEE.
- ↑ «Populations légales 2021» Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής και Οικονομικών Μελετών. 28 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ 4,0 4,1 répertoire géographique des communes. Institut national de l'information géographique et forestière. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 répertoire géographique des communes. Institut national de l'information géographique et forestière. 2015. wxs-telechargement
.ign .fr /83edtfdyqte031y0ra49d2e3 /telechargement /inspire /RGC-2015-01$RGC2015 /file /RGC2015 .7z. - ↑ Annuaire de service-public.fr. Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2023.
- ↑ . «habitants.fr/lisieux».
- ↑ . «fr/normandie/lisieux-».
- ↑ ΄. «lisieux-tourisme». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουλίου 2019.
- ↑ . «domaine-de-saint-hippolyte».
- ↑ . «micheltribehou.wixsite». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουλίου 2019.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Λιζιέ-Τουρισμός Αρχειοθετήθηκε 2007-07-09 στο Wayback Machine. (επιλογή γλώσσας)
- Λιζιέ -Νορμανδία (αγγλικά)
