Λεόν Ντεγκρέλ

Λέον Ντεγκρέλ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	15  Ιουνίου 1906 Bouillon
Θάνατος	31  Μαρτίου 1994 Μάλαγα
Αιτία θανάτου	έμφραγμα του μυοκαρδίου
Συνθήκες θανάτου	φυσικά αίτια
Χώρα πολιτογράφησης	Βέλγιο
Θρησκεία	Καθολικισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσα	Γαλλικά
Ομιλούμενες γλώσσες	Γαλλικά
Σπουδές	Καθολικό Πανεπιστήμιο του Λέβεν (1834-1968)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός δημοσιογράφος συγγραφέας
Περίοδος ακμής	1941
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Ρεξισμός
Οικογένεια
Γονείς	Édouard Degrelle
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	Στούρμπανφυρερ/Γερμανικός Στρατός (1935-1945)
Πόλεμοι/μάχες	Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και Ανατολικό Μέτωπο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων του Βελγίου (1939–1946)
Βραβεύσεις	Γερμανικός Σταυρός σε χρυσό Knight's Cross of the Iron Cross with Oak Leaves
Συνεργάτης	Louis Picard
Σχετικά πολυμέσα

Ο Λέον Ντεγκρέλ (πλήρες όνομα: Léon Joseph Marie Ignace Degrelle, 15 Ιουνίου 1906 - 31 Μαρτίου 1994) ήταν Βέλγος πολιτικός, δημοσιογράφος - προπαγανδιστής και στρατιωτικός από τη Βαλλονία, ιδρυτής του Ρεξιστικού κινήματος που εξελίχθηκε σε πολιτικό κόμμα, το οποίο κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δημιουργώντας τη "λεγεώνα των Βαλλόνων" προσχώρησε στα Waffen SS, συμμετέχοντας στην πρώτη γραμμή της γερμανικής εισβολής στη Σοβιετική Ένωση, στο ανατολικό μέτωπο. Μετά τον πόλεμο παρέμεινε εξέχουσα προσωπικότητα των εθνικο-συντηρητικών κινήσεων Ευρώπης και Λατινικής Αμερικής.

Βιογραφία

Πρώτα χρόνια

Ο Λέον Ντεγκρέλ γεννήθηκε στις 15 Ιουνίου του 1906 στη Μπουιγιόν της Βαλλονίας (Βέλγιο). Μετά τις σπουδές του σε κολέγιο Ιησουιτών και στο Καθολικό Πανεπιστήμιο της Λουβαίν εργάστηκε ως δημοσιογράφος του συντηρητικού Ρωμαιοκαθολικού περιοδικού τύπου, ιδρύοντας στη συνέχεια τις εκδόσεις Ρεξ. Από τις εκδόσεις αυτές άρχισε να διαμορφώνεται μία εθνικιστική κίνηση που χαρακτηρίστηκε "Ρεξισμός" και που αργότερα, το 1935, εξελίχθηκε σε πολιτικό συντηρητικό κόμμα, διαχωριζόμενο από το Καθολικό κόμμα. Ο Ντεγκρέλ είχε 8 παιδιά (επτά κορίτσια και ένα αγόρι).

Κόμμα Ρεξιστών - Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος

Το νεοσύστατο εθνικιστικό αυτό κόμμα (Parti Rexiste) άρχισε να συνεργάζεται με το φασιστικό και ναζιστικό κόμματα σε κοινή ιδεολογική γραμμή του εθνικοσοσιαλισμού και αντικομουνισμού με συνέπεια τον επόμενο χρόνο, λαμβάνοντας και οικονομική βοήθεια, (περίπου 2 εκατομμύρια ιταλικές λίρες και 100.000 γερμανικά μάρκα), στις εκλογές του 1936 να λάβει ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό και να καταλάβει 21 βουλευτικές έδρες στο κοινοβούλιο και 12 θέσεις γερουσιαστών.

Όταν ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Ντεγκρέλ εισηγήθηκε στον Βασιλέα του Βελγίου Λεοπόλδο Γ΄ πολιτική ουδετερότητας, θέση που όχι μόνο δεν έγινε αποδεκτή, αλλά με την εισβολή των Γερμανών στο Βέλγιο, στις 10 Μαΐου 1940, οπότε το κόμμα των Ρεξιστών βρέθηκε διχασμένο στο θέμα της αντίστασης, διατάχθηκε η σύλληψή του ως ύποπτου συνεργάτη του εχθρού και ο εκτοπισμός του στη Γαλλία.
Μετά τη κατάληψη της Β. Γαλλίας και τη συνθηκολόγηση της νότιας ζώνης απελευθερώθηκε από τους Γερμανούς οπότε και επέστρεψε στο υπό γερμανική πλέον κατοχή Βέλγιο. Εκεί, ερχόμενος σε αντίθεση με αντιστασιακούς παράγοντες του δικού του πολιτικού χώρου, προχώρησε σε φιλογερμανική προπαγάνδα συνεργασίας ξεκινώντας παράλληλα τη στρατολόγηση εθελοντικής ένοπλης δύναμης της λεγόμενης "Λεγεώνας των Βαλλόνων" προκειμένου να βοηθήσει τους Ναζί στο ανατολικό μέτωπο.

Έτσι τον Αύγουστο του 1941 έτοιμη πλέον η "λεγεώνα της Βαλλονίας" τέθηκε υπό τη Βέρμαχτ στον πόλεμο κατά της Σοβιετικής Ένωσης, ως "Ταξιαρχία των Βαλλόνων", ενώ συμμετείχε και ο ίδιος ο Ντεγκρέλ στην επιχείρηση Μπαρμπαρόσα. Για την όλη αυτή δραστηριότητά του, αλλά και από τραυματισμό του σε μάχη τον παρασημοφόρησε ο ίδιος ο Χίτλερ με τον Σταυρό των Ιπποτών εκθειάζοντας τον ηρωισμό του. Εκτός όμως αυτού ο Λ. Ντεγκρέλ τιμήθηκε και με πολλά άλλα παράσημα και τιμητικές διακρίσεις έχοντας εξελιχθεί ως αξιωματικός του γερμανικού στρατού.

Διαφυγή - καταδίκη

Το Χαίνκελ 111 του Ντεγκρέλ κατά την αναγκαστική προσγείωση στην ακτή του Σαν Σεμπαστιάν

Μετά την πτώση της Γερμανίας, ο Ντεγκρέλ κατέφυγε αρχικά μέσω Δανίας στη Νορβηγία, απ΄ όπου με αεροσκάφος μετέβη στην Ισπανία. Φθάνοντας όμως στη Β. Ισπανία κατά την αναγκαστική προσγείωση στη ακτή Σαν Σεμπαστιάν, περιοχή των Βάσκων, τραυματίστηκε σοβαρά. Στη συνέχεια η κυβέρνηση του Φρανσίσκο Φράνκο αρνήθηκε να τον παραδώσει στους Συμμάχους ή να τον εκδώσει στο Βέλγιο, επικαλούμενη την άσχημη κατάσταση της υγείας του. Μετά όμως από διεθνείς πιέσεις, ο Φράνκο χορηγώντας του πλαστά έγγραφα επέτρεψε τη διαφυγή του στην Αργεντινή.

Τελικά στο Βέλγιο καταδικάστηκε ερήμην για εσχάτη προδοσία σε θάνατο.

Αργότερα, το 1954, η Ισπανία του παραχώρησε ισπανική υπηκοότητα για μόνιμη διαμονή με το όνομα José León Ramírez Reina, και η Φάλαγγα του ανέθεσε την ηγεσία της επιχείρησης κατασκευών. Μετά τον θάνατο του Φράνκο ο Ντεγκρέλ παρέμεινε στην Ισπανία ως υπήκοος Ισπανός εμφανιζόμενος στις δημόσιες συναντήσεις του με λευκή στολή και γερμανικά διακριτικά, ενώ παράλληλα δεν έπαυε να εκφράζει με υπερηφάνεια τις στενές επαφές του και τον «δεσμό σκέψης" με τον Αδόλφο Χίτλερ.
Έγινε ενεργό μέλος στο Neo-Nazi Círculo Español de Amigos de Europa (Cedade) και δημοσίευσε ένα μεγάλο μέρος των δικών του γραπτών και βιβλίων, συμπεριλαμβανομένης μιας Ανοιχτής Επιστολής προς τον Πάπα Ιωάννη Παύλο ΙΙ για το θέμα των στρατοπέδων συγκέντρωσης, το Άουσβιτς, ζητώντας από τον Πάπα να μην τα επισκεφτεί. Οι επανειλημμένες δηλώσεις του σχετικά με τη γενοκτονία των Εβραίων έφεραν τον Ντεγκρέλ σε δίκη με τη Βιόλετα Φρίντμαν, επιζώσα των στρατοπέδων. Το Ανώτατο Δικαστήριο της Ισπανίας αποφάσισε ότι είχε προσβάλει τη μνήμη των θυμάτων, τόσο Εβραίων όσο και μη Εβραίων, και τον καταδίκασε να καταβάλει σημαντικό χρηματικό πρόστιμο.

Θάνατος

Ο Λέον Ντεγκρέλ πέθανε στις 31 Μαρτίου του 1994 σε νοσοκομείο στη Μάλαγα (Ισπανία) μετά από καρδιακό επεισόδιο. Όταν κάποτε ρωτήθηκε, λίγο πριν τον θάνατό του, αν είχε καμία λύπη για τον πόλεμο, η απάντησή του ήταν: "Μόνο ότι χάσαμε!".

Συγγραφικό έργο

• Οι περιπετειές μου στο Μεξικό (στη Γαλλική γλώσσα). Paris: Editions Rex. 1933
• Κατηγορώ τον Marcel-Henri Jaspar: Ψεύτης, πυλώνας της πλαστογράφίας, 1936
• État d'âme (in French), Bruxelles: Editions Rex. 1938
• Πόλεμος στη Φυλακή, πόλεμος πίσω από τα σίδερα, 1942
• Ήμουν αιχμάλωτος, 1944
• Feldpost, Bruxelles: Éditions Rex. 1944
• La cohue de 1940. Lausanne: R. Crausaz, 1949
• Χίλια χρόνια Χίτλερ, 1975
• Ανατολικό μέτωπο, 1969
• Εκστρατεία στη Ρωσία, Τα Waffen SS στο ανατολικό μέτωπο, 1985
• Πρόσωπο με πρόσωπο με τον Ρεξισμό, 1971
• Dannau, Wim (1973). Ainsi parla Léon Degrelle 1–12.
• Lettres à mon cardinal (Léon Degrelle), Message aux Belges par Otto Skorzeny (in French), Bruxelles: L'Europe réelle. 1975
• Franco chef d'État
• Η ιστορία των Waffen SS, 1983
• Poèmes. Paris: Art et histoire d'Europe. 1985
• Léon Degrelle, persiste et signe: interviews / recueillies pour la télévision française par Jean-Michel Charlier. Paris: J. Picollec. 1985
• Ο Χίτλερ γεννήθηκε στις Βερσαλλίες (in French) 1–3, 1986
• Hitler Democrat. Washington D.C.
• Hitler unificateur de l'Allemagne. Le siècle de Hitler, 6, Paris: Éd. de l'Homme libre. 2006
• Les âmes qui brûlent. Paris: Editions de l'Association nationale Pétain-Verdun. 1993

Πηγές

• "Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια" τομ. Γ΄ (συμπλήρωμα), σελ. 853.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Γιάννη Σορώτου «Συνέντευξη με τον Λεόν Ντεγκρέλ», περ. Το Αντίδοτο, 1989, τχ. 22 & 23 (διαθέσιμο στον ιστότοπο Μαύρος Κρίνος - ανάκτηση: 26-02-2018).