Λαρζαντιέρ
Συντεταγμένες: 44°32′34″N 4°17′36″E / 44.54278°N 4.29333°E
| Λαρζαντιέρ | ||
|---|---|---|
 | ||
| ||
| Χώρα | Γαλλία | |
| Διοικητική υπαγωγή | καντόνιο του Λαρζαντιέρ, Αρντές και διαμέρισμα του Λαρζαντιέρ | |
| Ταχυδρομικός κώδικας | 07110[1] | |
| Κωδικός Κοινότητας | 07132[2] | |
| Πληθυσμός | 1.561 (1 Ιανουαρίου 2021)[3] | |
| Έκταση | 7,22 km²[4] | |
| Υψόμετρο | 147 μέτρα[5] και 420 μέτρα[5] | |
| Ζώνη ώρας | UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα) | |
  Λαρζαντιέρ | ||
| Ιστότοπος | http://www.largentiere.fr[6] | |
 Σχετικά πολυμέσα | ||
| δεδομένα | ||
Η Λαρζαντιέρ (γαλλικά: Largentière) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό Αρντές στην περιοχή Ωβέρνη-Ρον-Αλπ, στη νότια Γαλλία και μία από τις δύο υπονομαρχίες του νομού.
Με πληθυσμό 1.629 κατοίκους (2017), είναι η δεύτερη μικρότερη υπονομαρχία στη Γαλλία μετά το Καστελάν στο νομό Αλπ-ντε-Ωτ-Προβάνς. Ανήκει στην ευρύτερη περιοχή του Ωμπενά, την πιο πυκνοκατοικημένη του νομού.
Οι κάτοικοί του ονομάζονται Λαρζαντιερουά (ζ).[7]
Γεωγραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η μικρή κοινότητα είναι χτισμένη στη δεξιά όχθη του ποταμού Λίνι, στα νοτιοδυτικά της κοιλάδας του Ροδανού, στο νότο του νομού Αρντές. Βρίσκεται σε απόσταση 20 περίπου χιλιομέτρων (οδικώς) από το Ωμπενά.[8]
Η κοινότητα βρίσκεται στο Περιφερειακό φυσικό πάρκο των βουνών της Αρντές.
Τοπωνυμία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το όνομα της κοινότητας, που υιοθετήθηκε τον 13ο αιώνα στη θέση του παλαιότερου ονόματος Segualeriae (Ségualières), αναφέρεται στα αργυρωρυχεία της περιοχής, σε ακμή μεταξύ του 10ου και του 15ου αιώνα.
Στα οξιτανικά, την παραδοσιακή γλώσσα της περιοχής, η κοινότητα ονομάζεται L'Argentèira.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η μικρή πόλη επί αιώνες βρίσκονταν στο επίκεντρο των αδιάκοπων συγκρούσεων μεταξύ των κομήτων της Τουλούζης και των επισκόπων του Βιβιέ που εκμεταλλεύονταν τα αργυρωρυχεία από τον 10ο έως τον 15ο αιώνα.[9]
Στον 12ο αιώνα, η μεσαιωνική πόλη γνώρισε μεγάλη οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη και έφθασε στο σημείο να εκδίδει δικό της νόμισμα. Το 1208, η πόλη πέρασε από την εξουσία των κομήτων της Τουλούζης σε εκείνη των επισκόπων του Βιβιέ. Το 1730, ο επίσκοπος Φρανσουά Ρενώ ντε Βιλνέβ πούλησε το κάστρο και την βαρονία της Λαρζαντιέρ στον κόμη ντε Μπριζόν. Στη δεκαετία του 1830, άρχισε η μεγάλη ανάπτυξη του μεταξιού.
Μετά το τέλος του πολέμου της Αλγερίας, το 1962, πολλοί Γάλλοι κάτοικοι της Αλγερίας και οι οικογένειές τους επαναπατρίστηκαν και εγκαταστάθηκαν στο έδαφος της κοινότητας. Έτσι δημιουργήθηκε η περιοχή Νειγί-Νεμούρ καθώς και ένας δασικός οικισμός.[10]
Οικονομία και συγκοινωνίες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κατά τον 19ο αιώνα η κοινότητα Λαρζαντιέρ ήταν μια πολυσύχναστη βιομηχανική πόλη με ακμάζοντα μεταξουργεία. [11] Η εκμετάλλευση του αργύρου από την εταιρεία Peñarroya συνεχίστηκε με δυσκολία μέχρι το 1982. Πλέον, η κύρια οικονομική δραστηριότητα είναι ο τουρισμός. Ο σιδηροδρομικός σταθμός έπαψε να λειτουργεί το 1982, αφήνοντας την πόλη προσβάσιμη μόνο οδικώς.
Μεσαιωνικές γιορτές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κάθε καλοκαίρι, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, πραγματοποιούνται σημαντικές μεσαιωνικές γιορτές: Ο «καιρός των Ιπποτών»,[12] εκδηλώσεις σε μεσαιωνικές φορεσιές και παραστάσεις, το φεστιβάλ Αρζενταριά, που γίνεται κάθε δύο χρόνια, κ.λπ. Το διακοινοτικό Γραφείο τουρισμού Βαλ-ντε-Λίνι διοργανώνει επίσης περιηγήσεις στο κάστρο όλο το χρόνο.
Αξιοθέατα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η μικρή κοινότητα Λαρζαντιέρ, παλιά ιδιοκτησία των επισκόπων του Βιβιέ, διατηρεί από το παρελθόν μια αξιόλογη αρχιτεκτονική κληρονομιά. Κυριότερα αξιοθέατα:
- η μεσαιωνική πόλη με γραφικούς δρόμους και στοές και σπίτια με προσόψεις από ψαμμίτη.
- το κάστρο του 12ου-17ου αιώνα. Το κάστρο κυριαρχεί σε ολόκληρη την πόλη. Παλιά ιδιοκτησία των επισκόπων του Βιβιέ, πωλήθηκε το 1716 στον κόμη του Μπριζόν, ο οποίος έκανε πολλά έργα στο οικοδόμημα για να το κάνει πιο άνετο. Στο κέντρο του κάστρου, ο τετράγωνος κεντρικός πύργος χρονολογείται από τον 12ο αιώνα. Το κάστρο επιβίωσε την περίοδο της Γαλλικής Επανάστασης, στέγασε το δικαστήριο και τις φυλακές και μετατράπηκε σε τοπικό νοσοκομείο. Μόνο λίγες αίθουσες είναι ανοιχτές στο κοινό, κατά τη θερινή περίοδο, ως μέρος των μεσαιωνικών εκδηλώσεων. Η επίσκεψη περιορίζεται στη συνέχεια σε δύο παλιές αίθουσες υποδοχής, στον πρώτο όροφο φιλοξενείται η έκθεση «1000 χρόνια ιστορίας», η οποία ανιχνεύει την ιστορία της παλιάς πόλης και δίνει πρόσβαση στο εσωτερικό του κεντρικού πύργου.
- Τα τείχη της μεσαιωνικής πόλης, από τον 12ο αιώνα
- η Πύλη Ρεκολέ. Από τις πέντε πύλες που έδιναν πρόσβαση στην πόλη, είναι η μόνη που παραμένει σε χρήση. Πήρε αυτό το όνομα από τον 17ο αιώνα, παλαιότερα ονομαζόταν Μαζώ (δηλαδή: σφαγείο, masèl στα οξιτανικά). Παλιά είχε αμυντικά στοιχεία: ανυψούμενη γέφυρα πάνω από τον ποταμό Λίνι και έκλεινε με ισχυρά θυρόφυλλα.
- η εκκλησία του 13ου αιώνα Νοτρ-Νταμ-ντε-Πομιέ
- το Δημαρχείο
- το δικαστικό μέγαρο
- ο πύργος Αρζαντιέρ, όπου παλιά φύλασσαν το ασήμι από τα αργυρωρυχεία.
- Αξιοθέατα στην Λαρζαντιέρ
-
Τμήμα της εκκλησίας Νοτρ-Νταμ και ο κυκλικός πύργος των τειχών -
Η πύλη Ρεκολέ
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Base officielle des codes postaux» La Poste. 1 Οκτωβρίου 2018.
- ↑ (Γαλλικά) Code INSEE.
- ↑ «Populations légales 2021» Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής και Οικονομικών Μελετών. 28 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ 4,0 4,1 répertoire géographique des communes. Institut national de l'information géographique et forestière. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 répertoire géographique des communes. Institut national de l'information géographique et forestière. 2015. wxs-telechargement
.ign .fr /83edtfdyqte031y0ra49d2e3 /telechargement /inspire /RGC-2015-01$RGC2015 /file /RGC2015 .7z. - ↑ Annuaire de service-public.fr. Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2023.
- ↑ . «habitants.fr/largentiere».
- ↑ . «fr.distance.to».
- ↑ . «largentiere.fr/decouvrir-largentiere/histoire-et-urbanisme/». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιουλίου 2020.
- ↑ Abd-el-Aziz Méliani, Le drame des harkis, éditions Perrin, septembre 2001, p. 115, ISBN 9782262018474
- ↑ Encyclopædia Britannica 1911
- ↑ . «Le-temps-des-chevaliers.html». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιανουαρίου 2020.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Η επίσημη ιστοσελίδα της κοινότητας (γαλλικά)
- Η ιστοσελίδα του Γραφείου Τουρισμού (επιλογή γλώσσας)